Στις 3 Δεκεμβρίου ήρθε στην επιφάνεια η αποκάλυψη του ONE Channel, βάσει της οποίας ΠΑΟΚ και Ξάνθη μέσω τριγωνικών συναλλαγών με διακύβευμα το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Ακριτών. Η σκόνη που σηκώθηκε ήταν πολλή και παρότι οι δυο εμπλεκόμενες πλευρές δήλωναν την επιθυμία για άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης, στην πραγματικότητα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κερδίσουν χρόνο. Η πρώτη υπερασπιστική γραμμή ήταν να διατρανώνουν δημόσια την αθωότητά τους, δίχως βεβαίως να προκύπτει κάποιο αποδεικτικό στοιχείο.
Οι εβδομάδες πέρασαν, το 2020 μπήκε και όταν πια ξεκίνησε η εκδίκαση της υπόθεσης στην ΕΕΑ, ενημερωθήκαμε (από ΜΜΕ επιρροής Ιβάν Σαββίδη) πως «η επιχειρηματολογία της πλευράς ΠΑΟΚ θριάμβευσε». Ποια ήταν αυτή; Η αποκάλυψη ότι ο Ιβάν Σαββίδης είναι ούτε λίγο ούτε πολύ ένας… αχυράνθρωπος που κάνει τον πρόεδρο και ότι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες είναι η σύζυγός του και γιος του, Νίκος. Αυτό ήταν το πιο δυνατό υπερασπιστικό ατού της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, σύμφωνα με τους νομικούς εκπροσώπους της.
Και όταν ο πέλεκυς της ΕΕΑ έπεσε βαρύς (αλλά δίκαιος), το έργο άλλαξε. Από τους πανηγυρισμούς για το φοβερό νομικό τρικ περάσαμε στις κατάρες. Για όλα έφταιγε η κυβέρνηση του Μαρινάκη, η ΕΕΑ του Αυγενάκη, ο Αυγενάκης του Μαρινάκη και πάει λέγοντας. Μέσα σε λίγα λεπτά, μια ντροπιαστική δήλωση υπαγορευμένη από τον κύριο Γεραπετρίτη και υπογεγραμμένη από τον Λ. Αυγενάκη, επιχειρούσε να αδειάσει το δεσμευτικό πόρισμα της ΕΕΑ και ουσιαστικά να αποκαλύψει την πρόθεση της κυβέρνησης για ωμή παρέμβαση στην υπόθεση. Το ίδιο βράδυ, το κανάλι του Ιβάν Σαββίδη, του συζύγου και πατέρα των ιδιοκτητών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ δηλαδή, φιλοξένησε τον Μάκη Γκαγκάτση και το παραλήρημά του που επί της ουσίας έκανε λόγο για εθνικό διχασμό αν υποβιβαστεί η ομάδα του. Δηλαδή, αν εφαρμοστεί ο νόμος…
Μέχρι και την ανακοίνωση της απόφασης της ΕΕΑ, δεν είχε εκφραστεί καμία ένσταση περί ακυρότητας της σύνθεσής της. Ή περί αναρμοδιότητάς της. Από το καλοκαίρι ως και την απόφαση, η σύνθεση της ΕΕΑ ήταν η ίδια. Ως τότε ήταν καλή, μετά έγινε προβληματική. Όπως επίσης και η αρμοδιότητά της, την οποία επικύρωσε με την ψήφο της και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Πριν καν συμπληρωθεί 24ωρο από την απόφαση, είχε ήδη ανακοινωθεί «νομοθετική πρωτοβουλία» προκειμένου να γλιτώσει ο ΠΑΟΚ τον υποβιβασμό ελέω «κοινωνικής συνοχής». Από τη στιγμή της ανακοίνωσης μέχρι και τη στιγμή της ψηφοφορίας, το μόνο που ακουγόταν από το κέντρο ελέγχου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ήταν η αναπνοή των ανθρώπων της. Κανείς δεν τόλμησε έστω να ψελλίσει πως «ο ΠΑΟΚ είναι αθώος, δεν θέλουμε σκανδαλώδεις κυβερνητικές χάρες» ή τέλος πάντων «αφήστε μας να πέσουμε». Μόλις ολοκληρώθηκε η ψήφιση και η δουλειά είχε γίνει, ξεκίνησαν οι δήθεν διαμαρτυρίες ότι ο ΠΑΟΚ αδικήθηκε και ότι η κυβέρνηση δίνει το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακός.
Ο καιρός πέρασε, η κανονική περίοδος ολοκληρώθηκε και ο ΠΑΟΚ τερμάτισε επτά βαθμούς πίσω από τους Ερυθρόλευκους. Με τον τίτλο να έχει ουσιαστικά κριθεί – λόγω βαθμολογικής αλλά και δεδομένη αγωνιστικής διαφοράς -, το Πειθαρχικό Όργανο της Super League εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία το πόρισμα της ΕΕΑ ήταν όντως δεσμευτικό, αλλά μέσω ενός παρανοϊκού μαγειρέματος παρακάμφθηκε η προβλεπόμενη από τον ΠΚ της ΕΠΟ ποινή της αποβολής από το πρωτάθλημα. Στη θέση της χώθηκε εκείνη που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα σε μια νύχτα και που προέβλεπε μπακαλίστικα αφαίρεση μεταξύ πέντε και δέκα βαθμών.
