«Είδε κι απόειδε» ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ ότι άκρη δεν βγαίνει με τους εκτελεστικάριους της ΕΠΟ, που θέλουν να έχουν λόγο και για τη σύνθεση της ΚΕΔ (ειδικά για τους συνεργάτες που θα χειριστούν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο), ο Θόδωρος Ζαγοράκης, τον οποίο είχε ως αποκούμπι αλλά και ανάχωμα στις διάφορες απόπειρες να του ασκηθούν κάθε λογής πιέσεις, «πρόλαβε κι έφυγε νωρίς», και το διέπραξε!
Προχώρησε μόνος του στην ανακοίνωση των τεσσάρων Ελλήνων συνεργατών του, που θα αναλάβουν τους ορισμούς αλλά και την εκπαίδευση των διαιτητών των εθνικών ερασιτεχνικών κατηγοριών, χωρίς να ρωτήσει κανέναν από την εγχώρια διοίκηση της ΕΠΟ, πήρε το «ok» από το αφεντικά στη Νιόν και δημοσιοποίησε τα ονόματα, χωρίς να υπολογίσει (;) αντιδράσεις.
Η εξέλιξη μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να φαίνεται αστεία (μεταξύ μας όλα όσα συμβαίνουν σε αυτό το …χανείο στο Πάρκο Γουδή αστεία, στην ουσία, είναι), είναι, όμως, εξαιρετικά σοβαρή, ίσως είναι το πρώτο επεισόδιο, η επίσημη κήρυξη του πολέμου ανάμεσα στην εγχώρια βλαχοπροεδρία και στις FIFA/UEFA, με την έννοια ότι ο mr Κλάτενμπεργκ είναι επιλογή τους, από αυτούς έλκει τη νομιμοποίηση του και σε αυτούς απολογείται.
Σε αυτό το πρώτο επεισόδιο που, όπως είναι λογικό, θα οδηγήσει στο δεύτερο και θα γενικεύσει την σύγκρουση, ο mr Κλάτενμπεργκ βγήκε νικητής και τροπαιούχος, το κλάμα που ρίχνει στα social media «η εξυγίανση» φτάνει για να καταλάβει και ο πλέον αδαής ότι άλλα περίμεναν, σε άλλα ονόματα και ρόλους έλπιζαν και άλλα τους ήρθαν στο κεφάλι.
Η αποχώρηση, όπως έγινε και για τους λόγους που έγινε, του Θόδωρου Ζαγοράκη από την προεδρία της ΕΠΟ είχε κι ένα καλό: απογύμνωσε τις πραγματικές αντιθέσεις και τα πρόσωπα που πρόκειται να συγκρουστούν στο πρωτάθλημα που ξεκινάει από την εξισορροπητική παρουσία του αρχηγού της εθνικής ομάδας του 2004 και, πλέον, η μάχη θα διεξαχθεί ενώπιον όλων με τους κανονικούς πρωταγωνιστές στο προσκήνιο.
Η επιθυμία της ΕΠΟ (ειδικά με τη νέα διοίκηση της) να «ξεκάνει» τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ είναι δεδομένη, είναι δημοσιοποιημένη και δεν κρύβεται. Ο Άγγλος είναι, αυτή τη στιγμή, το έσχατο ανάχωμα απέναντι στο σύστημα της Γλυφάδας, το μόνο πρόσωπο που μπορεί κατ’ ελάχιστο να διαφυλάξει μια αποδεκτή ισορροπία στο χώρο της διαιτησίας και να εγγυηθεί για ένα πρωτάθλημα χωρίς τις διάσημες και ιστορικές «ομορφιές του ποδοσφαίρου».
Απέναντι του έχει σχηματιστεί, ήδη, ένα σύστημα που δεν ορρωδεί προ ουδενός για να πετύχει, με οποιονδήποτε τρόπο, όσα έχει σχεδιάσει, είτε αφορούν στην κορυφή του πρωταθλήματος, είτε αναφέρονται στη βάση του, είτε εξυπηρετούν τους εργολάβους του τζόγου από όλο τον πλανήτη που έχουν συγκεντρωθεί στο Ελλαδιστάν προς δόξαν της κυβέρνησης!
Ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μόνος του όλες τις πιέσεις που θα του ασκηθούν με μοναδικό σκοπό να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει τη θέση του και να επιτρέψει στους πασίγνωστους διαιτητοπατέρες να την καταλάβουν με ρεσάλτο αντικαθιστώντας τον με τα, επίσης πασίγνωστα, ενεργούμενα τους.
Έως σήμερα και με τη συνδρομή των διεθνών ομοσπονδιών δείχνει ότι είναι δυνατός παίκτης, παίζει σκληρά στο γήπεδο, δεν κωλώνει να αποφασίζει και να ενεργεί, δεν καταλαβαίνει από νουθεσίες κάθε είδους, «δεν βλέπει μπροστά του» ούτε την ΕΠΟ, ούτε τους εκτελεστικάριους ή τον εκτελούντα χρέη προέδρου.
Οι βοήθειες που μπορεί να έχει από το κανονικό ελληνικό ποδόσφαιρο είναι μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα (μια γενικευμένη αποδοχή και στήριξη των αποφάσεων του), έχουν πεπερασμένη δυναμική και, σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να λύσουν ζητήματα που αφορούν σε εκβιασμούς (έχουν ξεκινήσει ήδη), απειλές (γνωστό το κόλπο, αναμένονται σύντομα) ή άλλες πιέσεις, κυρίως σε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας της ΚΕΔ.
Πόσο θα αντέξει ο Κλάτενμπεργκ να παλεύει μόνος του τα θηρία «της εξυγίανσης» και τις προφανείς επιδιώξεις τους να τον «καθαρίσουν» κανένας δεν μπορεί να το εκτιμήσει. Μια προφανής απάντηση είναι « όσο θα έχει την αμέριστη στήριξη των FIFA/UEFA, ειδικά της δεύτερης, για να φιλτράρουν τις απειλές και τις πιέσεις και να του προσφέρουν ασφάλεια επιλογών», αλλά κι αυτή έχει μια άγνωστη χρονική παράμετρο και εξαρτάται, εν πολλοίς, από τις διαθέσεις των «αφεντικών του αθλήματος στην Ελβετία» να διατηρήσουν, τεχνητά έστω, εν ζωή το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όταν κι αυτοί βαρεθούν «το πολύ το κυρ ελέησον» (ακόμη κι ο Θεός το βαριέται) τι θα συμβεί;
Κυρίως, τι θα συμβεί στο τέλος αυτής της περιόδου όταν και λήγει η σύμβαση του Μαρκ Κλάτενμπεργκ και θα χρειαστεί να αποφασίσουν κάποιοι για την συνέχιση ή την οριστική λήξη της…
«Η εξυγίανση» ίσως και να μπορεί να κάνει δέκα μήνες υπομονή «για να τον στείλει τον Μαρκ άκλαυτο», η UEFA μπορεί να εγγυηθεί πως θα είναι και τότε σε θέση να επιβάλει τη συνέχιση της παρουσίας του, γνωρίζοντας πως αν ο Κλάτενμπεργκ αποχωρήσει θα ακολουθήσει ιστορικό πλιάτσικο στην ελληνική διαιτησία;