Το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα και όσα είδαμε το βράδυ της Δευτέρας στο «Μ. Μερκούρη» του Ρέντη επιβεβαίωσαν πως ο Παναθηναϊκός τη δεδομένη στιγμή είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Ολυμπιακό: Πιο ομάδα, με πλάνο που μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα δίχως να παίξει θεαματικό βόλεϊ.
Η καλή υποδοχή και τα μπλοκ εγκλώβισαν τους Ερυθρόλευκους που δεν έκλειναν τις πράσινες επιθέσεις και ταυτόχρονα έγιναν προβλέψιμοι αφού ήταν κακοί στην πρώτη μπάλα.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΩΤH ΜΠΑΛΑ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΕ Ο ΣΤΙΒΑΧΤΗΣ
Ο Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε από το δεύτερο σετ και έπειτα τη γνωστή τακτική του δίνοντας έμφαση στην καλή πρώτη μπάλα και στο σταθερό kill μπλοκ. Ο Ανδρεόπουλος μπήκε αντί του Ράπτη που έκανε λάθη σε επίθεση και σέρβις (σημαδεύτηκε και στην υποδοχή) και ταυτόχρονα ο Γιάκομπσεν μπορούσε να παίξει περισσότερο πρώτο χρόνο με τον Ρανγκέλ και τον Στάλεκαρ να παίρνουν 24 πάσες.
Για την ακρίβεια, οι Πράσινοι ήταν πιο καλά οργανωμένοι πάνω στο φιλέ. Πέρα από την καλή άμυνα (επίσης βασικό στοιχείο και διαφορετικό κομμάτι από εκείνο της υποδοχής), οι φιλοξενούμενοι τράβηξαν τον Στιβαχτή μακριά από το φιλέ και προλάβαιναν να κλείσουν τη θέση «4» με μεγάλη ταχύτητα.
Ο Παναθηναϊκός πόνταρε στη νευρικότητα που θα έβγαζε ο Ολυμπιακός αν δεν του έβγαινε το σέρβις και ταυτόχρονα κέρδιζε στη μάχη της υποδοχής και δικαιώθηκε. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ο Γιάκομπσεν διάβαζε τις κινήσεις στο ερυθρόλευκο μπλοκ ώστε να βγάλει τους συμπαίκτες του απέναντι σε μονό ή τσαπατσούλικο διπλό.
Έναν παίκτη είχε ο Δ. Ανδρεόπουλος για να βάλει μεγαλύτερη δυσκολία στην υποδοχή του Ολυμπιακού από το σέρβις (Μπάσης), τον πέρασε στο σημείο που η διαφορά στο δεύτερο σετ είχε μικρύνει και εκεί ξεκίνησε μια αντεπίθεση άνευ προηγουμένου.
Το παιχνίδι πήγε ακριβώς εκεί που ήθελαν οι Πράσινοι: Έσπαγαν μπάλες στο φιλέ, τα μπλοκ διαδέχονταν το ένα το άλλο και οι παίκτες του Ολυμπιακού έτρεχαν δεξιά κι αριστερά πανικόβλητοι να σώσουν μπάλες (μεγάλη αδυναμία στο φλοτ σέρβις) και να την περάσουν όπως όπως με την ελπίδα να γίνει ένα λάθος στο αντίπαλο τάραφλεξ. Μόνο που έτσι δουλειά δεν γίνεται, αυτό δεν είναι σχέδιο.
ΜΟΛΙΣ 4 ΜΠΛΟΚ ΟΛΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, 5 Ο ΣΤΑΛΕΚΑΡ
Η διαφορά στο μπλοκ ήταν τόσο μεγάλη που όλοι οι παίκτες των Ερυθρόλευκων είχαν 4 και ο Ρανγκέλ μόνος του δύο περισσότερα (6) και ο Στάλεκαρ 5. Κι αν για τον Βραζιλιάνο δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη η εξαιρετική του απόδοση στο φιλέ, για τον Σλοβένο η είδηση είναι πως κατάφερε να φανεί για πρώτη φορά τόσο σημαντικός παρά τα φανερά ζητήματα που διαθέτει (αργά πόδια και αντιδράσεις).
Ποια ήταν όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του πράσινου μπλοκ; Το γεγονός πως έκαναν τον Έγκλεσκαλνς και τον Μιγιαΐλοβιτς να «αμφιβάλλουν» πως θα καταφέρουν να περάσουν την μπάλα: Από τα σερί μπλοκ προκλήθηκε τέτοια νευρικότητα που οι δύο ξένοι του Ολυμπιακού δεν μπορούσαν να τελειώσουν τις φάσεις με ψυχραιμία και κάρφωναν άουτ.
Η αλήθεια είναι πως τα καμπανάκια είχαν χτυπήσει εδώ και καιρό για τον Δημήτρη Καζάζη και τους παίκτες του: Απέναντι στον Παναθηναϊκό δεν υπήρξε κάτι καινούργιο να τεθεί προς συζήτηση.
Αντίθετα, αν γυρίσει κανείς μια εβδομάδα πίσω στην αναμέτρηση με την Κηφισιά θα δει πως η ομάδα των βορείων προαστίων είχε 4 περισσότερα μπλοκ, πενταπλάσιους (!) άσσους (10-2) αλλά ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής. Ο προπονητής του είπε πως: «Tο σημαντικό είναι να κερδίζουμε και με μέτρια απόδοση».
ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΜΕ ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΧΕΜΠΑΡ
Κι αν η απόδοση δεν είναι απλώς μέτρια και είναι κακή; Πώς σε ένα άθλημα, στο οποίο 99 στις 100 φορές η καλύτερη ομάδα θα κερδίσει, θα μπορέσει ο Ολυμπιακός να παίρνει νίκες απέναντι σε αντιπάλους που εξελίσσουν το παιχνίδι τους μέσα στη σεζόν (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ) απλά παρουσιάζοντας μέτρια εικόνα;
Δεν διαφωνεί κανείς πως όταν μια ομάδα είναι αήττητη στις πρώτες αγωνιστικές, υπάρχει ηρεμία και πολλές φορές κάποια αγωνιστικά θέματα μπαίνουν κάτω από το χαλί. Χέμπαρ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός – ακόμα και στη νίκη με την Κηφισιά – τα προβλήματα ήταν συγκεκριμένα. Δεν γίνεται αναφορά στη Μονπελιέ γιατί είναι ομάδα που παίζει σε άλλες ταχύτητες και διαθέτει σπουδαίες μονάδες.
ΟΙ ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ & Ο ΣΤΙΒΑΧΤΗΣ
Το ρίσκο του καλοκαιριού με τον Ζουπάνι κεντρικό δεν απέδωσε στην πράξη και παίκτες που πέρυσι ήταν κλειδιά (Μιγιαΐλοβιτς, Στιβαχτής, Έγκλεσκαλνς) φέτος παρουσιάζουν συνολικά μια κακή εικόνα.
Η διαφορά που υπάρχει στο φινάλε του πρώτου γύρου αυτή τη στιγμή δεν λέει απολύτως τίποτα, όπως είπε και ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος με χιουμοριστικό τρόπο. Από τις τρεις ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο (αφήνουμε εκτός τον Φοίνικα γιατί έχασε σημαντικό έδαφος), ο Ολυμπιακός έχει μια σειρά πραγμάτων να διορθώσει για να καλύψει το έδαφος σε ντέρμπι εκτός έδρας στον δεύτερο γύρο.
Το πόσο μεγάλες θα είναι οι αλλαγές και το αν αυτές θα προκαλέσουν ντόμινο σε άλλες θέσεις θα το δούμε στην πορεία.
Υ.Γ: Η παρουσία του Ζουπάνι στο ρόστερ είναι σημαντική, αφού η κύρια θέση του είναι αυτή του διαγωνίου (όπως παίζει και στην εθνική): Στα δικά μου μάτια αφού ως Έλληνας ξεκλειδώνει μια θέση ξένου (στο κέντρο είδαμε πως σε πολλά ματς έπαιξε ο Ανδρεάδης), ο Ολυμπιακός έχει την επιλογή αν κρίνει πως οι αλλαγές πρέπει να είναι μεγάλες, να αφήσει δύο ξένους και να κινηθεί για δύο σε άλλες θέσεις (πάσα και ακραίος) ώστε να μη χαθεί τελείως η χημεία.
ΥΓ.1: Διάβασα διάφορα σχόλια για τον Πέριτς. Ο Σέρβος ακραίος προφανώς δεν αποκτήθηκε για να βγάζει υποδοχές παρότι τον φορτώνουν οι αντίπαλοι (οι παίκτες του Παναθηναϊκού τον σημάδεψαν 44 φορές!).
Κι όμως: Το 50% στην επίθεση του στο ντέρμπι (12/24) είναι ενθαρρυντικό – δεδομένων των συνθηκών που δημιουργήθηκαν – αντίθετα με το απογοητευτικό 5/20 που είχε ο Μιγιαΐλοβιτς και τον κάνει έναν από τους πιο αδύναμους κρίκους στο ρόστερ. Ο Πέριτς παρεμπιπτόντως είναι ο πρώτος στη σχετική κατηγορία σε πόντους ανά σετ (σχεδόν 5) σε όλο το πρωτάθλημα, την ώρα που ο Έγκλεσκαλνς έχει ξεσπάσματα και στα ντέρμπι δεν αποδίδει τα αναμενόμενα.