Ήρθε επιτέλους αυτή η μέρα του χρόνου που η La Liga ξεκινάει. Το καλύτερο (κατ’ εμέ) πρωτάθλημα στον κόσμο, με ομάδες που ως επί το πλείστον στηρίζονται πρώτα στις δικές τους δυνάμεις και μετά στα (λιγοστά συγκριτικά με άλλα πρωταθλήματα) τηλεοπτικά έσοδα. Ωραίες ιστορίες, επαρχιακές ομάδες με κόσμο, μάχες για την τέταρτη θέση, κυνήγι για την έβδομη και… πόλεμος στα χαρακώματα για την παραμονή.
Το περσινό πρωτάθλημα ποιοτικά δεν ήταν και το καλύτερο. Αρκετές αλλαγές προπονητών, λίγο καλό ποδόσφαιρο, έπεσαν και ομάδες που δεν… έπρεπε να πέσουν. Το φετινό πάλι, προμηνύεται βελτιωμένο: Οι τρεις μεγάλοι έβαλαν (ξανά) βαθιά το χέρι στην τσέπη, η Σεβίλλη χτίστηκε από το μηδέν, η Ρεάλ Σοσιεδάδ παρουσιάζει ένα ολοκαίνουριο και πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ, ενώ έχουμε την επιστροφή της Μαγιόρκα που μας ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις από το μακρινό παρελθόν.
Θα επιχειρήσουμε μια ανάλυση της κάθε ομάδας ξεχωριστά, δίνοντας έμφαση στο τι έκαναν το καλοκαίρι, τι περιμένουμε, τι λείπει και τι (δεν) θέλουμε να δούμε. Ξεκινάμε από κάτω προς τα πάνω, βασισμένοι στο τι θέση κατέλαβαν στη βαθμολογία την περσινή σεζόν (να έχετε και λίγη αγωνία).
ΜΑΓΙΟΡΚΑ
Στηρίζουμε τις ομάδες των νησιών από όπου κι αν προέρχονται. Πολλώ δε μάλλον, όταν σε τελικό μπαράζ ανόδου κι ενώ έχουν ηττηθεί με 2-0 από την Ντεπορτίβο, φέρνουν τούμπα το επαναληπτικό ματς στην έδρα τους με τρία ονειρεμένα γκολ και επιστρέφουν εκεί που ανήκουν. Ας μη γελιόμαστε, η Μαγιόρκα θα μας μεταφέρει νοσταλγία στη φετινή La Liga και είναι αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το τομάρι της για να μην υποβιβαστεί.
Σύμμαχος σε αυτό ο Βιθέντε Μορένο: Ο 44χρονος τεχνικός την ανέλαβε το καλοκαίρι του 2017 στην τρίτη κατηγορία και πέτυχε δύο συνεχόμενες ανόδους μέσω της διαδικασίας των πλέι οφ! Πρώτη φορά θα δοκιμαστεί στη μεγάλη κατηγορία και όπως είναι λογικό θα στηριχθεί σε όσους εφάρμοσαν στο χορτάρι το δικό του σχέδιο.
Θα διαπιστώσουμε στην πράξη, λοιπόν, πως η Μαγιόρκα έχει εξαιρετικούς μέσους για αυτό το επίπεδο. Ο Στόιτσκοφ έφυγε, ο Φέμπας ήρθε. Ο μικρόσωμος Καταλανός χαφ που δεν αξιοποιήθηκε στο ελάχιστο από τη Ρεάλ Μαδρίτης, θέλει μετά από δύο επιτυχημένες σεζόν σε Αλμπαθέτε και Σαραγόσα να κάνει το μεγάλο βήμα. Δημιουργικός χαφ, με έφεση στην κάθετη πάσα και βελτιωμένος σημαντικά στο κομμάτι των κλεψιμάτων. Χτύπησε χρυσό η Μαγιόρκα και θα δέσει εξαιρετικά τη μεσαία γραμμή των νησιωτών μαζί με τον Μπαμπά: Τον Γκανέζο που έχει ρήτρα 45 εκατ. ευρώ και ήδη είναι σημειωμένος στα μπλοκάκια μεγάλων συλλόγων.
Κατά τα λοιπά, με εξαίρεση τον Πάμπλο Τσαβαρία που αφίχθη από τη Ρεμς έγιναν αρκετές προσθήκες που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε στοιχήματα (παρόλα αυτά έχουν όλοι τους ωραία ονόματα).
Έχουμε και λέμε: Τον 21χρονο Ζλατάνοβιτς των 16 γκολ στο πρωτάθλημα Σερβίας, τον Άλεξ Αλεγρία (που μόνο αλεγρία δεν θα φέρει αν συνεχίσει να ταλαιπωρείται από τραυματισμούς), τον Σέντλαρ (στόπερ από την πολωνική Πιαστ), τον Σενιέ (μέτριος εξτρέμ σε Θέλτα και Λεονέσα), τον Τραϊκόφσκι που έμεινε ελεύθερος από την Παλέρμο (μεσοεπιθετικός) και τον Λουμόρ (αριστερός μπακ από τη Σπόρτινγκ). Ακόμα θέλει δρόμο για να κλείσει το ρόστερ, αλλά ντάξει, δύο από τους παραπάνω δεν θα βγουν; Να σωθεί με αυτό το ρόστερ και χωρίς σκόρερ, δύσκολο.
ΓΡΑΝΑΔΑ
Κι άλλη ομάδα από την Ανδαλουσία στη La Liga. Η Γρανάδα βασιζόμενη στην αμυντική λειτουργία της (δέχθηκε 30 γκολ στη Σεγούντα) ανέβηκε με τον 38χρονο Ντιέγκο Μαρτίνεθ που θα ντεμπουτάρει και εκείνος στη μεγάλη κατηγορία. Ο Γαλιθιάνος τεχνικός βασίζει πολλά στους στόπερ του και σε αυτή τη θέση έγιναν οι μεγάλες επενδύσεις.
Ο καλύτερος σέντερ μπακ στη Σεγούντα, Χοσέ Αντόνιο Μαρτίνεθ έμεινε με τη μορφή δανεισμού από την Έιμπαρ και θα έχει στο πλευρό του έναν εκ των Ντουάρτε (Πορτογάλος που αποκτήθηκε από τη Σπόρτινγκ), Λοσάνο (Κολομβιανός από την Έλτσε). Ο Ετέκι θα καλύψει το κενό που άφησε στη μεσαία γραμμή η αποχώρηση του Σαν Εμετέριο, ενώ ο διεθνής Γιανγκέλ Ερέρα (έπαιξε πέρσι δανεικός στην Ουέσκα από τη Μάντσεστερ Σίτι) με τον Αζίζ θα δώσουν σκληράδα στον άξονα.
Στην επίθεση έφτασε ο παλιός γνώριμος στην Ισπανία, Ρομπέρτο Σολδάδο και με την εμπειρία του θα προσπαθήσει μαζί με τον Αντριάν Ράμος και τον Κάρλος Φερνάντεθ (δανεικός από τη Σεβίλλη) να βρουν τα γκολ που χρειάζονται για να μην πέσει με το… καλησπέρα ο σύλλογος. Ευτυχώς ήρθε και ο περιφερειακός φορ/μεσοεπιθετικός Νταρβίν Ματσίς (μεταγραφικός στόχος της ΑΕΚ) που και στο Κόπα Αμέρικα έδειξε την απαράμιλλη τεχνική του (ας μην κουράζει και πάρα πολύ την μπάλα, όμως).
