Οριστικά και αμετάκλητα, ο Τζόρντι Μπερτομέου θα είναι την 1η Ιουλίου ο πρώην CEO της Euroleague. Μετά από 22 χρόνια ο Καταλανός θα αποτελέσει παρελθόν από ένα εγχείρημα που φέρει και τη δική του σφραγίδα. Κυρίως τη δική του σφραγίδα. Αν όχι από την πρώτη στιγμή, σίγουρα από το 2009 κι έπειτα.
Σε μια τόσο μακρά πορεία ασφαλώς δεν ήταν όλα ρόδινα. Για να παραμείνει όμως επικεφαλής της Euroleague για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μπερτομέου, σημαίνει ότι κάτι έκανε σωστά όλα αυτά τα χρόνια. Ή ότι κάτι έκαναν λάθος οι ομάδες που του εμπιστεύτηκαν εν λευκώ τις (οικονομικές) τύχες τους, δίχως ουσιαστικά να του ζητούν λογαριασμό.
Την τελευταία φορά που ένιωσε αφόρητη πίεση, το 2015, έκλεισε τη συμφωνία – μαμούθ με την IMG (στην οποία παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα διαχείρισης για την τηλεοπτική και εμπορική εκμετάλλευση της διοργάνωσης), η οποία θα απέφερε στη Euroleague 630 εκ. ευρώ σε βάθος δεκαετίας. Μεταξύ μας όμως, κανείς δεν γνωρίζει πόσα και πώς ακριβώς μπήκαν στα ταμεία της Ένωσης, ώστε να μπορεί να κάνει την αντιπαραβολή με τα χρήματα που κατέληξαν στις ομάδες.
Οι ισοπεδωτικές αναφορές στον Μπερτομέου προφανώς δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα. Πόσο μάλλον οι υβριστικές, εκεί δηλαδή που χάνει κάθε φορά τα όποια δίκια του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Διότι προφανώς και έχει τα δίκια του, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα χρήματα που παίρνουν οι σύλλογοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι και μέτοχοι της Euroleague. Το αν ο Καταλανός δεν είναι υπαίτιος μιας «απλής» κακοδιαχείρισης όπως καταγγέλλει κάθε τόσο ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, είναι κάτι που μόνο στα δικαστήρια μπορεί να αποδειχθεί. Ή να το ομολογήσει ο ίδιος ο Μπερτομέου, που όπως αντιλαμβάνεστε κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.
Το περιβόητο ερώτημα που έχει λάβει διαστάσεις αστικού μύθου «πόσα παίρνει ο Μπερτομέου;» ουδέποτε απαντήθηκε επίσημα. Ίσως την απάντηση να την πάρουμε το καλοκαίρι, αλλά έτσι κι αλλιώς έχει μικρή σημασία πλέον. Και στην τελική δεν ήταν αυτός ο κύριος λόγος του «κινήματος των 7 της Αθήνας», που στην πορεία έγιναν «6» αφού η Εφές συντάχθηκε με τη Φενέρ και το ισπανικό μέτωπο.
Παρένθεση. Ηχεί ως κάτι προφανές στα αυτιά του πολύ κόσμου η στήριξη των ισπανικών συλλόγων στον συμπατριώτη τους. Ωστόσο, απλώς και μόνο το γεγονός της εντοπιότητας δεν αποτελεί ικανοποιητικό επιχείρημα για την εξήγηση αυτής της στήριξης. Ειδικά από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε (κυρίως) με οικονομικά θέματα και επαγγελματικές ομάδες – εταιρίες. Με απλά λόγια, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπασκόνια θα χρειάζονταν πολύ καλύτερους λόγους για να στηρίξουν έναν τύπο από μια απλή εντοπιότητα. Αυτό όμως είναι δουλειά άλλων να το ανακαλύψουν…
Στο μυαλό του μέσου οπαδού, ένα πραξικόπημα εναντίον του Μπερτομέου θα μπορούσε να υποκινείται ακόμα και από αίσθημα διαιτητικής αδικίας. Η προσέγγιση «μας σφάζουν τα τσιράκια του Τζόρντι, να φύγουμε και να πάμε αλλού» ευδοκίμησε αρκετά στο μυαλό και τα χείλη αρκετών παναθηναϊκών, μόνο που ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συνιστά αιτία ανταρσίας. Ακόμα κι αν έστεκε, που στην προκειμένη περίπτωση δεν στέκει. Και αποδεικνύεται εύκολα: ρίξτε μια ματιά στα ματς με Φενέρ και Βιλερμπάν και θα καταλάβετε.
It’s all about the money λοιπόν. Και για να τα πούμε τα πράγματα ωμά, καμία ομάδα δεν θα διαμαρτυρηθεί για τη διαιτησία ακόμα κι αν την πάνε καρότσι για μια ολόκληρη σεζόν, αν βάλει στα ταμεία της παραπάνω έσοδα. Ίσως ακόμα και τα διπλάσια από τα τωρινά. Αν σας ακούγεται υπερβολικό κάτι τέτοιο, να είστε σίγουροι πως φαίνεται άκρως ρεαλιστικό στις ομάδες που υποκίνησαν και εντέλει πέτυχαν την αποχώρηση του Μπερτομέου.
