Cheers από το σχεδόν ανοιξιάτικο Μπέρμιγχαμ. Ενημερώθηκα όπως κι εσείς για την «άσκηση ποινικής δίωξης πλημμεληματικού βαθμού με την κατηγορία της παράνομης βίας σε άνδρες ασφαλείας του Βαγγέλη Μαρινάκη, στον νυν διευθυντή Ακαδημιών του Ολυμπιακού, Αντώνη Πίκουλα αλλά και στον ίδιο τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός για ηθική αυτουργία», όπως ανέφερε το σχετικό δημοσίευμα του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων. Η υπόθεση αφορά μια καταγγελία από τον δημοσιογράφο Πάρι Κουρτζίδη για ένα περιστατικό που εκτυλίχθηκε το 2018 και σύμφωνα με τις αναφορές, το αδίκημα της αρπαγής, όπως καταγγέλθηκε, δεν στάθηκε δυνατόν να στοιχειοθετηθεί.
Με εξαίρεση τον καταγγέλλοντα, τον Αντώνη Πίκουλα και τους πέντε άνδρες της ασφάλειας του Βαγγέλη Μαρινάκη, κανείς άλλος δεν μπορεί να μιλήσει για το συμβάν. Ίσως κάποιος αυτόπτης μάρτυρας, αν υπήρξε, πάντως σίγουρα όχι ένας που να σχετίζεται με τα γνωστά ΜΜΕ που μια φορά συναντήθηκαν με την αλήθεια και έπαιξαν μπουνιές ώσπου να την αφήσουν κάτω αιμόφυρτη.
Κανένα πρόβλημα όμως. Οποιαδήποτε μαρτυρία-καταγγελία σε βάρος του Β. Μαρινάκη τα συγκεκριμένα ΜΜΕ τη δέχονται a priori ως ακριβή, μέχρι να αποδειχθεί ότι δεν είναι. Στην τελική κάθε Μέσο έχει τη φιλοσοφία του και τα αντιολυμπιακά τη δική τους. Πιστά σε αυτή τη φιλοσοφία, ορκισμένα αλλά και… μουλωχτά αντιολυμπιακά ΜΜΕ προχώρησαν σε υπερπροβολή της είδησης, η οποία βεβαίως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο. Με τον τρόπο μάλιστα που το έκαναν, οι αναγνώστες τους συμπέραναν αβίαστα πως τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι και ότι ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός κινδυνεύει τουλάχιστον με ισόβια κάθειρξη.
Στην τελική, αν υπάρχει Δικαιοσύνη θα πρέπει ο Μαρινάκης να καταδικαστεί δια βοής συντακτών (και φανατικών αναγνωστών). Διότι αυτό είναι σωστό.
Η πραγματική δημοσιογραφία οφείλει να σοκάρεται με περιστατικά καταγγελιών βίας και όχι απλώς να αναζητά, αλλά να απαιτεί την εφαρμογή των νόμων. Κυρίως όμως, να προβάλλει με όσο περισσότερο πάθος μπορεί αντίστοιχα γεγονότα, μέχρι την επιβολή ποινών και κυρώσεων. Παντού και πάντα, όχι όποτε και για όποιον μας βολεύει, ούτε με υστερόγραφα ή με αναφορές που περνούν από τη ροή ειδήσεων και χάνονται σε χρόνο dt.
Ευτυχώς, οι Δον Κιχώτες της δημοσιογραφίας και αναζητητές της Αλήθειας δεν κωλώνουν πουθενά. Ποιος δεν θυμάται τα πύρινα άρθρα που ανέβαζαν για μέρες όταν ένας ένοπλος κύριος – που τότε τον περνούσαν πολλοί για ιδιοκτήτη και όχι για απλό πρόεδρο/σύμβουλο όπως πραγματικά είναι – μπούκαρε στο χορτάρι με το χέρι ανατριχιαστικά κοντά στο πιστόλι του; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αγώνα που έδωσαν τότε – αλλά και που δίνουν ακόμα – τα διαμάντια του ηλεκτρονικού αλλά και έντυπου Τύπου προκειμένου να καταδικαστεί ο μπουκαδόρος Ιβάν Σαββίδης; Ή μήπως σας διαφεύγουν οι περιπαικτικές αναφορές κάθε φορά που προκύπτει αναβολή στην εκδίκαση, μέχρι να ψηλώσει ο Γιώργης;
Αν δεν θυμάστε, ψάξτε καλά. Κι αν δεν τα βρίσκετε στο ίντερνετ, ρίξτε μια ματιά στο συρτάρι με τα ρούβλια…