Το αν θα παραμείνει στη μεγάλη κατηγορία θα κριθεί εν πολλοίς από το τι θα γίνει στην επίθεση. Το μέλημα θα είναι να βρεθεί ένας δημιουργικός μέσος μέχρι το φινάλε των μεταγραφών. Λογικά θα κάνει μερικές «κηδείες» στην έδρα της, αλλά στα δικά μου μάτια από τις τρεις που ανέβηκαν είναι εκείνη που θα κινδυνεύσει περισσότερο. Ίδωμεν.
ΟΣΑΣΟΥΝΑ
Από τις πιο ευχάριστες ειδήσεις στο τέλος της περασμένης χρονιάς ήταν η επιστροφή της Οσασούνα στη μεγάλη κατηγορία. Σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που συνήθως τα εισιτήρια για τη La Liga κρίνονται στον δεύτερο γύρο και ανάλογα με το πόσο φορμαρισμένη είναι η κάθε ομάδα, οι «ροχίγιος» ήταν με διαφορά από την αρχή μέχρι το τέλος σταθεροί με σούπερ παρουσία, συνοχή και… έδρα.
Στο εκπληκτικό Ελ Σαντάρ η ομάδα της Παμπλόνα μάζεψε τους 53 από τους 57 βαθμούς με τον κόσμο της να γεμίζει το γήπεδο σε κάθε παιχνίδι. Και επειδή ομάδα που κερδίζει, δύσκολα αλλάζει, ο βασικός κορμός δεν μεταβλήθηκε. Η μοναδική σημαντική αποχώρηση ήταν αυτή του βασικού αριστερού μπακ, Κάρλος Κλερκ. Για διάδοχος του προορίζεται ο άρτι αφιχθείς από την εξωτική Μαγιόρκα, Κάρλος Εστουπινιάν. Ο Εκουαδοριανός έχει αρκετές επιθετικές αρετές και η συμφωνία μαζί του ήρθε πριν καν ολοκληρωθεί η περσινή σεζόν.
Στην Παμπλόνα έφτασαν και οι Ρονκάγλια, Ραούλ Νάβας (στόπερ από τη Θέλτα και τη Ρεάλ Σοσιεδάδ αντίστοιχα), Μπράσανατς (γυρολόγος μέσος), Αντριάν Λόπεθ (ως ελεύθερος από την Πόρτο), Κάρδονα (προϊόν των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα), Ιμπάνιες (μεσοεπιθετικός) και Άβιλα. Ο τελευταίος είναι και λόγος να δημιουργηθεί ενθουσιασμός, αφού ήταν ο καλύτερος παίκτης στη νεοφώτιστη Ουέσκα, αγωνιζόμενος τόσο ως δεκάρι, όσο και ως δεύτερος φορ. Τα γκολ του, δε, εντυπωσιακά.
Μαζί με την παραμονή των Ρουμπέν Γκαρθία και Μπράντον, η Οσασούνα ξόδεψε συνολικά κάτι λιγότερο από 12.000.000 (για να καταλαβαίνουμε τις διαφορές σε σχέση με τις ομάδες στην Αγγλία). Εγώ απλά θα σας πω να έχετε κατά νου και τον νεαρό μεσοεπιθετικό Κίκε Μπάρχα που ξεπετάχτηκε από τα φυτώρια του συλλόγου και δεδομένα θα μας απασχολήσει.
Αυτή τη στιγμή φαντάζει δύσκολο να μην παραμείνει στην κατηγορία, αν και όλα θα εξαρτηθούν από τον Αρασάτε: Είναι η δεύτερη φορά που θα δοκιμαστεί στη La Liga (τελευταία ήταν το 13-14 με τη Σοσιεδάδ). Δουλεύει αρκετά, κάποιες φορές του λείπει αυτή η σπίθα που χρειάζεται να μεταδίδει ο προπονητής στον παίκτη. Για τον ίδιο είναι μεγάλη ευκαιρία και για καλό όλων μας, ας την αξιοποιήσει.
ΘΕΛΤΑ
Κυριολεκτικά στην εκπνοή της περσινής La Liga σώθηκε η Θέλτα. Μια ομάδα που πρωταγωνιστούσε διαρκώς με μεγάλες νίκες, ωραίο ποδόσφαιρο και βάζοντας σταθερά δυσκολίες στους μεγάλους βρέθηκε ξαφνικά σε τέλμα και άλλαξε τρεις προπονητές. Κανένας δεν την έσωσε, παρά μόνο ο Ιάγο Άσπας. Κι ας προσπάθησε ο Φραν Εσκριμπά να μας πείσει για το αντίθετο.
Ο Ισπανός τεχνικός ξεκίνησε ως ένας τεχνικός με μεγάλες προοπτικές βάσει της δουλειάς που έκανε στην Έλτσε. Στην πορεία έδειξε πως είναι ένας προπονητής μέτριων δυνατοτήτων, σίγουρα όχι για ομάδα σαν τη Θέλτα που επιδιώξει ανάδειξη παικτών και στρωτό παιχνίδι. Το χειρότερο είναι πως οι Γαλιθιάνοι βρίσκονται σε αναζήτηση ταυτότητας και με τον Εσκριμπά στον πάγκο αυτή δεν πρόκειται να βρεθεί. Τουλάχιστον να μην κινδυνεύσουν…
Το θετικό είναι πως τελείωσαν οι ευκαιρίες σε παίκτες που είχαν συμμετοχές τα προηγούμενα χρόνια. Ραντόγια, Χιουλσάγκερ, Μορ, Καμπράλ και Ρονκάγλια αποχώρησαν χωρίς να τους κλαίει κανείς, ενώ ο Μάξι Γκόμες έφυγε για τη Βαλένθια. Μεγάλη απώλεια αλλά το ντιλ σπουδαίο για τη Θέλτα. Ο Σάντι Μίνα επέστρεψε στον σύλλογο για να τονώσει την επίθεση, ο Ντένις Σουάρεθ επιδιώκει το ριστάρτ, ενώ ο Γκαμπριέλ Φερνάντες από την Πενιαρόλ θέλει να αποδείξει πως οι Ουρουγουανοί στράικερ θα συνεχίσουν να λάμπουν στην Ευρώπη.
Τέλος, η άμυνα αναβαθμίστηκε σημαντικά αφού απέκτησε στόπερ με ταχύτητα, νιάτα και αντίληψη (Έιντοου και Σάενθ). Οι μέσοι εξακολουθούν να βγάζουν μάτια (Λομπότκα, Μπελτράν, Μπράις) και στην παρέα τους προστέθηκε ο παλιός γνώριμος Πάπε Τσέικ που είχε πουληθεί στη Λιόν.
ΒΑΓΙΑΔΟΛΙΔ
Όχι, όχι. Αρνούμαι να δεχθώ πως έπεσε η Τζιρόνα και έμεινε η Βαγιαδολίδ στην κατηγορία. Ειδικά, δε, όταν βγήκαν στο φως διάφορα στοιχεία που την ενέπλακαν σε στημένο ματς (αυτό της τελευταίας αγωνιστικής κόντρα στη Βαλένθια), αμαρτία που έμεινε. Άντε, να το δεχθούμε μόνο γιατί υπάρχει το «Φαινόμενο» που κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της.