Η Nova δίνει κάθε χρόνο για τα δικαιώματα της Euroleague (συμπεριλαμβανομένου και του EuroCup) ένα ποσό που φτάνει τα 10 εκ. ευρώ. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης και ενδεχομένως το μακράν μεγαλύτερο, αν αναλογιστούμε το περιορισμένο μέγεθος της ελληνικής αγοράς σε πληθυσμιακό επίπεδο. Αν λοιπόν η Nova πληρώνει τόσα χρήματα για ουσιαστικά δυο ομάδες (η συντριπτική πλειοψηφία ενδιαφέρεται για τα ματς Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού) στην Ελλάδα των σχεδόν 11 εκ. κατοίκων, ποια θα έπρεπε να είναι η αναλογία για τη Ρωσία των 150 εκ. κατοίκων και των τριών – τα τελευταία χρόνια – ομάδων στη διοργάνωση;
Το ποσό που έφτασε στα αυτιά μου δεν μπορώ να το πιστέψω κι ας είναι αξιόπιστη η πληροφόρηση του ανθρώπου που μου το μετέφερε. Δεν θα πω πόσο ακριβώς, αλλά σκεφτείτε ότι δεν αγγίζει καν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Και δεν μιλάμε για κάποια αμπάσκετη αγορά έτσι; Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μπασκετική ΤΣΣΚΑ είναι ο πιο προβεβλημένος εκπρόσωπος του ρωσικού αθλητισμού σε συλλογικό επίπεδο, αφού στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν ρωσικές ομάδες που να πρωταγωνιστούν έστω στο Europa League.
Επαναλαμβάνω, το ποσό που μου μεταφέρθηκε είναι πολύ μικρότερο. Ακόμα όμως κι αν είναι ένα ή και δυο εκ. ευρώ, καταλαβαίνετε ότι συζητάμε για μια εξωφρενική κατάσταση. Πάμε παρακάτω. Η Γαλλία, με τις δυο εκπροσώπους στη φετινή Euroleague και το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έμεινε φέτος χωρίς τηλεοπτική μετάδοση της διοργάνωσης. Μιλάμε για μια τεράστια αγορά, η οποία φιλοξενεί το τρομερά ενδιαφέρον πρότζεκτ της Βιλερμπάν και – εκτάκτως για φέτος – την κάτοχο του περυσινού Eurocup, Μονακό, που έχει πάρει πολύ σοβαρά την παρθενική συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα.
Οι πληροφορίες μου λένε πως και τα δικαιώματα της Γερμανίας είναι επίσης πολύ χαμηλά, αν αναλογιστούμε το μέγεθος της χώρας αλλά και το γεγονός πως υπάρχει πλέον στη Euroleague το τεράστιο brand name που λέγεται Μπάγερν αλλά και μια παραδοσιακή δύναμη όπως η Άλμπα, που εκπροσωπεί μια μεγαλούπολη όπως το Βερολίνο.
Κουβέντα και μάλιστα μεγάλη θα γίνει σχετικά με τις βασικές χορηγίες της Euroleague, αρχής γενομένης με τον χορηγό ονόματος που λέγεται Turkish Airlines. Το 2010 υπογράφηκε η συμφωνία για πέντε χρόνια, το 2013 ανανεώθηκε μέχρι το 2020 και τώρα είναι σε ισχύ ως το 2025. Στην πρώτη πενταετία, οι τουρκικές αερογραμμές πλήρωναν 3 εκ. τον χρόνο και κάτι παραπάνω στα επόμενα πέντε χρόνια. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, η τρέχουσα συμφωνία προβλέπει 6 εκ. ευρώ ετησίως.
Για να έχετε μια τάξη μεγεθών, σκεφτείτε πως ο Ολυμπιακός παίρνει από την Bwin 2 εκ. ευρώ για να τη διαφημίζει στη φανέλα του. Πόσο λοιπόν θα έπρεπε να κοστίζει η χορηγία ονόματος μιας ολόκληρης διοργάνωσης, συν όλη την υπόλοιπη προβολή που κάνει στους Τούρκους η Euroleague; Χωρίς να είμαι ειδικός στα οικονομικά και τα χορηγικά προγράμματα, νομίζω πως ένα ποσό της τάξης των 30 εκ. ευρώ ετησίως μόνο παράλογο δεν θα ήταν…
Τα περιθώρια για αύξηση εσόδων είναι πάρα πολλά, τουλάχιστον βάσει των ποσών που ισχύουν σήμερα. Δεν είναι προϊόν της πλάκας η Euroleague και σε αυτό προφανώς έχει σημαντική συμβολή ο Μπερτομέου. Το γεγονός όμως ότι δρούσε ανεξέλεγκτος για τόσα χρόνια σίγουρα δεν λειτούργησε ευεργετικά για τις ομάδες, τουλάχιστον όχι γι’ αυτές που έκαναν την κίνηση εναντίον του. Όπως όλα δείχνουν, ο διάδοχος θα είναι κάποιος τεχνοκράτης που προφανώς θα λογοδοτεί για κάθε του ενέργεια και κάθε του απόφαση στους συλλόγους – μετόχους. Ακούγεται απλό, αλλά ίσως να αποδειχθεί περίπλοκο προϊόντος του χρόνου. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι των ομάδων να δημιουργήσουν ένα ακόμη πιο ελκυστικό προϊόν.
