*Μια από τις μεγαλύτερες γοητείες της καθημερινής ενασχόλησης κάποιου με τον (ποδοσφαιρικό, εν προκειμένω) Ολυμπιακό, είναι πως δεν πρόκειται να πλήξει ποτέ. Ό,τι κι αν συμβαίνει, όσο καλά ή άσχημα κι αν πηγαίνουν τα πράγματα, η ρουτίνα δεν είναι ποτέ «ρουτίνα». Για το λεξιλόγιο του Θρύλου, ρουτίνα σημαίνει να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει αλλά και από πού θα σου έρθει ο αιφνιδιασμός. Εν ολίγοις, ως ρουτίνα ορίζονται τα διαλείμματα ανάμεσα στους συνεχείς αιφνιδιασμούς…
*Από την παραμονή Πρωτοχρονιάς τα ισπανικά ΜΜΕ μας «ενημερώνουν» πως ο Ολυμπιακός έχει νέο προπονητή που λέγεται Όσκαρ Γκαρθία, ενώ το σε γενικές γραμμές έγκυρο transfermarkt τον «ανακοίνωσε» επισήμως χθες το πρωί. Την ίδια στιγμή, ο ελληνικά ομιλών Τύπος – έντυπος και ηλεκτρονικός – απλώς αναπαρήγαγε τα όσα γράφονταν στις ξένες ιστοσελίδες, μια και δεν υπήρχε η παραμικρή επίσημη ή ανεπίσημη τοποθέτηση από πλευράς Ολυμπιακού για το θέμα επί τρία ολόκληρα 24ωρα. Ίσως επειδή δεν κρίθηκε άξιο σχολιασμού η εντονότατη εισαγόμενη φημολογία περί αλλαγής προσώπου στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, ποιος ξέρει…
*Υπάρχει ένας αλάνθαστος τρόπος για να κρίνεις την οποιαδήποτε επιλογή/απόφαση/εξέλιξη: να περιμένεις την οριστική έκβασή της. Αυτό που ειδικά στην ποδοσφαιρική διάλεκτο αποκαλείται «αποτέλεσμα». Ακόμα και η (φαινομενικά ή ρεαλιστικά) πιο εξωφρενική επιλογή έχει πιθανότητες να δικαιωθεί, τούτο όμως μπορείς να το γνωρίζεις μονάχα στο τέλος. Μέχρι να φτάσεις ως εκεί, η μοναδική «πολυτέλεια» που διαθέτεις είναι η απόπειρα προσέγγισης του τι είναι σωστό και τι λάθος με τα δεδομένα που έχεις ήδη στα χέρια σου…
*Ο προπονητής Τάκης Λεμονής δεν υπήρξε ποτέ στην κορυφή των προτιμήσεων της ΠΑΕ Ολυμπιακός επί Βαγγέλη Μαρινάκη. Πιθανότατα ούτε ως μακρινό ενδεχόμενο. Τον περασμένο Μάρτιο οι Πειραιώτες άφησαν την ομάδα για περίπου τέσσερις εβδομάδες στον Βασίλη Βούζα προτού δώσουν τη σκυτάλη στον Τάκη για τα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Τον Σεπτέμβρη πάλι, με τα χρονικά περιθώρια να είναι σαφώς πιο στενά ένεκα των πιεστικών υποχρεώσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη, οι ερυθρόλευκοι πρόλαβαν να εισπράξουν κάποιες διεθνείς αρνήσεις μέχρι να καταλήξουν εκ νέου στον Λεμονή…
*Όπως διαφάνηκε στο αμέσως επόμενο διάστημα, ο Τάκης προσελήφθη ξανά με τη λογική του υπηρεσιακού, όσο οξύμωρη κι αν ακούγεται η φράση (ο υπηρεσιακός κατά κανόνα βρίσκεται ήδη σε κάποιο πόστο του συλλόγου και δεν προσλαμβάνεται επί τούτου). Επί της ουσίας, θα γινόταν εκείνος που θα «διευκόλυνε» την ΠΑΕ με την παρουσία του, δίνοντάς της πολύτιμο χρόνο ώστε να βρει μια πιο «μόνιμη» λύση από το εξωτερικό. Το αν ο Λεμονής ήταν ενήμερος για τούτη την πρόθεση ή αν είχε πάρει προφορικές εγγυήσεις πως θα έφτανε άνευ όρων ως το τέλος της σεζόν, δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Μπορώ ωστόσο να υποθέσω πως αν είχε εξαρχής μεσολαβήσει κάποια συμφωνία που να προέβλεπε την αξιοποίησή του σε άλλο πόστο με το που θα βρεθεί ο αντικαταστάτης του, ο Λεμονής δεν θα έμπαινε στη διαδικασία της επαναξιολόγησης του ρόστερ, δίνοντας ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες…
*Ίσως την ώρα που θα διαβάζετε αυτό το κείμενο να έχει ήδη ανακοινωθεί ο Γκαρσία ή να έχει διαψευστεί κατηγορηματικά η – κατά τα ξένα ΜΜΕ δεδομένη – συμφωνία μαζί του. Το σίγουρο είναι ένα: ο προπονητής Τάκης Λεμονής μοιάζει έκθετος και δυστυχώς, χωρίς να έχει την παραμικρή ευθύνη. Η τριήμερη σιωπή του επίσημου Ολυμπιακού φανέρωσε με ξεκάθαρο τρόπο την προσωρινότητα του Έλληνα τεχνικού στον ερυθρόλευκο πάγκο. Όταν έχουν υπάρξει σαφέστατες τοποθετήσεις εντός ολίγων ωρών για θέματα πολύ λιγότερο σημαντικά, καταλήγεις αβίαστα στο συμπέρασμα πως το ισπανικό νιάου νιάου στα κεραμίδια μάλλον προέρχεται όντως από γάτα και όχι από κάποιον σκύλο που μαθαίνει ξένες γλώσσες, όπως έλεγε το «ευφυολόγημα» που επικαλούμασταν μικροί…
*Η επιλογή του Πάουλο Μπέντο τον Αύγουστο του 2016 ήταν μια κίνηση με απολύτως σωστή και συγκεκριμένη λογική τη στιγμή που έγινε. Δε μένεις τυχαία για τέσσερα χρόνια στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, ούτε φτάνεις τυχαία στον πάγκο της εθνικής Πορτογαλίας. Η επιλογή του Μπέσνικ Χάσι πάλι, όχι. Να πιστέψουμε ότι από όλους τους προπονητές του κόσμου, μονάχα ένας Κοσοβάρος κατείχε το «μυστικό» της πρόκρισης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Ή μήπως έγινε κάποια υπέρβαση κόντρα σε Παρτιζάν και Ριέκα που δεν την πήρα χαμπάρι; Αν ο Χάσι θεωρήθηκε «επιτυχημένος» επειδή με το ρόστερ και το μπάτζετ του Ολυμπιακού απέκλεισε δυο πρώην γιουγκοσλαβικούς συλλόγους, τότε o Μπαράκ Μπαχάρ της Μπερ Σεβά θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη στην Μπάγερν…
*Και η επιλογή του Λεμονή είχε τεράστια λογική τον περασμένο Σεπτέμβρη για λόγους που ήδη γνωρίζετε. Για πολλούς ήταν προφανής, εντούτοις δεν ήταν καθόλου εύκολη, μια και προϋπόθετε το παραμέρισμα κάποιων πολύ ισχυρών εγωισμών. Τρεις μήνες αργότερα, αποδείχθηκε πως ο Τάκης δεν έκανε απλώς damage control μέχρι να βρεθεί «ικανός ξένος» προπονητής, αλλά ανέτρεψε πλήρως την κατάσταση. Αν οποιοσδήποτε «ικανός ξένος» συνάδελφός του είχε καταφέρει κάτι αντίστοιχο υπό τις δεδομένες συνθήκες, οι περισσότεροι Ολυμπιακοί θα κοιμούνταν με το εικόνισμά του κάτω από το μαξιλάρι τους…
*Η αντικατάσταση του Λεμονή στην παρούσα φάση δεν θα είχε καμία λογική. Και τα «χαμένα αποδυτήρια» είναι η πιο αφελής προσέγγιση που μπορεί να υπάρξει. Ποιος προπονητής που «έχει χάσει τους παίκτες» μπορεί να κάνει τέτοια επιστροφή, όταν μάλιστα όλες οι πιθανότητες ήταν εναντίον του; «Χαμένα αποδυτήρια» θα υπάρξουν μονάχα όταν ο κόσμος και η διοίκηση το επιτρέψουν. Όταν οι παίκτες μυρίσουν αίμα, θα κατασπαράξουν τον προπονητή ακόμα κι αν είναι ο Αντσελότι ή ο Μουρίνιο. Το φοβερό είναι πως ενώ εδώ και καιρό κάποιοι έχουν μυρίσει αυτό το αίμα (δε χρειάζεται να λέμε ονόματα), ο Λεμονής έφερε την ομάδα του στην κορυφή από το -5. Μακάρι η όποια επιλογή της διοίκησης να αποδειχθεί επιτυχημένη στο «ταμείο». Ακόμα κι αν είναι η φαινομενικά πιο εξωφρενική…