Ρόστερ αδιάφορο, ποδόσφαιρο μέτριο, ακόμα και το φετινό καλοκαίρι της απίστευτα άχρωμο, άοσμο. Έφυγε ο εξαιρετικός Καλέρο (στόπερ) και τον ακολούθησαν οι –πέρασαν και δεν ακούμπησαν- Τσοπ, Κέκο, Γιοέλ και Βέρντε. Η μόνη εξαιρετική μεταγραφή είναι αυτή του Πέδρο Πόρο. Ταχυδυναμικός δεξιός μπακ που έκανε το ντεμπούτο του πέρσι με την Τζιρόνα, αποκτήθηκε από τη Σίτι και παραχωρήθηκε δανεικός.
Στο ρόστερ προστέθηκαν ακόμα δύο προϊόντα των ακαδημιών της Ρεάλ (Ντε Φρούτος, Χάβι Σάντσεθ), ο παγκόσμιος πρωταθλητής με την U20 της χώρας του, Ουκρανός τερματοφύλακας, Αντρί Λούνιν, ο δανεικός επιθετικός από την Έβερτον, Σάντρο Ραμίρεθ και ο στόπερ Μπάρμπα. Θέλει σίγουρα έναν φορ ακόμα, έναν δημιουργικό χαφ (αν δεν δώσει ευκαιρία στον Σαν Εμετέριο θέλει δύο) και καμιά δυο προσευχές να είναι τυχερή. Πάλι καλά, τουλάχιστον έχει καλό προπονητή, χωρίς αυτό να αποτελεί από μόνο του εχέγγυο παραμονής. Μαζί με Μαγιόρκα και Γρανάδα είναι η ομάδα που θα κινδυνεύσει να υποβιβαστεί.
ΛΕΒΑΝΤΕ
Συνταγή Πάκο Λόπεθ θα ακολουθήσει και φέτος η Λεβάντε. Θα παίξει το επιθετικό της ποδόσφαιρο με τον Μοράλες να εντυπωσιάζει (θυμηθείτε για παράδειγμα την περσινή του εμφάνιση στη Μαδρίτη κόντρα στη Ρεάλ). Ο Ισπανός τεχνικός δεν ήθελε δραστικές αλλαγές στον βασικό κορμό και η ομάδα έμεινε κατά 85% ίδια. Αποχώρησαν μόνο οι Τσέμα (βασικός στόπερ) με προορισμό το Νότιγχαμ και Τζέισον (δεξιός μπακ χαφ) ενώ ο Ντουαμενά που δεν πήρε χρόνο την περασμένη σεζόν παραχωρήθηκε στη Σαραγόσα. Ο Σιμόν πήγε στη Ναντ και ο Ίβι έφυγε για την Ουέσκα.
Την ίδια ώρα παρέμεινε στο ρόστερ ο κεντρικός αμυντικός Ρόμπερ Πιερ και πλαισιώνεται από τον Ντουάρτε (διεθνής Κοσταρικανός με θητεία στην Εσπανιόλ) και Βέσο (αποκτήθηκε με κανονική μεταγραφή από τη Βαλένθια). Στα άκρα θα δώσουν βάθος και εμπειρία οι Κλερκ και Μιραμόν (αριστερά και δεξιά αντίστοιχα), στη μεσαία γραμμή ο Μελέρο θα προσπαθήσει να ξαναβρεί τον καλό προ διετίας εαυτό του, ενώ στην επίθεση ο Ερνάνι θα προσφέρει το απρόβλεπτο μαζί με τον Μοράλες. Τέλος, ο Σέρχιο Λεόν θα αποτελέσει μια έξτρα εναλλακτική του Μπόρχα Μαγιοράλ που παρέμεινε ως δανεικός από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Σε γενικές γραμμές, λογικά η Λεβάντε θα σώσει εύκολα την παρτίδα. Έχει το know how, ο Πάκο Λόπεθ έχει αποκτήσει εμπειρία και γυρίζει το χαρτί ακόμα κι όταν στραβώσει το πράγμα.
ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ
Μια κάκιστη χρονιά για το «κίτρινο υποβρύχιο» η περσινή, όχι γιατί ο σύλλογος δεν κατάφερε να βγει στην Ευρώπη, αλλά γιατί πάλευε να σωθεί μέχρι τέλους. Άσχημα αποτελέσματα, ο Χάβι Καγιέχα έφυγε και ξαναγύρισε μέσα σε δύο μήνες, αδιανόητα πράγματα!
Η διοίκηση της Βιγιαρεάλ φαίνεται πως έμαθε από το περσινό πάθημα και της έγινε μάθημα. Μια ένσταση για τον Ισπανό τεχνικό μόνο: Έχει αποδείξει πως έχει συγκεκριμένο ταβάνι. Το καλοκαίρι υπήρχε ο χρόνος να βρει κάποιον καλύτερο με μεγαλύτερες φιλοδοξίες (ελεύθεροι ήταν οι Σετιέν, Ματσίν), o οποίος να είναι σε θέση να αξιοποιήσει καλύτερα ένα βελτιωμένο ρόστερ. Ας μην τα χαλάσουμε για έναν Καγιέχα όμως.
Η άμυνα των πολλών προβλημάτων ξηλώθηκε: Μπονέρα, Μιγκελόν, Άλβαρο, Βίκτορ Ρουίθ (ο μόνος αξιόπιστος στόπερ), Χάουμε Κόστα έφυγαν, το ίδιο ισχύει και για τον Ρούμπεν Σεμέδο και τον Πεδράθα (ακατανόητο πως ένας τόσο εκρηκτικός μπακ δόθηκε σε ανταγωνίστρια ομάδα δανεικός).
Ζεστό χρήμα μπήκε στα ταμεία από το δίδυμο Σανσόνε-Σοριάνο με την αποχώρηση του Φορνάλς (αντί 28 εκατ.) να είναι η σημαντικότερη. Από την άλλη, έμεινε ο Τσουκουέζε που πραγματοποίησε εξαιρετικό Κόπα Άφρικα: Ο Νιγηριανός μεσοεπιθετικός που λογικά θα διανύσει την τελευταία του χρονιά στο «Θεράμικα», έχει αυτό το «Ρόμπεν στυλ», διακρίνεται για τα εξαιρετικά τελειώματα του και είναι next big thing στη θέση που αγωνίζεται. Ικανός να διακριθεί και σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, Άρσεναλ και Μπάγερν τον έχουν στη λίστα τους για την ερχόμενη χρονιά.
Η ενίσχυση ιδανική: Ο Ρούμπεν Πένια με τις καλές σεζόν στην Έιμπαρ θα οργώσει τη δεξιά πλευρά, ο Αλμπέρτο Μορένο επέστρεψε στην Ισπανία για να συνέλθει από την… αποτυχημένη παρουσία στη Λίβερπουλ (θα παλέψει για τη θέση με τον Κιντιγιά από την ομάδα Νέων), ο Μόι Γκόμεθ θα έχει ρόλο πασπαρτού μετά από δύο σούπερ χρονιές στην Ουέσκα και ο Αλμπιόλ θα ηγηθεί της άμυνας έστω κι αν οι καλές του σεζόν έχουν παρέλθει. Όγκο και σκληράδα στον, κατά τα άλλα, σοφτ άξονα, προσφέρει ο Ανγκουϊσά (δανεικός από τη Φούλαμ).
Η μεταγραφική περίοδος δεν έχει κλείσει, ο Κάσερες έχει τεθεί εκτός, την ώρα που γίνονται προσπάθειες να κλείσει ο Οντιβέρος από τη Μάλαγα. Ανεξάρτητα με αυτές τις υποθέσεις, μοιάζει βέβαιο πως χρειάζονται 2-3 κινήσεις για να κλείσει σωστά το ρόστερ. Τα έσοδα ήταν μπόλικα, ο κόσμος είναι πιο ψημένος, χρειάζεται και κάτι καλύτερο.
ΛΕΓΑΝΕΣ
Ο Μαουρίσιο Πελεγκρίνο αδικήθηκε στην Πρέμιερ Λιγκ. Για λόγο που δεν έχω καταλάβει, ο Αργεντινός έχει υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ είναι φανερό πως χτίζει ομάδες από το μηδέν εφόσον υπάρχει υπομονή. Οκ, στη Σαουθάμπτον δεν ταίριαξε, αλλά στη Λεγανές βρήκε μια χρυσή ευκαιρία και την έπιασε από τα μαλλιά.
Ξεκίνησε άσχημα, έκανε πειράματα και κατέληξε να παίζει ένα πολύ σύγχρονο 3-5-2 με οχτάρι τον Όσκαρ Ροντρίγκεθ (που αμφιβάλλω αν στη Ρεάλ θα πάρει ποτέ ευκαιρία) και χωρίς να παίρνει πράγματα από τη δεξιά πλευρά. To δίδυμο Μπρέιθγουεϊτ-Εν Νεσιρί ταίριαξε άψογα στην επίθεση (ο Μαροκινός μαδάει τη μαργαρίτα για το αν θα παραμείνει και φέτος), ο Τζόναθαν Σίλβα αριστερά ήταν ένας εκ των μπακ αποκάλυψη με τρία γκολ και έξι ασίστ: Δικαιολογημένα αποκτήθηκε με κανονική μεταγραφή φέτος από τη Σπόρτινγκ.
Οι τέσσερις από τους πέντε στην άμυνα θα είναι ίδιοι. Ο μόνος καινούργιος είναι ο Αβαζίεμ, διεθνής Νιγηριανός που βρέθηκε στο πρόσφατο Κόπα Άφρικα. Χημεία υπάρχει, αφού ο Σιόβας ηγείται, ο Ομερούο καλύπτει διαρκώς χώρους και είναι γρήγορος και οι Μπουστίνθα, Ταρίν σκουπίζουν ό,τι κινείται. Μαρκ Ναβάρο και Ροσάλες στα δεξιά θα δώσουν επιθετική απειλή (εν αντιθέσει με τους Νιόμ και Χουανφράν) κι αυτό είναι το καινούριο στοιχείο που ενισχύει την ομάδα της Μαδρίτης. Το μεγάλο βάρος δόθηκε στην παραμονή σημαντικών κομματιών του παζλ. Μόνο ο Ελ Ζαρ μπορεί να πει κανείς πως θα λείψει, αλλά όχι και τόσο πολύ. Για τον Γκουμπάου δεν το συζητάμε καν, το παιδί είναι περισσότερο μπασκετμπολίστας παρά ποδοσφαιριστής. Τη θέση του θα καταλάβει ο φοβερός Ρόκε Μέσα που είναι και τεχνίτης.
Επενδύσεις έγιναν και για το μέλλον. Ο Σοριάνο της Σεβίλλης αποκτήθηκε δανεικός για τα γκολπόστ, οι Ρουιμπάλ-Μουνιόθ αποτελούν ενδιαφέροντα πρόσπεκτ για τη γραμμή κρούσης και για να κλείσει το ρόστερ μένουν δύο φορ (ο ένας θα είναι ο Καρίγιο). Αυτό που επιζητάμε είναι να μπουν δεκάδα φέτος και να κυνηγήσουν το κάτι παραπάνω στο Κύπελλο. Άλλωστε, το έχουν ξανακάνει (ας θυμηθούμε τα ημιτελικά της προπερασμένης σεζόν, όταν ήδη είχαν αποκλείσει τη Ρεάλ Μαδρίτης).
ΕΙΜΠΑΡ
Σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή υπάρχουν κάποιες σταθερές. Όπως το ότι αποφεύγεις την Τήνο τον 15αύγουστο όπως ο διάολος το λιβάνι. Ότι το καρπούζι δεν συνδυάζεται με φέτα κι ας προσπαθούν να σας πείσουν για το αντίθετο. Έτσι και με την Έιμπαρ του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Η ομάδα που σε διασκεδάζει, που καταναλώνει ενέργεια και συνεχίζει να έχει αντοχές, που αν είσαι αντίπαλος θα σε τρέξει τόσο που κάποια στιγμή θα πεις: «άντε, σκοράρετε, κουράστηκα να σας βλέπω να ανακτάτε διαρκώς την μπάλα στο δικό μου μισό».
Ο Ισπανός είναι ο μακροβιότερος τεχνικός στη La Liga. Αισίως φέτος θα κλείσει πέντε σεζόν στον πάγκο των Βάσκων. Με χαμηλό μπάτζετ, παίκτες στοιχήματα που εξελίσσονται σε χρήσιμα γρανάζια μέσω της συνολικής λειτουργίας. 4-4-2, κλειστές γραμμές, πίεση ψηλά να ανακτήσουμε την μπάλα και… βομβαρδίζουμε (εν πολλοίς με σέντρες). Και ενώ κάθε χρόνο φεύγουν σημαντικοί ποδοσφαιριστές, πάντα σκάνε άλλοι που καλύπτουν το κενό και με το παραπάνω.
Φέτος επί παραδείγματι αποχώρησαν ο Κουκουρέγια (φανταστικό μαλλί), Καρδόνα, Πένια και Ζορντάν (κεντρικός μέσος). Κανένα πρόβλημα. Δεν ξόδεψαν πολλά και επικεντρώθηκαν στο να φέρουν παίκτες που ξεχώρισαν στη Σεγούντα.
Ο Εστεμπάν Μπούργος (δεύτερος καλύτερος αμυντικός την περσινή σεζόν με τη φανέλα της Αλκορκόν), οι Τεχέρο και Κορέα (εξαιρετικοί δεξιοί μπακ χαφ με συνεχή ανεβάσματα –ειδικά ο πρώτος-), ο Εσπόσιτο (εξελίξιμος μέσος από την Ντεπορτίβο, κόστισε 4.500.000), ο Κίκε (θα έχει δύο φορ με το ίδιο όνομα, υπέροχο) είναι τέτοιες περιπτώσεις. Αξιόλογες, με ελάχιστα χρήματα και που μπορούν να αποφέρουν πολλά στο μέλλον. Εκεί μπορούμε να κατατάξουμε και τον Ολάμπε που στην Ατλέτικο δεν θα έβρισκε θέση και τώρα έχει την ευκαιρία να βγει μπροστά.
Περιμένουμε να δούμε περισσότερο και τον πρώην παίκτη του Αστέρα Τρίπολης, Πάμπλο Ντε Μπλάσις. Είχε εξαιρετική εικόνα στην προετοιμασία, ενώ έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία και σε θέση δεξιού μπακ.
ΑΛΑΒΕΣ
Ας μην απομακρυνθούμε από τη χώρα των Βάσκων. Να πούμε πρώτα για την Αλαβές, η οποία δεν μας τα λέει καθόλου καλά. Τεράστια απώλεια αυτή του Αμπελάρδο. Για παραπάνω από έναν χρόνο κάθισε στον πάγκο και όχι μόνο την έσωσε εύκολα (πέρσι συγκέντρωσε 50β.), αλλά ήθελε να την βγάλει και Ευρώπη. Κάπου εκεί έσπασε το γυαλί με τη διοίκηση και στο φινάλε έφυγε για να έρθει ο Ασιέρ Γαριτάνο.
Ο οποίος, καλός, χρυσός αλλά μετά τη Λεγανές είχε ένα αποτυχημένο πέρασμα από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ και κουβαλάει ένα κάπως… μίζερο μεντάλιτι. Το «Μεντιθορότσα» είναι δυνατή έδρα, ο κόσμος θέλει πάθος. Το καλό είναι ότι η μόνη μεγάλη απώλεια είναι ο Γιόνι. Το κακό είναι ότι οι μεταγραφές (σε συνδυασμό με τον κόουτς) δεν δημιουργούν έναν ενθουσιασμό.
Δηλαδή οι Ριόχα (αριστερός μπακ χαφ από την Αλμερία), Φουκς (μεσοεπιθετικός από τη Σοσό), Βερδόν (διεθνής στόπερ από τη Σοσό) και Τάτσι (στόπερ από τη δεύτερη ομάδα της Ατλέτικο) είναι αμφίβολο αν θα πάρουν ευκαιρία. Ο πρώτος και ο τελευταίος τουλάχιστον έχουν καλά στοιχεία που ταιριάζουν σε αυτό που θέλει ο Γαριτάνο. Ο ίδιος δεν ξέρει ακόμα, θέλει λίγο χρόνο μόνος να σκεφτεί.
Ο Σαούλ Γκαρθία με εξαιρετική σεζόν στην Ντεπορτίβο θα καλύψει το αριστερό άκρο, ο Αλέιξ Βιδάλ με την εμπειρία του θα βοηθήσει τη δεξιά πτέρυγα, ο Πέρε Πονς είναι κεντρικός μέσος-βαρόμετρο για ομάδα που μάχεται για την κατηγορία (δεν ταλαιπωρείται από συχνούς τραυματισμούς, καλύπτει χώρους, κάνει αθόρυβη δουλειά και δημιουργικά), ενώ Λούκας Πέρεθ και Χοσέλου θα περιμένουν την επιστροφή του Καλέρι για να βρουν τα γκολ που χρειάζονται για να μην υπάρξουν μπελάδες…
ΜΠΕΤΙΣ
Κίκε Σετιέν άουτ, Ρούμπι ιν. Δυστυχώς στην ομάδα της Ανδαλουσίας δεν πίστεψαν όσο θα έπρεπε το πρότζεκτ του Ισπανού τεχνικού. Σε συνδυασμό με την… αχαριστία των οπαδών και τους τριγμούς στη σχέση της διοίκησης με τον ίδιο τον κόουτς, λύθηκε η συνεργασία για να έρθει ένας άλλος ελπιδοφόρος τεχνικός που έφτιαξε από το μηδέν δύο ομάδες τα δύο τελευταία χρόνια (Ουέσκα, Εσπανιόλ).
Είναι φανερό πως η Μπέτις έχει αλλάξει επίπεδο. Πριν τρία χρόνια η τριάδα της στο κέντρο απαρτιζόταν από τους Πέτρος-Μαρτέν-Θεμπάγιος. Έτσι σύντομα, βρέθηκε να παίζει με Καρβάλιο-Λο Σέλσο και να προσεγγίζει παίκτες σαν τον Φεκίρ. Το ότι ένας σύλλογος μεγαλώνει, όμως, δεν σημαίνει αυτόματα πως πρέπει να ξεχνάει που βρισκόταν στο (πολύ) πρόσφατο παρελθόν. Γιατί διαφορετικά μειώνει την αξία προπονητών σαν τον Σετιέν που τους ξαναέβαλαν στον χάρτη και τους βοήθησαν να παίρνουν και να πωλούν παιδιά από τις ακαδημίες (Ζούνιορ) ή παίκτες σαν τον Λο Σέλσο.
Οι δύο τελευταίοι ήταν βαρόμετρα: Καμία σχέση με Μπουντεμπούζ, Χεσέ, Ινούι και Λεόν που αποχαιρέτησαν επίσης. Το ερώτημα που δημιουργείται για φέτος (και βάσει όσων έγιναν στην προετοιμασία) είναι αν ο Φεκίρ θα μπει στα παπούτσια του Λο Σέλσο, αν ο Μπόρχα Ιγκλέσιας θα λύσει το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια στη θέση του φορ (17 γκολ πέρσι με την Εσπανιόλ, 28 εκατ. είναι steal) και αν ο Ρούμπι θα φτιάξει ένα σύνολο που θα αρέσκεται στο reactive ποδόσφαιρο. Τη θέση του Ζούνιορ στα αριστερά εκτός απροόπτου θα πάρει ο σούπερ εκρηκτικός μπακ της Ράγιο, Άλεξ Μορένο. Μια τελευταία παράκληση: Να δούμε φέτος περισσότερο τον Λάινες. Αυτός ο μεσοεπιθετικός δεν πρέπει να καεί. Και ας παρουσιαστεί κάτι καλό στο Κύπελλο.
ΡΕΑΛ ΣΟΣΙΕΔΑΔ
Το πρότζεκτ που ξεκίνησε η Ρεάλ Σοσιεδάδ έχει τρομερά μεγάλο ενδιαφέρον. Μαζί με την ανακατασκευή του Ανοέτα (το οποίο θα γίνει ένα πιο ζεστό γήπεδο και με την παρουσία περισσότερου κόσμου) έγιναν σπουδαίες προσθήκες: Ο Μάρτιν Έντεγκααρντ δύσκολα δεν θα κουμπώσει με τους υπόλοιπους μέσους, ο μικρός διάβολος Πόρτου και ο διεθνής Σουηδός Ίσακ θα προσφέρουν έκρηξη και γκολ στην επίθεση, ο Ρεμίρο θα είναι μια τρομερά εξελίξιμη και αξιόπιστη επιλογή κάτω από τα δοκάρια.
Φυσικά σε αυτούς θα πρέπει να προστεθεί ένα κράμα ταλέντων από τη δεύτερη ομάδα (που πλέον έχει προπονητή τον Τσάμπι Αλόνσο). Αναφέρομαι στους Λε Νορμάν (στόπερ), Γκοροσάμπελ (δεξιός μπακ), Μπαρενετσέα και Σανγκάλι (μεσοεπιθετικοί), Αϊέν (αριστερός μπακ) και εννοείται Ογιαρθάμπαλ και Θουμπέλδια που ήδη είναι βασικοί.
Και επειδή οι κινήσεις που έχουν γίνει και η γενικότερη αύρα που υπάρχει το φετινό καλοκαίρι την κάνουν να συγκαταλέγεται στα «κρυφά» φαβορί για την τετράδα, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα (ή να θυμηθείτε όσοι ήδη το έχετε τσεκάρει) για όσα περιμένουμε να δούμε από την txuri-urdin.
ΑΘΛΕΤΙΚ ΜΠΙΛΜΠΑΟ
Δεξαμενή ήταν και στέρεψε. Τα τελευταία χρόνια η Αθλέτικ σταμάτησε να βγάζει ταλέντα που θα μπορούσαν να διαδεχθούν τις βάσκικες σημαίες του ρόστερ της. Πέρυσι, χτύπησε το πρώτο καμπανάκι. Πέρασε έναν πρώτο γύρο ευρισκόμενη στα πέριξ της ζώνης του υποβιβασμού (ή και εντός αυτής) και γύρισε το χαρτί όταν ανέλαβε ο Γκάιθκα Γαριτάνο.
Δεν είναι μάγος ο Ισπανός. Έκανε απλά πράγματα, αξιοποίησε παίκτες που ήταν σε καλύτερη κατάσταση και δεν παρουσίασε μια ομάδα με τεράστια αμυντικά κενά. Η τεράστια επιτυχία δεν είναι ότι την έσωσε, αλλά ότι παραλίγο να την βγάλει στην Ευρώπη (αν τελευταία αγωνιστική είχε έρθει ισόπαλη με τη Σεβίλλη, τώρα θα βρισκόταν στο Europa League).
Η φετινή σεζόν προμηνύεται εξίσου δύσκολη. Μόνη μεταγραφή ήταν αυτή του Γιόκιν Εσκιέτα, τερματοφύλακα που ανήκε στην Μπαρτσελόνα και ο οποίος λογίζεται για τρίτος, πίσω από τους Ερερίν και Σιμόν. Από τα φυτώρια την ευκαιρία του θα πάρει ο Λαραθάμπαλ, ένας μεσοεπιθετικός με εξαιρετικά προσόντα σε μια θέση που πονάει ο σύλλογος.
Κατά τα άλλα, το ξεκαθάρισμα συνεχίστηκε. Οι παλιές καραβάνες (Μικέλ Ρίκο, Ιτουράσπε, Σουσαέτα, Ετσέιτα) αποχαιρέτησαν, ομάδες αναζητούν παιδιά που δύσκολα θα προσφέρουν στον σύλλογο και μάλλον θα καταλήξουν γυρολόγοι (Βιγιαλίμπρε, Βέσγα, Γκανέα), δανεικός δόθηκε ο Νολασκοάιν (διαμάντι στόπερ) και μένει να δούμε αν θα βγουν τα κουκιά. Στη μεσαία γραμμή πάντως, δεν βγαίνουν.
ΕΣΠΑΝΙΟΛ
Ο Ρούμπι ήταν μια καταπληκτική επιλογή για την Εσπανιόλ. Όχι, δεν είμαστε μετά Χριστόν προφήτες (επειδή πήραν ευρωπαϊκό εισιτήριο), αλλά συνολικά για το πρότζεκτ που επιτέλους πήρε σάρκα και οστά. Χωρίς πολλά χρήματα, με παιδιά από τις ακαδημίες. Η… μισητή αντίπαλος της πόλης, Μπαρτσελόνα, δεν κατάφερε να αναδείξει τόσα ταλέντα τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνοι, οι απαιτήσεις δεν είναι οι ίδιες. Το χρέος κάπως έπρεπε να μειωθεί και ο Ισπανός ήταν ο κατάλληλος για να το υποστηρίξει όλο αυτό, βγάζοντας νέα παιδιά στην επιφάνεια και δίνοντας τους ρόλο μέσα στη σεζόν. «Επιβραβεύτηκε» κάνοντας το άλμα στην Μπέτις και άφησε στον (άπειρο) διάδοχο του, Νταβίντ Γκαγιέγο μια πιο έτοιμη ομάδα με λιγότερα προβλήματα.
Το ερώτημα είναι ποιος θα βρει τα γκολ του Μπόρχα Ιγκλέσιας. Το «πάντα» ακολούθησε τον Ρούμπι στην Ανδαλουσία και αναζητείται στράικερ με φορ για να μην κινδυνεύσουν (εκτός αν τα καταφέρει μόνος ο Φακούντο Φερέιρα). Εξάλλου, φέτος εκτός απροόπτου θα υπάρχουν και ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έφυγαν οι Σέρχιο Γκαρθία, Ερνάν Πέρες, Ρομπέρτο και Ντουάρτε, παίκτες που δεν μπορούν να λογιστούν ως σημαντικές απώλειες.
Αντιθέτως, η άμυνα αναβαθμίστηκε με τις προσθήκες των Μπερνάρντο (γεμάτες σεζόν στην Τζιρόνα) και Καλέρο (αποκάλυψη στη Βαγιαδολίδ). Ο Ιτουράσπε θα δώσει βάθος στη μεσαία γραμμή –χωρίς να έχει βασικό ρόλο-, ο Πριέτο αντικαθιστά τον Ρομπέρτο και φυσικά ο φανταστικός Ματίας Βάργκας είναι ένας εκρηκτικός μεσοεπιθετικός με έφεση στο γκολ, καλό όνομα στην Αργεντινή και μπορεί μαζί με τον Κινέζο Γου Λέι να χαρίσουν το απρόβλεπτο με ευφάνταστες ενέργειες. Θα έχει ενδιαφέρον.
ΣΕΒΙΛΛΗ
Η επιστροφή του Μόντσι στη Σεβίλλη σήμανε… συναγερμό στην Ανδαλουσία. Πρωτίστως γιατί ο στόχος θα ήταν η τετράδα. Δευτερευόντως, γιατί ως ένας εκ των καλύτερων τεχνικών διευθυντών στον κόσμο θα έφερνε παίκτες που θα έβαζαν την ομάδα σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Με την παράλληλη έλευση του Ζουλέν Λοπετέγκι (ο οποίος μπορεί να χτίσει ένα σοβαρό σύνολο που δεν θα παίζει… κρυφτό) ξεκίνησε ένα ξήλωμα άνευ προηγουμένου. Σαν να είναι ο σύλλογος σούπερ μάρκετ που διώχνει ό,τι υπάρχει για να έρθει η ανανέωση.
Για μισό λεπτό, όμως. Αυτή η δουλειά γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο. Φέτος παράγινε το κακό. Δεν κρίνουμε τον κάθε παίκτη ξεχωριστά αυτή τη στιγμή, αλλά τη γενικότερη λογική. Πώς θα βρει μια ομάδα ομοιογένεια εν μέσω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων; Το πρότζεκτ που κακώς δεν στηρίχθηκε πέρσι, πήγε κατά διαόλου όταν ήρθε ο αποκλεισμός από τη Σλάβια Πράγας. Θα γίνει το ίδιο σε μια παρόμοια περίπτωση; Σημειώνουμε πως και ο Μόντσι δεν επέστρεψε από τη Ρώμη έχοντας φτιάξει εκεί κάτι καλό.
Ας δούμε με στοιχεία όσα έχουν γίνει αυτό το καλοκαίρι. Περισσότερα από 100.000.000 μπήκαν στα ταμεία των Σεβιγιάνων από τις πωλήσεις των Πρόμες, Μούριελ, Σαράμπια, Μπεν Γεντέρ, Ετέκι και Σόρια. Αντρέ Σίλβα, Γκοναλόν και Ρογκ επέστρεψαν στους συλλόγους τους, δανεικοί έφυγαν οι τρεις από τις ακαδημίες (Σοριάνο, Γουάλ, Κάρλος Φερνάντεθ), ενώ έψαξαν αλλού την τύχη τους οι Αλέιξ Βιδάλ, Μερκάδο, Ρόκε Μέσα, Βέμπερ και Αμαντού. Φυσικά η διαδικασία αποχωρήσεων συνεχίζεται και τουλάχιστον τέσσερις ακόμα αναζητούν ομάδα.
Βάσει εσόδων, λοιπόν, τα χρήματα που δαπανήθηκαν για μεταγραφές δεν ήταν πολλά. Συνολικά δόθηκαν περίπου 150.000.000 για να έρθουν παίκτες από το αγαπημένο γαλλικό πρωτάθλημα του Μόντσι: Κουντέ, Ντιέγκο Κάρλος (στόπερ και οι δύο με 40 εκατ.), Οκάμπος και Ρόνι Λόπες (μεσοεπιθετικοί με 35 εκατ.), ενώ αποκτήθηκαν και οι Νταμπούρ, Ντε Γιονγκ για να… σκίζουν τα δίχτυα με 27.5 εκατ.
Ο Όλιβερ Τόρες και ο Ρεγκιλόν θα ανταμώσουν ξανά με τον Λοπετέγκι, οι Φερνάντο (πρώην χαφ της Μάντσεστερ Σίτι), Ζορντάν (δημιουργικός – πλήρης μέσος από την Έιμπαρ) και Γκούντελι (ελεύθερος από την Γκουανγκζού) θα συνθέσουν μια ολοκαίνουργια μεσαία γραμμή από την οποία θα λείπει η καλή τελική πάσα που είχε μόνο ο γίγαντας Σαράμπια (γιατί να πάει στην Παρί αυτός ο παίκτης;).
Συνοπτικά (και επειδή οι μεταγραφές δεν έχουν τελειώσει μιας και αναζητώνται ακόμα μεσοεπιθετικός και δεύτερος γκολκίπερ), μιλάμε για μια νέα ομάδα και μια… καυτή πατάτα στα χέρια του Λοπετέγκι, ο οποίος μοιάζει τα τελευταία χρόνια να κυνηγά ρισκαδόρικες επιλογές για την καριέρα του. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αν ο Πάμπλο Ματσίν έμενε για δεύτερη χρονιά (έκανε λάθη πέρσι) θα υπήρχε μεγαλύτερη σταθερότητα και η τετράδα θα ήταν πιο εφικτός στόχος.
ΧΕΤΑΦΕ
Πολλοί τη χαρακτήρισαν ομάδα έκπληξη γιατί βγήκε πέμπτη και κέρδισε ευρωπαϊκό εισιτήριο με χαμηλό μπάτζετ. Μπράβο λοιπόν και μέχρι εκεί. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να πεις καλό λόγο για τη Χετάφε, αν δεν έχεις κάτσει να δεις τρία (το λιγότερο) παιχνίδια της, Κυριακή μεσημέρι, σε άδειες εξέδρες του Κολισέουμ Αλφόνσο Πέρεθ και παίζοντας το συγκεκριμένο (αντι)ποδόσφαιρο.
Σε ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες και που οι δουλεμένες ομάδες ήταν ελάχιστες, η ομάδα του Χοσέ Μπορνταλάς πήρε τη θέση που άξιζε δίκαια. Τώρα το αν το έκανε κλωτσώντας μπάλες δεξιά και αριστερά ή και πόδια (στην καλύτερη), με ελάχιστη παραγωγή φάσεων και σε μερικούς δεν άρεσε (τον υπογράφοντα επί παραδείγματι), κανένα πρόβλημα.
Ο «Προφεσόρ» της (δεν είναι τυχαίο το προφεσόρ, υπάρχει τρομακτική ομοιότητα) φέτος θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ πρωταθλήματος και Ευρώπης. Η κούραση θα είναι τρομακτικά μεγάλη και για τη Χετάφε που παίζει όπως παίζει, θα υπάρξουν απώλειες.
Οι μόνοι πραγματικά ποιοτικοί παίκτες που προστέθηκαν στο ρόστερ είναι οι Κουκουρέγια (τέλειο μαλλί, ο Βαλβέρδε δεν τον ήθελε στην Μπαρτσελόνα), Φαζρ (Μαροκινός μέσος) και Γκαγιέγο (αργός φορ, αλλά με αίσθηση του γκολ).
Για να ισορροπήσουν, όμως, ήρθαν και παίκτες που ταιριάζουν σε αυτή την κατά τα άλλα αμυντικογενή φιλοσοφία: Νιόμ (δεξιός μπακ με σέντρα που μπορεί να οδηγήσει την μπάλα από τη Μαδρίτη στη Βαρκελώνη), Ετσέιτα (πρώην στόπερ της Αθλέτικ), Ραούλ Καρνέρο («γυρολόγος» αριστερός μπακ) και γίνονται προσπάθειες να ξαναέρθει ο Φουλκιέ και να αποκτηθεί ο Γουακάσο (over 7,5 κίτρινες κάθε παιχνίδι της ομάδας).
Κάντε πάντως μια δοκιμή και δείτε παιχνίδι της Πέμπτη-Κυριακή-Πέμπτη-Κυριακή. Ωραία που θα περάσετε…
ΒΑΛΕΝΘΙΑ
Ικανότατη για το καλύτερο (στο γήπεδο) και το χειρότερο (έξω από αυτό). Τι εννούμε; Η Βαλένθια είχε μόλις μία νίκη το πρώτο δίμηνο στην περσινή La Liga. Ο Μαρθελίνο στηρίχτηκε και δικαίωσε απόλυτα τη διοίκηση για αυτή της την απόφαση αφού κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας και ένας τίτλος ξαναμπήκε στο μουσείο του «Μεστάγια».
Το καλοκαίρι ξεκίνησε δυναμικά με την απόκτηση του απίθανου Ουρουγουανού φορ, Μάξι Γκόμες σε ένα απίθανο win-win deal με τη Θέλτα (δόθηκε ο Σάντι Μίνα –ίσως θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό) και μόλις 14 εκατ.! Ένας στράικερ που ταιριάζει άψογα στο πλάνο του Μαρθελίνο, μπορεί να σπάσει σωστά την μπάλα, να παίξει τόσο με πλάτη όσο και με πρόσωπο και που είναι πιο ελαφρύς από ότι φαίνεται.
Ο Τσερίσεφ αποκτήθηκε με κανονική μεταγραφή, έγινε τράμπα Νέτο-Σίλεσεν (ο Ολλανδός είναι μια χαρά τερματοφύλακας), οι Μανγκαλά και Χάουμε Κόστα (γνώριμοι του Ισπανού) θα δώσουν βάθος στην άμυνα και ο… πειθαρχημένος Τζέισον θα δώσει το απαιτούμενο πλάτος που χρειαζόταν η ομάδα στα δεξιά.
Για το εξωαγωνιστικό που λέγαμε πριν, υπήρξαν ξανά παρατράγουδα: Ο νυν γενικός διευθυντής, Ματέου Αλεμάνι ήρθε σε σύγκρουση με τον ιδιοκτήτη, τον Ταϊλανδό Πίτερ Λιμ αναφορικά με τη μεταγραφή του Ραφίνια από την Μπαρτσελόνα. Οι δύο άνδρες παραλίγο να τα… σπάσουν, ο Μαρθελίνο βρέθηκε στα πρόθυρα παραίτησης και ο κόσμος ζήτησε από τον Λιμ να φύγει. Κακός χαμός πριν ξεκινήσει η σεζόν!
Η κρίση έστω και προσωρινά προσπεράστηκε για το καλό του συλλόγου, ωστόσο νέα σύννεφα τείνουν να δημιουργηθούν με τη διαφαινόμενη αποχώρηση του Ροντρίγο. Ο πολιτογραφημένος Ισπανός στράικερ βρίσκεται μια ανάσα από την Ατλέτικο (αντί 60.000.000) κίνηση που δεν είναι αποδεκτή τόσο από τον κόουτς όσο και από τον διευθυντή, οι οποίοι καλούνται να βρουν βασικό φορ μέχρι το φινάλε των μεταγραφών.
Η Βαλένθια είναι ένας σύλλογος που «αγαπά» την αυτοκαταστροφή. Κάθε μέρα που ξημερώνει προκύπτουν νέα δεδομένα. Αν ξεπεραστεί και αυτή η κρίση, τότε θεωρώ βέβαιο πως θα πρωταγωνιστήσει και φέτος. Να αποκτηθεί και ένας δημιουργικός μέσος όμως, μη μας μείνει ο Παρέχο στα χέρια!
