Ο Ολυμπιακός κάλεσε, με επίσημη ανακοίνωση, τον κ. Ευάγγελο Γραμμένο «να παραιτηθεί από τη θέση του Προέδρου της ΕΠΟ εάν δεν είναι σε θέση να διοικήσει».
Υπερβολική, τουλάχιστον, απαίτηση, η οποία εμφανίζει το Ολυμπιακό να κρούει ανοιχτές θύρες. Ο κ. Ευάγγελος Γραμμένος δεν απαιτείται να παραιτηθεί από καμία θέση. Έχει γεννηθεί (ποδοσφαιρικά) παραιτημένος.
https://athlosnews.gr/pae-olympiakos-pio-timio-tha-itan-gia-ton-grammeno-na-paraitithei/
Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της ΕΠΟ, από την περίοδο των γραφείων στη Λεωφόρο Συγγρού ακόμη, ήταν κοινός τόπος η παντελής αδυναμία του κ. Γραμμένου όχι μόνο να διοικήσει, αλλά να αντιληφθεί επαρκώς τις εξελίξεις και να προσαρμόσει εγκαίρως τον ποδοσφαιρικό του λόγο.
Δίκην ανεκδότου, στις εργασίες της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης της ΕΠΟ, όταν ο κ. Γραμμένος εμφανίζονταν στην Ομοσπονδία και διεκδικούσε την πολιτική και συνδικαλιστική παρουσία του, ως άμεσος συνεργάτης του ιστορικού προέδρου της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας Διονύση Ψωμιάδη, οι ετήσιες τοποθετήσεις του, επί των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης, ήταν το σήμα εκκίνησης για να αδειάσει η αίθουσα. «Καλό παιδί ο Βαγγέλης, αλλά δεν αντέχεται» ήταν η επωδός των προέδρων των Ενώσεων, εκτίμηση σκληρή ίσως, πραγματική δε.
Η επιλογή του για τη θέση του Προέδρου της ΕΠΟ από τις δυνάμεις της «εξυγίανσης και της κάθαρσης» υπήρξε μονόδρομος, από την ώρα που η θέση κατοχυρώθηκε στον κ. Σαββίδη (εξ ου και η πασίγνωστη ρήση του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ), κυρίως λόγω έλλειψης αντιπάλου. Στο ανθρώπινο δυναμικό της «εξυγίανσης του Βορρά» δεν υπήρχε κάποιος που να έχει εγγράψει τα ένσημα του κ. Γραμμένου (έστω και ως κολαούζου, δηλαδή Γενικού Γραμματέα, του κ. Ψωμιάδη), συνεπώς η επιλογή του υπήρξε αναγκαστική.
Ίσως, σε μια άλλη εκδοχή, να ήταν προϊόν του αστικού μύθου, ότι ο κ. Γραμμένος «υπήρξε αντίπαλος του κ. Γκαγκάτση στο πολιτικό κομμάτι του ποδοσφαίρου, άρα γνωρίζει το άθλημα, συνεπώς αξίζει για πρόεδρος». Γελάνε και τα καλντερίμια στο Πάρκο Γουδή.
Σημειώνω, απλώς, ότι η πάγια θέση του νυν Προέδρου της ΕΠΟ για τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας του αθλήματος (Ρήτρα Ανεξαρτησίας τις αποκαλούν) ήταν πάντα ευθέως ανάλογη των επιλογών της κυβερνητικής εξουσίας: η ΕΠΣ Μακεδονίας ήταν η μόνη Ένωση της χώρας που εισήγαγε στο καταστατικό της την εκλογική διάταξη Ορφανού και τη διατήρησε, σε πείσμα του Καταστατικού της ΕΠΟ, έως ότου αυτή καταργήθηκε. Από και για τη στάση της αυτή είχε επιβραβευθεί με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έκτακτων επιχορηγήσεων. Επρόκειτο για ένα «ποδοσφαιρικό γαλατικό χωριό», δεν γνωρίζω αν εξακολουθεί να λειτουργεί με την ίδια νοοτροπία.
