Η κατά γενική ομολογία σημαντικότερη – και πιο απαιτητική – θέση στο βόλεϊ είναι εκείνη του πασαδόρου: Από τον Ολυμπιακό έχουν περάσει ουκ ολίγοι (Έλληνες και ξένοι) που άφησαν το στίγμα τους με τις σπουδαίες εμφανίσεις τους και δεδομένα μέσα από την παρουσία τους στα γήπεδα έκαναν τον κόσμο να τους αγαπήσει και να τους μνημονεύει στο πέρασμα των χρόνων.
Ο Βασίλης Κουρνέτας κατέκτησε επτά πρωταθλήματα με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Έκανε μια σπουδαία καριέρα, ήταν καταλύτης στις ερυθρόλευκες επιτυχίες και αποτελεί αναμφίβολα έναν εκ των κορυφαίων πασαδόρων που συναντήσαμε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα.
Πριν από λίγες ημέρες είδε τον Ολυμπιακό να κατακτά το 30ό του πρωτάθλημα. Με αφορμή αυτή την τεράστια επιτυχία, το FWS μίλησε με τον παλαίμαχο αθλητή που πριν αξιολογήσει τον φετινό τίτλο, γύρισε τον χρόνο πίσω στο 2000: Τότε που οι Ερυθρόλευκοι κατέκτησαν το 20ό τους πρωτάθλημα με εκείνον στο ρόστερ.
«ΠΛΗΡΗΣ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ»
«Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει από το 1997 και μετά την έλευση του Μοντάλι να πάρει τα ηνία του ελληνικού βόλεϊ. Είχε φτιάξει έναν πολύ καλό ελληνικό κορμό, ο οποίος αποτελούσε και τη βάση της εθνικής ομάδας.
Στα χρόνια που έπαιξα στον Ολυμπιακό είχα την τύχη να παίξω με εξαιρετικούς αθλητές. Πάντα στη διάρκεια των ετών ο σύλλογος προσπαθούσε να έχει τους καλύτερους Έλληνες και να είναι ο κορμός πιο δυνατός. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο και στη διοικητική σταθερότητα που υπήρχε, ερχόντουσαν και πολύ σημαντικοί ξένοι παίκτες.
Υπήρξα συμπαίκτης με 3-4 χρυσούς Ολυμπιονίκες. Εκείνη την εποχή είχαμε τον Γκόραν Βούγιεβιτς, τον Σλόμπονταν Μπόσκαν (σ.σ. προπονητής του συλλόγου το 2016) και τον Νικολάι Ζελιάσκοφ, έναν από τους καλύτερους κεντρικούς που είδαμε στα ελληνικά γήπεδα.
Καταλαβαίνεις πόσο πλήρης ήταν αυτή η ομάδα και ασφαλώς πόσο υψηλό ήταν το επίπεδο προπόνησης μέσα σε κάθε εβδομάδα που κατά τη γνώμη μου είναι και το πιο σημαντικό γιατί έκανε τον Ολυμπιακό να διαφέρει από όλες τις ομάδες. Υπάρχει και το κομμάτι προπονητής, γιατί εκεί επένδυε πάντα ο σύλλογος. Με τον Γκάιτς ήμασταν εκείνη τη σεζόν, μια τεράστια προσωπικότητα», επισημαίνει για την τότε ομάδα που τού έχει μείνει πολύ βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΡΥΒΟΤΑΝ ΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ
Όπως τονίζει στη συνέχεια, το μυστικό και εκείνης της επιτυχίας κρυβόταν στη νοοτροπία που διαχρονικά κουβαλούσε ο σύλλογος: «Όταν πήγα στον Ολυμπιακό 20 χρονών, οι ήδη υπάρχοντες αθλητές – μεγάλες προσωπικότητες – κατάφεραν να περάσουν με μεγάλη επιτυχία στις νέες γενιές τη σωστή νοοτροπία σε έναν αθλητή που ήθελε να γίνει πρωταθλητής, να μπαίνει και να κερδίζει.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που γνώρισα τότε αθλητές όπως ο Ντράγκοβιτς, ο Τσακιρόπουλος, ο Θεοδωρίδης που εμφύσησαν στα νέα παιδιά αυτή τη νοοτροπία. Ότι κάθε αγωνιστική πρέπει να δείχνουμε πως είμαστε οι καλύτεροι μέσα από πολλή δουλειά.
