Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε! Σύσκεψη, των «μπιγκφοράτων» κατά την έκφραση του συρμού, ήταν και πάει…
Η ανακοίνωση του Ολυμπιακού για την αξία της πολυαναμενόμενης σύσκεψης των «τεσσάρων» (ούτε ιππότες της Αποκάλυψης να ήταν) μεγάλων ομάδων του ελληνικού ποδοσφαίρου τελείωσε, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, τον περιοδικά επαναλαμβανόμενο μύθο «αν βρεθούν οι τέσσερις γύρω από ένα τραπέζι θα λυθούν όλα τα προβλήματα».
Τίποτε δεν θα λυθεί. Τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι χρόνια και δομικά, αφορούν στην εφαρμογή της Ρήτρας Ανεξαρτησίας (όπως περιγράφεται στο καταστατικό και στην πρακτική της FIFA) και ελάχιστα ή καθόλου μια σύσκεψη «έτσι, χωρίς πρόγραμμα» μπορεί να τα περιγράψει καν, πόσο μάλλον να τα επιλύσει.
Ο Ολυμπιακός, που έπαθε κι έμαθε, δεν δείχνει διατεθειμένος να νομιμοποιήσει, ίσως ακόμη και δια της παρουσίας του, τη δραστηριότητα της μόνης πραγματικής εγκληματικής οργάνωσης που οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και λειτουργεί ανελλιπώς από τον Οκτώβριο του 2016 στο έδαφος της δήθεν εξυγίανσης και κάθαρσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η εικόνα του κ. Μαρινάκη να συμφωνεί για μια συνάντηση των «4» με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, με γνωστή και κοινά αποδεκτή ατζέντα και με μοναδικό στόχο την καταστροφή της εγκληματικής οργάνωσης και, αντ΄αυτών, να συναντάει ένα γενικευμένο μπάχαλο, χωρίς ατζέντα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος και με προφανή την σφοδρή επιθυμία των απέναντι να νομιμοποιήσουν, έστω και με απώλειες, τη σημερινή διοικητική ηγεσία στο άθλημα, έχει καταστεί μη ελκυστική για τον Ολυμπιακό, άρα μη επιδιώξιμη.
Ο Ολυμπιακός δεν δείχνει, σήμερα τουλάχιστον, διατεθειμένος να εμπλακεί στο παιχνίδι των άνευ κόστους υποσχέσεων που αφειδώς προσφέρονται, ειδικά από τους «έξω», όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι. Έζησε δύο, τουλάχιστον, φορές έως τώρα (το 2016 με την τοποθέτηση της Π.Δ.Ε./Ε.Π.Ο. και τον Ιούνιο του 2017 με τις τροποποιήσεις του Καταστατικού της Ομοσπονδίας στη Γενική Συνέλευση) την πανηγυρική διάψευση των υποσχέσεων που του δόθηκαν «για αξιοπιστία και ισονομία» και εμφανίζεται να έχει χορτάσει από παραμύθια.
Αν έχει δίκιο ή άδικο το ξέρει ο ίδιος ο οργανισμός του Ολυμπιακού κι … η Ελλάδα ολόκληρη που βλέπει και δεν πιστεύει όσα συμβαίνουν, ειδικά στη διαιτησία και στην αθλητική δικαιοσύνη, όπου οι «δεσμοί χρήματος» παρότι αποκαλύφθηκαν εξακολουθούν, σε πείσμα των αστειοτήτων περί «επιτροπείας της Ε.Π.Ο. από τη FIFA, που είναι αμείλικτη», να ισχύουν και να παράγουν ποδοσφαιρικά αποτελέσματα.
Μια σύσκεψη των «4» ( θα έπρεπε να είναι σύσκεψη των «5», τουλάχιστον ή των «6» καλύτερα με την προσθήκη της Λάρισας, ως πρωταθλήτριας) θα είχε νόημα μόνο μετά από σκληρή και αποδοτική προετοιμασία μεταξύ ειδικών, ώστε οι ηγέτες των τεσσάρων ομάδων να βρουν μπροστά τους επεξεργασμένα σχέδια αποφάσεων και να υιοθετήσουν το πλέον αποδοτικό.
Σχέδια που θα απαντάνε πειστικά στις απαραίτητες έως τη λήξη του φετινού πρωταθλήματος αλλαγές, ώστε η διοργάνωση να τελειώσει με τους καλύτερους δυνατούς όρους, που θα προγραμματίζουν την Ε.Π.Ο. μετά τον Ιούνιο του 2020, που θα απελευθερώνουν το ποδόσφαιρο από τη φτώχεια και την κακομοιριά της σημερινής κυρίαρχης λογικής, που θα εγκαθιδρύουν σκληρά ασυμβίβαστα στο διοικητικό κομμάτι, που θα αποθεώνουν την αριστεία και την ισονομία.
Η λογική της συνάντησης των «4» γύρω από ένα τραπέζι «έτσι χωρίς πρόγραμμα» διαμορφώνει συνθήκες ξεκατινιάσματος και σκληρής αντιπαράθεσης χωρίς να προσφέρει έδαφος για την απαραίτητη συνεννόηση.
Σε μια τέτοια συνάντηση ο Ολυμπιακός δήλωσε ότι δεν έχει κανένα νόημα να πάρει μέρος ή να τη νομιμοποιήσει, έστω δια της σιωπής του. Για το λόγο αυτό είπε ό,τι είχε να πει και ανέλαβε, ως μεγάλο παιδί, τις ευθύνες του.
Μένει στη FIFA να αποφασίσει μετά από όλα όσα έχουν συμβεί τι θέλει από τη ζωή της και τι, ακριβώς, σχεδιάζει για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν θέλει τον Ολυμπιακό παρόντα θα απαντήσει σε όσα οι ερυθρόλευκοι αναδεικνύουν με την ανακοίνωση τους. Αν έχει αποφασίσει ένα ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς τον Ολυμπιακό θα κινηθεί αναλόγως.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η εποχή των μύθων της «εξυγίανσης και της κάθαρσης» τελείωσε ανεπιστρεπτί.