Στην υπόθεση της επιλογής της έδρας του Τελικού Αγώνα του Κυπέλλου ο κ. Γραμμένος δεν υπήρξε αδρανής. Αντιθέτως, υπερασπίστηκε με πάθος τη φύση του, δηλαδή την αποχή του από κάθε ενέργεια, η οποία θα μπορούσε να του προκαλέσει πονοκέφαλο και να απαιτήσει να καταναλώσει ελάχιστες, έστω, δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί.
Η στάση αυτή τον διέκρινε πάντα και θα ήταν αστείο να αναμένει κανείς ότι τώρα, που ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την Ομοσπονδία (ως εάν να μην υπήρξε ποτέ) και να τον διαδεχθεί ο μόνιμος αντίπαλος του ο κ. Παναγιώτης Δημητρίου, θα τολμούσε ποτέ ο κ. Γραμμένος να διεκδικήσει ψήγματα, έστω, της ηγετικής προσωπικότητας που απαιτεί η θέση του Προέδρου της Ομοσπονδίας.
Εκτιμώ, βάσιμα, ότι ο κ. Γραμμένος απείχε συνειδητά και σχεδιασμένα από όλη αυτή την κατασκευή περί της έδρας του Τελικού Αγώνα, όπως και από κάθε άλλη ανάλογη στη θητεία του, που ήταν πιθανό να τον εμπλέξει σε σκληρές αντιπαραθέσεις. Το καθημερινό θέατρο σκιών «Ριζούπολη, γήπεδο, έλεγχος, καταλληλότητα, περιφέρεια κ.λ.π.» εξελίχθηκε σε άλλα κέντρα, με άλλους πρωταγωνιστές και άλλες κομπάρσες.
Το έργο το ανέλαβε ο κ. Δημητρίου, ικανός και άξιος συνεργάτης κορυφαίων ποδοσφαιρικών μορφών τη δεκαετίας του 1990, έτοιμος να πέσει στη φωτιά για να υπηρετηθεί ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο και να εξαργυρώσει, βεβαίως, τη συμμετοχή του στις προσεχείς εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν.
Συνεπώς, η παραίτηση ή μη του κ. Γραμμένου ουδέν προσφέρει, είτε στον καταγγέλλοντα Ολυμπιακό, είτε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πάντα, είναι πρακτικά δύσκολο να παραιτηθεί ένας παραιτημένος, πόσο μάλλον ο κ. Γραμμένος, που προέκυψε, ποδοσφαιρικά, με αυτήν ακριβώς τη διάθεση και τη νοοτροπία.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΕΠΟ δεν διαθέτει, πλέον, την παραμικρή δυνατότητα διείσδυσης και επηρεασμού των εξελίξεων. Δεν γνωρίζω αν ενημερώνεται καν για τα μελλούμενα ή τα μαθαίνει, ως θέματα ημερήσιας διάταξης, όταν πρόκειται να εγκριθούν σε αυτές τις μοναδικής ομορφιάς συζητήσεις και με βάση τις σταλινικές πλειοψηφίες, είτε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ, είτε στην Επιτροπή Εκτάκτων Θεμάτων.
Δεν είναι κρίμα και δεν είναι άδικο. Είναι η σκληρή πραγματικότητα που εκδικείται αφόρητα όσους πίστεψαν στη διαδρομή των δυνάμεων της εξυγίανσης (παρέα με την τριάδα Παππά, Φλαμπουράρη, Κοντονή) ότι είναι ικανοί ή έτοιμοι από καιρό να διαχειριστούν την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και κατέληξαν καταγέλαστοι και αποδιοπομπαίοι.
Εκτός εάν η προτροπή του Ολυμπιακού προς τον κ. Γραμμένο είχε χαρακτήρα αυτοεπιβεβαιούμενης προφητείας, η οποία θα καταστεί πραγματικότητα οσονούπω, δηλαδή όταν η ΕΠΟ διεξάγει εκλογές.
Α, ρε Βαγγέλη!! Που είσαι νιότη πούδειχνες πως θα γινόσουν άλλος….