Η Super League ανακοίνωσε αφαίρεση 7 βαθμών (γιατί 7 και όχι 10 ή 5, κανείς δεν ξέρει) και η συνέχεια ήταν πιο προβλέψιμη και από σουτ τριών πόντων του Λάρκιν. Ξαφνικά, ο σχεδόν βέβαιος πρωταθλητής Ολυμπιακός – που νίκησε μέσα στην Τούμπα κρατώντας δυνάμεις ενόψει Λονδίνου – με το +7 έγινε… χάρτινος, επειδή η διαφορά πήγε στο +14. Και ποιοι τον αποκάλεσαν έτσι; Εκείνοι που είδαν μια κυβέρνηση να ρεζιλεύει κάθε έννοια νομιμότητας προκειμένου να τους κρατήσει στην κατηγορία, με μια σκανδαλώδη απόφαση που απέκτησε αναδρομικό χαρακτήρα ακόμα και για υπόθεση που είχε ήδη κριθεί. Αυτή του ΠΑΟΚ δηλαδή.
Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Τα πράγματα έχουν ως εξής. Αν η ΕΠΟ δεν ήταν «δική μας», θα ακύρωνε τις ποινές της Super League (που δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα βράδυ από τον κύριο Γεραπετρίτη και την παρέα του) στην Επιτροπή Εφέσεων και θα επέβαλλε αυτές που προβλέπουν οι ποδοσφαιρικοί κανονισμοί, οι δικοί της κανονισμοί. Θα γίνει τέτοια έκπληξη; Δύσκολο. Επομένως, το ενδιαφέρον θα στραφεί στον Ολυμπιακό. Με το δεδικασμένο ανά χείρας, το μόνο που έχουν να κάνουν οι Ερυθρόλευκοι είναι να υποβάλουν μια καταγγελία μαζί με την απόφαση στη γραμματεία της Επιτροπής Δεοντολογίας. Βασισμένη σε δυο διαφορετικά άρθρα – όπως έγραψε αναλυτικά ο Χρήστος Υφαντής το μεσημέρι της Παρασκευής στο FWS – η καταγγελία του Ολυμπιακού θα επισύρει τον υποβιβασμό του ΠΑΟΚ, αφού ήδη το αδίκημα έχει αποδεδειγμένα τελεστεί.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο Ολυμπιακός μπορεί να ζητήσει και την αφαίρεση του περυσινού τίτλου από τον ΠΑΟΚ. Επί της ουσίας, έχει την υποχρέωση να το κάνει: και προς τους οπαδούς του, αλλά και προς τους παίκτες του που είδαν τους κόπους μιας χρονιάς να πηγαίνουν στράφι και το πρωτάθλημα να καταλήγει σε μια ομάδα που αποδεδειγμένα παρανόμησε και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση. Αν και η Επιτροπή Δεοντολογίας βρει τρόπο να βιάσει τη λογική, τότε υπάρχει και το CAS. Κι εκεί, ο Ολυμπιακός όχι μόνο θα μπορεί να ζητήσει την αφαίρεση του τίτλου από τον ΠΑΟΚ, αλλά και την απονομή του σε εκείνον. Όπως είχε γίνει με το πρωτάθλημα του 2005/6 στην Ιταλία, με τη δεύτερη Ίντερ να ανακηρύσσεται εκ των υστέρων πρωταθλήτρια από τη στιγμή που η Γιουβέντους είχε παρανομήσει.
Είναι δεδομένο ότι οι Ερυθρόλευκοι θα δεχτούν κυβερνητικές πιέσεις προκειμένου να μην πάνε την υπόθεση ως το τέλος. Κάποιοι ίσως να τους ζητήσουν να αρκεστούν στο ότι αυτή την καταδίκη ο ΠΑΟΚ θα την κουβαλάει ως ανεξίτηλη ρετσινιά σε ολόκληρη την ιστορία του. Για μια ομάδα που αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα ή που έκανε κάποια αντίστοιχη παρατυπία, θα μπορούσε ίσως ο Ολυμπιακός να δείξει την ίδια ελαστικότητα που έδειξε και στο παρελθόν. Εδώ όμως έχουμε κάτι εντελώς διαφορετικό που ουσιαστικά αλλοίωσε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα σε βάρος του. Αν είχε τερματίσει τρίτος, ίσως να μην το συζητούσαμε. Στην τελική, ας αναζητούσε το δίκιο του ο άλλος δεύτερος. Τώρα, η υποχρέωση είναι όλη δική του. Και θα ήταν πολύ άσχημο να αφήσει την εντύπωση ότι από ένα σημείο και μετά συμβιβάστηκε, σε μια υπόθεση που ο ίδιος ανέδειξε και κατήγγειλε…
