22.6 C
Athens

Στην άκρη ο Ιβάν και ο Καλπαζίδης: Κόντρα στην Μπεσίκτας είμαστε όλοι ΠΑΟΚ

Καλή η πλάκα στο (και περί το) ποδόσφαιρο, ειδικά όταν είναι έξυπνη και δεν ξεπερνάει το μέτρο και δεν καταλήγει σε αναθέματα και κατάρες «για την κατσίκα του γείτονα»… Μην ξεχνάμε πως αναφερόμαστε στο δεύτερο σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μας, συνεπώς καλός ο ελεγχόμενος χαβαλές, αλλά έως εκεί.

Από την ώρα της κλήρωσης για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του UEFA Champions League έως και τη διεξαγωγή του αγώνα στην Τούμπα (ας ελπίσουμε ότι, τελικά, δεν θα προκύψει κάτι δυσάρεστο με την Τουρκία, γιατί τότε ο αγώνας και η έδρα δεν θα έχουν καμία σημασία) είμαστε όλοι ΠΑΟΚ.

Στηρίζουμε όλοι, χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας ή απλού αστικού καθωσπρεπισμού την ομάδα της Θεσσαλονίκης και ελπίζουμε στην πρόκριση της στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.

Κατανοώ πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει δεκτή μια τέτοια άποψη. Η αποδοχή της προσκρούει σε πολλά που συνέβησαν στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν, σε σκληρότατες αντιπαραθέσεις με την νεοπλουτίστικη εκδοχή της ειδικά από την έναρξη της εποχής του Ιβάν Σαββίδη έως και σήμερα και σε ομηρικές μάχες για την επικράτηση εντός συνόρων, στο πλαίσιο των εγχώριων διοργανώσεων.

Αντιλαμβάνομαι, ότι για ένα τμήμα της ποδοσφαιρικής οικογένειας, τους φιλάθλους του Ολυμπιακού κυρίως, η επιλογή να «στηρίξουν», έστω δια της ανοχής, την προοπτική της πρόκρισης του ΠΑΟΚ ή απλώς να επικοινωνήσουν την διάθεση τους αυτή είναι πρακτικά αδύνατη. Δεν έχουν άδικο σε πολλές περιπτώσεις.

Όλες οι αντιπαραθέσεις, όμως, με τον ΠΑΟΚ, με την οικογένεια Σαββίδη και τα εξαπτέρυγα της, με τον Καλπαζίδη και τις αγορές του ή με τους οπαδούς του είναι εσωτερικές υποθέσεις.  Εξελίσσονται στο δικό μας ποδόσφαιρο και στις δικές μας διοργανώσεις. Είναι ζητήματα που αφορούν, σε τελευταία ανάλυση, ένα πεπερασμένο οικονομικό προϊόν μιας αστείας διοργάνωσης με φθίνουσα αγωνιστική και οικονομική πορεία.

Η (πιθανή) επιτυχία του ΠΑΟΚ (και των υπόλοιπων, με προεξάρχουσα την ΑΕΚ) στις φετινές διοργανώσεις της UEFA είναι το άπαν για το ελληνικό ποδόσφαιρο στην επόμενη δεκαετία σε συνάρτηση με όσα εξελίσσονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο και περιγράφουν το άδηλο μέλλον των ελληνικών ομάδων εκτός συνόρων.

Τι υποστηρίζω; Ανεξάρτητα από τη θέση που ο ίδιος κατέχει τώρα ή θα κατέχει τον Ιούνιο του 2021 (αν είναι και πάλι πρωταθλητής και μετέχει στο επόμενο UEFA Champions League) ο Ολυμπιακός, από τον πρώτο προκριματικό γύρο θα ξεκινήσει την προσπάθεια του και θα χρειαστεί να περάσει τέσσερις ομάδες για να βρεθεί ξανά στους ομίλους.

Η δική του ειδική βαθμολογία είναι μια απλή στατιστική απεικόνιση, δεν (θα) έχει καμία επίπτωση στην έναρξη της συμμετοχή του στο νέο Champions League, ούτε θα του προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα που να έχει πρακτική αξία.

Και ο Ολυμπιακός, είτε το θέλει, είτε όχι, είναι άμεσα συνδεδεμένος σε αυτή την αλυσίδα που διαμορφώνουν κάθε χρονιά οι ομάδες που μετέχουν στις διοργανώσεις της UEFA. Εξαρτάται άμεσα από αυτή και από την εξέλιξη της, ώστε να διευκολύνει κάθε αγωνιστική χρονιά τους όρους συμμετοχής του, άρα και τις πιθανότητες του να κερδίζει αγωνιστικούς πόντους.

Συνεπώς, τον ενδιαφέρει απολύτως τι συμβαίνει με τις άλλες ομάδες που φιλοδοξούν να μετέχουν και να αγωνιστούν στις διοργανώσεις και στις φάσεις των ομίλων, στην ακραία εκδοχή θα έλεγα ότι αν απαιτηθεί να είναι έτοιμος να τους προσφέρει τεχνογνωσία από αυτή που διαθέτει μπόλικη.

Δεν είναι ζήτημα χριστιανικής αντίληψης της ιστορίας, ούτε σύγχρονος καραμουρτζουνισμός, ως ανέξοδη φιλανθρωπία απέναντι σε πτωχούς και αδύναμους.

Ο Ολυμπιακός θα έπρεπε (σε μια ακραία αντίληψη της υπεροχής του) να επιχειρήσει να ξεπεράσει, προς στιγμήν, την τοξικότητα, με την οποία τροφοδοτούν το ελληνικό ποδόσφαιρο οι αντίπαλοι του και να «κάνει εντατικό φροντιστήριο» στις άλλες ομάδες για τη σημασία των διοργανώσεων της UEFA στην μεγιστοποίηση του οικονομικού προϊόντος του ελληνικού ποδοσφαίρου και στην αξία που έχει η συνεχής και σταθερή συμμετοχή τους στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.

Γι’ αυτό το λόγο (πρέπει να) τον ενδιαφέρει πολύ η πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Μπεσίκτας  και η συνέχιση της συμμετοχής του σε φάση ομίλων, έστω και του Europa League, όπου θα μπορούσε να έχει μια θετική πορεία.

Τα ίδια ισχύουν και για την ΑΕΚ, αλλά και για τον Άρη και τον ΟΦΗ (σε μικρότερο βαθμό, λόγω εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών κλήρωσης).

Όπως συμβαίνει πάντα στη ζωή όταν ένα σύνολο προχωράει και κερδίζει, ο περισσότερο κερδισμένος είναι ο πρώτος. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται να προσέχει και τους υπόλοιπους, χωρίς να αποκρούει κανένα.

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς