Σε μια νέα συνάντηση των «Big 4», καλύτερα προετοιμασμένη και με περισσότερες πιθανότητες συμφωνίας, έχει εναποθέσει η κυβέρνηση τις ελπίδες της να ελέγξει, όσο αυτό είναι δυνατό, την εξαιρετικά αρνητική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Διακριτικά, μάλιστα, ερευνάται η πιθανότητα η νέα σύσκεψη να πραγματοποιηθεί με την παρουσία του Άρη και της Λάρισας ( με την ιδιότητα των πρωταθλητών), σε ένα άτυπο « Big 6», προοπτική που βρίσκει πολλούς υποστηρικτές στο επιτελείο του Μαξίμου, καθώς μια ανάλογη εξέλιξη θα ελάφρυνε το βαρύ κλίμα με τη συμμετοχή ομάδων και ιδιοκτητών που μπορούν να λειτουργήσουν ως δίαυλοι συνεργασίας και συνεννόησης.
Βεβαίως, μια ανάλογη προοπτική δείχνει να έχει καταστεί, πλέον, πολύ δύσκολη, αλλά η κυβέρνηση εξακολουθεί να την προωθεί και να την οργανώνει στο παρασκήνιο, εκτιμώντας ότι πρόκειται για τη μοναδική λύση στα τεράστια προβλήματα που έχουν προκύψει και απειλούν ευθέως και την ίδια.
Βάσιμα δε πιστεύει ότι στο τέλος θα δικαιωθούν οι προσδοκίες της μέσα από ένα καθημερινά εξελισσόμενο παιχνίδι «εξυπηρετήσεων και προσφορών» προς όλες τις πλευρές, στο οποίο έχει αποδοθεί.
Και πάλι Γεραπετρίτης
Την προοπτική μιας νέας συνάντησης χειρίζεται (και αυτή) ο κ. Γεραπετρίτης, καθώς ο κ. Αυγενάκης … απλώς δεν υπάρχει. Ο εκ των απορρήτων του κ. Μητσοτάκη εμφανίζεται σχετικά αισιόδοξος για την πραγματοποίηση της συνάντησης, αλλά δεν δεσμεύεται για το αποτέλεσμα. Προβλέπει, πως σύντομα οι «τέσσερις μεγάλοι» ( εύχεται να είναι έξι) θα καθίσουν σε ένα τραπέζι για να συνομιλήσουν, με θετικότερη διάθεση από την προηγούμενη φορά, παλεύει σκληρά την προοπτική αυτή, αλλά δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για την κατάληξη. Φοβάται έντονα « ένα ατύχημα», εξέλιξη πολύ πιθανή με βάση τους χαρακτήρες κάποιων από τους συνομιλητές.
Η υπόθεση της κυριαρχικής επιρροής του ΠΑΟΚ στην Ξάνθη με τα όσα προηγήθηκαν και τα όσα την ακολουθούν δυσκολεύουν σημαντικά την διαχείριση της υπόθεσης από την κυβέρνηση, παρά το γεγονός πως ο κ. Σαββίδης εμφανίζεται πλήρως ελεγχόμενος, λόγω της τεράστιας διευκόλυνσης που έτυχε με τη γνωστή τροπολογία Γεραπετρίτη, ενώ με καλή διάθεση απέναντι και στον ίδιο τον υπουργό διάκειται ο κ. Μαρινάκης. «Είναι ικανοποιημένοι και οι δύο, ανεξάρτητα με το τι λένε» υποστηρίζουν συνομιλητές του Μαξίμου.
Αλαφούζος και Μελισσανίδης θεωρείται πως «εκόντες – άκοντες» θα δεχθούν να πάρουν μέρος και να συνεργαστούν σε μια νέα συμφωνία για την Ε.Π.Ο.μενη μέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που θα περιλαμβάνει ένα σχέδιο συνολικής αναδιάρθρωσης στην οργάνωση και τη λειτουργία του, το οποίο θα περιλαμβάνει τους πάντες, χωρίς αποκλεισμούς και περίεργες συμμαχίες.
Ως χρόνος πραγματοποίησης της συνάντησης προσδιορίζεται το διάστημα μεταξύ της λήξης της κανονικής περιόδου και της έναρξης των play off.
Στο διάστημα αυτό, θα έχει μεσολαβήσει ήδη το ματς ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού για τις συνθήκες διεξαγωγής του οποίου η κυβέρνηση απειλεί ήδη με διακοπή του πρωταθλήματος αν συμβεί το παραμικρό και εκτιμάται πως θα έχει ολοκληρωθεί μια πρόταση προς τους «Big 4» με τη σύμφωνη γνώμη και της FIFA, άρα θα είναι δύσκολο να την αρνηθούν.
Στο Μαξίμου εργάζονται για να παρουσιάσουν ένα κείμενο πολιτικής συμφωνίας μεταξύ των «τεσσάρων», που πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελέσει βάση συνεννόησης για τις απαραίτητες αλλαγές που θα οδηγήσουν σε ένα νέο τύπο οργάνωσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αυτή την οργάνωση θα αναλάβει να τη διαχειριστεί η Ε.Π.Ο., που θα κληθεί να υλοποιήσει τη συμφωνία κυβέρνησης – «τεσσάρων» με τη FIFA και την UEFA, καθώς, ανεξάρτητα από επικοινωνιακές κορώνες, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς την εθνική ομοσπονδία.
Άνθρακες ο θησαυρός
Γιατί η κυβέρνηση οδηγείται και πάλι να ζητήσει από τους « Big 4» να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να διασφαλίσουν τις απαιτούμενες αλλαγές σε ένα ζήτημα που απειλεί ακόμη και την ίδια τη συνοχή της, την οποία με τόσο κόπο διατήρησε κατά την ψήφιση της γνωστής (ν)τροπολογίας;
Επειδή, μετά την ολοκλήρωση των ταξιδιών και των επαφών του κ. Γεραπετρίτη σε FIFA και UEFA, δεν προκύπτει από πουθενά καμία συμφωνία ή έστω συνεννόηση της κυβέρνησης με τις διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες για τα ζητήματα του σκληρού πυρήνα της ποδοσφαιρικής Ρήτρας Ανεξαρτησίας, όπως την αντιλαμβάνονται οι διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες.
Οι ρεβεράντζες στη Νυόν και στη Γενεύη δεν απέδωσαν το παραμικρό, πέραν από τις καθιερωμένες διπλωματικές αβρότητες και τις γνωστές γενικόλογες «υποσχέσεις», που δεν έχουν κανένα σοβαρό αντίκρισμα.
Το γεγονός, μάλιστα, πως εκ μέρους της FIFA δεν προέκυψε ούτε συνάντηση με τον πρόεδρο της κ. Ινφαντίνο και στη θέση του εμφανίστηκε ο αντιπρόεδρος της και πρόεδρος της Π.Ο. Αγγλίας Γκρεγκ Κλαρκ κρίνεται ως εξαιρετικά ατυχές για τις προσωπικές προσδοκίες του κ. Γεραπετρίτη ή για αυτές που κάποιοι τον διαβεβαίωσαν ότι μπορεί να διατηρεί όταν αναχωρούσε για την Ελβετία.
Η «μη συνάντηση» Ινφαντίνο – Γεραπετρίτη δεν είναι μόνο ζήτημα πρωτοκόλλου, με την έννοια ότι ο πρόεδρος της FIFA συναντάται μόνο με πρωθυπουργούς ή αρχηγούς κρατών, άρα δεν υπήρχε χώρος για έναν εκ των υπουργών του κ. Μητσοτάκη.
Έχει άμεση σχέση με το μήνυμα που ήθελε ο κ. Ινφαντίνο να στείλει στην ελληνική κυβέρνηση σχετικά με το ποδοσφαιρικό αυτοδιοίκητο και το εύρος εφαρμογής του. Για το λόγο αυτό επέλεξε να συναντήσει τον εκπρόσωπο του κ. Μητσοτάκη ο σκληρότερος εκ των αντιπροέδρων της FIFA και, ταυτόχρονα, ο θερμότερος υπερασπιστής της Ρήτρας Ανεξαρτησίας του ποδοσφαίρου.
Ο κ. Γκρεγκ Κλαρκ είναι επαγγελματίας υπερασπιστής της ποδοσφαιρικής ανεξαρτησίας, έχει συμβάλλει αποφασιστικά στην εμπέδωση της στην πατρίδα του, διοικεί, ως πρόεδρος, την ισχυρότερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία του πλανήτη, διαχειρίζεται το πλέον ανεπτυγμένο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, παραμένει συνειδητά μακριά από τις οποιεσδήποτε επιθυμίες υπουργών ή πρωθυπουργών να ψηφίζουν τροπολογίες και να εμπλέκονται στις ποδοσφαιρικές υποθέσεις και διαθέτει υπέρ του το τεκμήριο «της κρατικής αναφυλαξίας». Είναι μια ιδιότητα δερματικής αντίδρασης (βγάζουν φλύκταινες) όλων των ισχυρών του παγκοσμίου ποδοσφαίρου (και του αθλητισμού) όταν η βάσκανος μοίρα τους φέρνει αντιμέτωπους με μαθητευόμενους κυβερνητικούς μάγους κάθε λογής.