Στην τελική, φανταστείτε πόσα θα άλλαζαν αν π.χ. ο Ολυμπιακός έπαιρνε την επόμενη ή μεθέπομενη σεζόν 3 εκ. ευρώ παραπάνω. Δεν λέω περισσότερα, 3 εκατομμύρια, όσα θα απαιτούνταν για δυο συμβόλαια με καθαρές απολαβές ύψους 1,2 εκ. το καθένα. Για εκείνον που έχει ήδη 30 εκ. μπάτζετ, τρία παραπάνω δεν θα του κάνουν διαφορά. Σκεφτείτε όμως πόσο θα ανέβαιναν επίπεδο οι Ερυθρόλευκοι έχοντας 3 εκ. επιπλέον τον χρόνο για ξόδεμα…
ΥΓ. Όταν έχεις στην ευθύνη σου ένα Μέσο με live ροή 17 ωρών όπως το FWS.gr, είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τα βλέπεις όλα και να τα ελέγχεις όλα. Ειδικά όταν γίνεται «πόλεμος» και οι συνεργάτες σου (που δεν είναι δα και τόσοι πολλοί) καλούνται να καλύψουν ένα σωρό γεγονότα και συμβάντα ταυτόχρονα. Από το ημίχρονο του ΑΕΚ – Άρης κι έπειτα ήταν τόσα πολλά αυτά που συνέβαιναν και τόσες πολλές οι πληροφορίες που έσκαγαν από παντού, ώστε ήταν αδύνατον να ελεγχθούν λεπτομερώς τα πάντα.
Μέσα σε ένα σωρό διαιτητικά εγκλήματα – σαν αυτά που έκανε ο Διαμαντόπουλος – και αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες, σοβαρότατες καταγγελίες για… αναπηρικά καροτσάκια αλλά και απαντήσεις, υπήρξε και μια πληροφορία που έκανε λόγο για τις περιβόητες μπανάνες στον Καμαρά και τον Εντιαγέ που τις μάζεψε ο Μπρούνο Γκάμα. Αυτός που βιάστηκε να δώσει την πληροφορία (και) στον αρμόδιο συντάκτη του FWS προφανώς δεν έκατσε να δει το ριπλέι μιας κατά τα άλλα ανύποπτης φάσης (εκεί που ο Γκάμα εκτελούσε ένα κόρνερ και πέταξε κάτι που έμοιαζε με μπανανόφλουδες και που αποδείχτηκε tape), παίρνοντας στον λαιμό του όσους έγιναν δέκτες αυτής της πληροφορίας.
Προφανώς τέτοιο θέμα ουδέποτε συνέτρεξε – το διέψευσαν άλλωστε οι παίκτες που κατονομάστηκαν όπως έγραψε χθες βράδυ το FWS – και γι’ αυτό η συγκεκριμένη ανάρτηση κατέβηκε. Με μια πορεία σχεδόν 19 ετών στον χώρο, υπήρξα – και παραμένω ακόμη – όσο μαχητικός χρειάζεται ώστε να δημιουργήσω κάμποσους «εχθρούς» (που για μένα είναι απλώς αντίπαλοι σε ένα συγκεκριμένο πεδίο και τίποτε άλλο), αλλά θέλω να πιστεύω ότι δεν έχασα κάτι από το ήθος μου, μια και ποτέ και για κανέναν λόγο δεν χτύπησα κανέναν κάτω από τη ζώνη.
Σιχαίνομαι τις περιβόητες «διαρροές» για τις οποίες κανείς δεν παίρνει ευθύνη όταν έρχεται η ώρα και γι’ αυτό τις αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι αν δεν έχω τη δυνατότητα να τις επιβεβαιώσω. Το ίδιο ισχύει και για τους συνεργάτες μου και γι’ αυτό δεν πρόκειται να πάρω κανενός το κεφάλι για μια αστοχία ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες αναρτήσεις ετών. Γι’ αυτή την αστοχία παίρνω εγώ την ευθύνη έτσι κι αλλιώς, αφού τα fake news είναι κάτι που απεχθάνομαι, όπως άλλωστε και τα «πληρωμένα πιστόλια»…
Κατά τα λοιπά, συνεχίζω να είμαι Ολυμπιακός, αλλά παραμένω επαγγελματίας δημοσιογράφος. Που σημαίνει ότι δεν έχω την πολυτέλεια να «μισώ» τις υπόλοιπες ομάδες ή να επιχειρώ να παρουσιάσω την πραγματικότητα αλλοιωμένη προς όφελος της ομάδας που υποστηρίζω, έστω κι αν είμαι τεράστιος φαν της υγιούς οπαδικής καζούρας…