Για αυτό και στέκομαι αρκετά και στην παρουσία των προπονητών: Με την έλευση του Μοντάλι άλλαξε όλη η νοοτροπία του Ολυμπιακού και κυρίως των Ελλήνων, γιατί εκείνος έθεσε σε μεγάλο βαθμό τις βάσεις για τα επόμενα χρόνια.
Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων και δεν είναι τυχαίο ότι ο σύλλογος έψαχνε πάντα τον καλύτερο προπονητή, ο οποίος θα δούλευε σωστά με τους καλούς αθλητές για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Για μένα η συνέντευξη – μετά τα ματς – ως αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν η πιο εύκολη. Πάντα ο σύλλογος έλεγε θα είμαι επιτυχημένος μόνο όταν κατακτήσω το πρωτάθλημα και αυτό είναι γεγονός.
Κανείς δεν έμπαινε με άλλη σκέψη και δεν κρυβόταν πίσω από δικαιολογίες. Έχω δει κατά καιρούς και σε άλλες ομάδες να μένει χαμηλά ο πήχης και να σκέφτονται: “Ξεκινάμε και αν κάτσει κάτι καλό στην πορεία το βλέπουμε”. Στον Ολυμπιακό ήταν ξεκάθαρα όλα από την αρχή και αυτό βοηθούσε εμάς τους αθλητές γιατί δουλεύαμε σε άλλες βάσεις. Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν, αλλά αυτός που μπαίνει στον σύλλογο έρχεται για έναν συγκεκριμένο στόχο.
Από διοικητικά, προπονητικά και στο τέλος και αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός πάντα προσπαθούσε να εκτιμά την κάθε κατάσταση και να την αξιολογεί θετικά ή αρνητικά για να πράττει ανάλογα».
ΜΙΛΚΟΒΙΤΣ, Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ
Ο Βασίλης Κουρνέτας πέρασε… μια ζωή στον Ολυμπιακό. Συνεργάστηκε με σπουδαίους αθλητές όπως ανέφερε προηγουμένως. Υπάρχει ένας πρώην συμπαίκτης του τον οποίο ξεχωρίζει.
«Για μένα ο Μίλκοβιτς ήταν ο κορυφαίος και θα συμφωνήσω με όσους λένε πως ήταν ο καλύτερος ξένος. Πέραν της μεγάλης προσωπικότητας που έχει, ήρθε και σε μια καλή ηλικία.
Ακόμα και όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό συνέχισε να πρωταγωνιστεί τα επόμενα χρόνια και σε μεγάλα πρωταθλήματα στο εξωτερικό.
Αυτό δείχνει πως δεν ήταν μόνο ένας πολύ μεγάλος αθλητής, αλλά και ήρθε – συνοδευόμενος από μεγάλους αθλητές όπως ο Χοφ, ο Κρίστιανσον, ο Χριστοφιδέλλης – και πήρε την ομάδα τις πλάτες του. Στα δύσκολα ήταν εκεί.
Ακριβώς όπως το 1998 επί Μοντάλι επιστρέψαμε στην κορυφή, έτσι και με τον Μίλκοβιτς πρωταγωνιστή. Η παρουσία του ήταν κομβικής σημασίας για την εξέλιξη της επόμενης δεκαετίας τουλάχιστον».
«ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ»
Άλλη μια στιγμή που τον σημάδεψε το δίχως άλλο ήταν η κατάκτηση του ευρωπαϊκού το 2005: «Το να κατακτάς έναν ευρωπαϊκό τίτλο είναι ένα όνειρο για κάθε αθλητή. Για εμάς επειδή ήταν σε μια περίοδο που είχε χάσει τα σκήπτρα στον ευρωπαϊκό χώρο, ήταν κάτι που κράτησε τον Ολυμπιακό.
Μια τεράστια επιτυχία που έγινε εντός Ελλάδας και γεμίσαμε το ΣΕΦ, ήταν και για τους ίδιους αθλητές και για την ομάδα κάτι σπουδαίο που θα μνημονεύεται θεωρώ πολλά χρόνια ακόμα».
«ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΜΦΑΤΙΚΑ»
Πώς αξιολογεί όμως τη φετινή επιτυχία του τμήματος και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες; «Ο Ολυμπιακός έδειξε πως έκανε καλές επιλογές και όλες βγήκαν στο έπακρον. Παρότι ίσως στην αρχή του καλοκαιριού υπήρχαν και ερωτηματικά.
Είδαμε παίκτες που ενδεχομένως κάποιοι να θεώρησαν πως δεν ήταν τα πρώτα ονόματα να πετυχαίνουν. Με εξέπληξε που η ομάδα με τα τόσα προβλήματα (διακοπή λόγω lockdown, κρούσματα κορωνοϊού και ειδικά στον Ολυμπιακό) έδειξε τέτοια εικόνα», αναφέρει αρχικά πριν συμπληρώσει εστιάζοντας στον Στιβαχτή τον οποίο γνωρίζει πολύ καλά αγωνιστικά:
«Ο Στιβαχτής πήρε για πρώτη φορά φανέλα βασικού. Στην αρχή όλοι κακά τα ψέματα ξαφνιάστηκαν με την επιλογή αφού από πίσω δεν υπήρχε εναλλακτική με έναν επίσης έμπειρο πασαδόρο. Υπήρχε ένα ρίσκο και μια απόφαση που τελικά ήταν λογική γιατί άνοιξε μια θέση ξένου.
Τα άκρα ήταν πάρα πολύ δυνατά και εντυπωσιάστηκα από Μιγιαΐλοβιτς και Φρομ, αλλά και τον Έγκλεσκαλνς. Μπορούσε ο Ολυμπιακός να εκτελέσει από οποιαδήποτε θέση. Η γρήγορη μπάλα στον Έγκλεσκαλνς βόλευε τον Στιβαχτή και αυτό βοήθησε και τον ίδιο τον πασαδόρο να ανέβει».
21 χρόνια έπειτα από το 20ό πρωτάθλημα, ήρθε το 30ό. Η κατάκτηση ήταν εμφατική, όπως τονίζει ο Κουρνέτας: «Στην πραγματικότητα δεν απειλήθηκε από κάποιον ο Ολυμπιακός. Η ομάδα ξεκίνησε να ανεβαίνει διαρκώς από τα μέσα της περιόδου και έπειτα. Εκεί καταλαβαίνεις πως η ομάδα φτιάχνει αυτοματισμούς.
Η άνοδος των παικτών είχε να κάνει με την ομαδική λειτουργία. Όταν δεν ξέρεις ποιον να ξεχωρίσεις λόγω απόδοσης, συνειδητοποιείς πως εκεί λειτουργεί η ομάδα. Νιώθουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, συνεργάζονται εξαιρετικά και δεν είναι ότι τράβηξαν την ομάδα ένας-δύο παίκτες. Όλη η ομάδα λειτούργησε, δεν δόθηκε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Επέδειξε σοβαρότητα και η διαφορά με τους υπόλοιπους ήταν τρομακτική. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, γιατί κατάφερε να πετύχει και μάλιστα εμφατικά».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
https://athlosnews.gr/ta-3-asteria-toy-thryloy-o-michalis-triantafyllidis-mila-gia-to-10o-protathlima/