Είναι, πλέον, βέβαιο πως ο κ. Γεραπετρίτης κατάφερε στις διεθνείς συναντήσεις του, ανεξαρτήτως των προθέσεων του ή των διαβεβαιώσεων που είχε λάβει (από ποιους άραγε;), το απόλυτο τίποτε.
Καμία δέσμευση της FIFA (άρα και της UEFA, που είναι Συνομοσπονδία ελεγχόμενη καταστατικά και κανονιστικά από τη FIFA) για οποιαδήποτε κυβερνητική πρωτοβουλία για θεσμικές αλλαγές στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προέκυψε.
Καμία διάθεση συμφωνίας με την ελληνική κυβέρνηση στα ζητήματα της εκλογικής διαδικασίας ή της διαιτησίας δεν θα μπορούσε να υπάρξει, όταν αυτά συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα της Ρήτρας Ανεξαρτησίας του αθλήματος. Η ακροτελεύτια παράγραφος της ανακοίνωσης της FIFA μετά τη συνάντηση τα λέει όλα: « Η FIFA θα εργαστεί μαζί με την UEFA και την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία για να λύσουν τα ζητήματα που αφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο» ανακοίνωσε η Διεθνής Ομοσπονδία και κάθε ελπίδα του κ. Γεραπετρίτη να παίξει ρόλο στις εξελίξεις ετελεύτησε.
Ακόμη και η ημερομηνία της συνάντησης, στις 25 Φεβρουαρίου, δύο μέρες μετά το απόλυτο ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού και μία μετά την εκδίκαση της υπόθεσης ελέγχου και κυριαρχικής επιρροής του ΠΑΟΚ στην Ξάνθη, επιλέχθηκε από τη FIFA, ώστε να αποφύγει πάση θυσία να χρεωθεί αυτή το απόλυτο άγος του ελληνικού ποδοσφαίρου, την συνιδιοκτησία, δηλαδή, δύο ομάδων που αγωνίζονται στην ίδια διοργάνωση από ένα πρόσωπο.
Όσα δημοσιοποιήθηκαν περί υπογραφής μνημονίου συναντίληψης, μέσω του οποίου συγκλονιστικές αλλαγές θα προκύψουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι επικοινωνιακές ντρίμπλες και τίποτε άλλο. Ουδέποτε πρόκειται να υπογραφεί μνημόνιο κυβέρνησης με τη FIFA για θέματα διαιτησίας και εκλογών στην Ε.Π.Ο., ούτε διανοείται η διεθνής ομοσπονδία να συνεργήσει σε τόσο ακραίες κυβερνητικές παρεμβάσεις στην ποδοσφαιρική αυτονομία.
Ένα κείμενο ευχών θα προκύψει και τίποτε άλλο. Θα εξακολουθήσει βέβαια, εάν η κυβέρνηση το επιθυμεί, η παροχή τεχνογνωσίας εκ μέρους της FIFA σε θέματα ασφάλειας στα γήπεδα και αντιμετώπισης των χειραγωγημένων αγώνων. Μέχρι εκεί. Ούτε βήμα παραπάνω.
Τα ζητήματα της οργάνωσης, της διοίκησης και της λειτουργίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και της Ε.Π.Ο. θα εξακολουθήσουν να διαφεντεύονται από το ίδιο το ποδόσφαιρο, έστω και με αυτή την αστεία και πλήρως ελεγχόμενη από τα γνωστά ποδοσφαιρικά συμφέροντα εθνική ομοσπονδία.
Οι όποιες αλλαγές μπορούν να προκύψουν (αν τελικά συμβεί) μόνο από μια συμφωνία των «Big 4» σε μια νέα συνάντηση, ίσως καλύτερα προετοιμασμένη και με παρόντες στο τραπέζι τους πραγματικούς ιδιοκτήτες και όχι τους οικογενειακούς διαχειριστές.