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ ξανάπιασε δουλειά. Την καταστροφική σεζόν (την οποία χρεώθηκαν άπαντες εκτός από εκείνον) διαδέχθηκε ένα ελπιδοφόρο καλοκαίρι. Ή μήπως όχι;
Δύσκολο έργο για τον Ζινεντίν Ζιντάν που τώρα δεν θα διαχειριστεί ένα υπάρχον ρόστερ με δίψα για επιτυχίες, αλλά θα οικοδομήσει ένα νέο σύνολο που θα χρειαστεί συνοχή και είναι αναγκασμένο να πετύχει no matter what.
Με 100.000.000 η Ρεάλ πήρε τον Εντέν Αζάρ από την Τσέλσι ολοκληρώνοντας έτσι μια μεταγραφή και εντυπωσιασμού και ουσίας. Ο Βέλγος ολοκλήρωσε μια από τις καλύτερες σεζόν στην καριέρα του και τώρα του δίνεται η ευκαιρία να ηγηθεί σε έναν σύλλογο που από τη μια αγωνιστική στην άλλη μπορείς να τελειώσεις αγωνιστικά. Ο Λούκα Γιόβιτς, ένας εκ των κορυφαίων φορ στον κόσμο, αποκτήθηκε με 60.000.000, ο Γάλλος αριστερός μπακ της Λιόν, Φερλάν Μεντί θα συναγωνιστεί τον Μαρσέλο για τη θέση και ο Έντερ Μιλιτάο θα συμπληρώσει την τετράδα των στόπερ, χωρίς για την ώρα να λογίζεται για βασικός.
Σειρά πήραν οι αποχωρήσεις: Μάρκος Γιορέντε, Θεμπάγιος, Ντε Τομάς, Μαγιοράλ και Βαγιέχο δεν έπεισαν τον Γάλλο τεχνικό ούτε για να έχουν συμπληρωματικό ρόλο στο ρόστερ. Το πρωτάθλημα ξεκινά και στο κέντρο (δεν υπολογίζεται ο Ασένσιο λόγω τραυματισμού) υπάρχουν οι Μόντριτς, Κρόος, Κασεμίρο, Βαλβέρδε και Ίσκο. Οι τρεις εξ’ αυτών τρομερά ξεζουμισμένοι που έδειξαν από πέρσι πως χρειάζονται να παίρνουν ανάσες μέσα σε μια τρομερά κουραστική χρονιά. Ο Φαν Ντε Μπεκ θα αποκτηθεί για την επόμενη σεζόν, ενώ άγνωστος παραμένει ο προορισμός του Χάμες.
Μαζί με τα άσχημα αποτελέσματα της Ρεάλ στην προετοιμασία, δημιουργήθηκε ξανά ένα κλίμα εσωστρέφειας που αποδεικνύει πως κάτι στον σχεδιασμό πήγε στραβά. Οι Ισπανοί ανέφεραν πως ο Γάλλος τεχνικός ήθελε στο ρόστερ τον Πολ Πογκμπά, αλλά η περίπτωση του τελικά μάλλον αδύνατη έμοιαζε τουλάχιστον για φέτος. Το ερώτημα είναι, γιατί δόθηκε ο Θεμπάγιος από τη στιγμή που έχει δημιουργηθεί… λειψανδρία; Γιατί ο Μάρκος Γιορέντε να δοθεί στην Ατλέτικο όταν μπορεί να πάρει παιχνίδια στη Ρεάλ μέσα στη σεζόν (και είναι και χρήσιμος παίκτης);
Μέσα σε διάστημα ενός μήνα από τις συζητήσεις για επιστροφή στην κορυφή, γίνεται λόγος για δανεισμός (!) του Λούκα Γιόβιτς, για παραμονή του Γκάρεθ Μπέιλ και για… φόβος όσον αφορά τις κινήσεις της Ατλέτικο (το 7-3 στο φιλικό ήταν ο λόγος που δεν έδωσαν τον Χάμες στην ομάδα του Σιμεόνε).
Φέρνει ένας Αζάρ την άνοιξη στη Μαδρίτη; Θα φτιάξει ο Ζιντάν μια ομάδα από το μηδέν που θα έχει συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού και θα επιστρέψει στους τίτλους; Θα δείξει ο Φλορεντίνο Πέρεθ την απαραίτητη υπομονή; Προσωπικά το βλέπω δύσκολο και τα δύο πρώτα ντέρμπι μέχρι τέλος Οκτωβρίου θα κρίνουν τη συνέχεια.
ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Η Ατλέτικο με τον Ντιέγκο Σιμεόνε στον πάγκο και με τους παίκτες που υπήρχαν στο ρόστερ είχε κάνει τον κύκλο της. Χρειαζόταν από τα θεμέλια μια ριζική ανανέωση (ίσως και νέο προπονητή, αλλά ας μην τα χαλάσουμε τώρα) για να αρχίσει να ξαναρολάρει ο σύλλογος που έχει παρουσιάσει θεαματική αλλαγή στο στάτους του.
Κάτι βέβαια που αποδείχθηκε έμπρακτα με τη μεταγραφή του Ζοάο Φέλιξ. Τον Πορτογάλο σούπερ σταρ της Μπενφίκα πολιόρκησαν πολλοί, η Ατλέτικο έκοψε πρώτη το νήμα και τον έκανε δικό της (ως αντί Γκριεζμάν) με 120.000.000 ευρώ (ακριβότερη μετακίνηση στην ιστορία της). Στα φιλικά προετοιμασίας έδωσε στον κόσμο να καταλάβει πως δεν είναι αστέρι της μιας σεζόν και πως στην ισπανική ομάδα θέλει να γίνει ο νέος ηγέτης. Ασφαλώς δεν θα συναντήσει την ίδια πίεση που θα έβρισκε αν έπαιρνε μεταγραφή στη Γιουνάιτεντ, στην Μπαρτσελόνα ή στη Ρεάλ (τυχαία παραδείγματα).
Η αποχώρηση του Ρόντρι για τη Μάντσεστερ Σίτι έφερε Μάρκος Γιορέντε. Σύγχρονο μέσο που δεν πασάρει το ίδιο καλά, αλλά στο στυλ του Σιμεόνε κουμπώνει εξαιρετικά. Όπως και οι Ερμόσο, Φελίπε στα στόπερ (τραγικό που τον άφησε η Ρεάλ να φύγει μετά από τη χρονιά που είχε στην Εσπανιόλ). Ο Έκτορ Ερέρα προορίζεται να δώσει βάθος και επιθετικότητα στη μεσαία γραμμή, ενώ οι Τρίπιερ και Λόντι θα δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα ανεβάσματα από τα άκρα και από ό,τι έκαναν οι Χουάνφραν και Φιλίπε Λουίς τα τελευταία χρόνια αντίστοιχα.
Μια ολική μεταμόρφωση που στα δικά μου μάτια τη φέρνει πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στην Ισπανία (ειδικά με την προσθήκη του Ροντρίγο στην κορυφή της επίθεσης). Αρκεί βέβαια να παίξει καλύτερα επιτέλους (τελείωσαν προ πολλού οι δικαιολογίες για τον Ντιέγκο Σιμεόνε) και να βγάλει ένταση, ενέργεια, δημιουργώντας και περισσότερες φάσεις.
Μεγάλη επιτυχία της Ατλέτικο να φεύγουν οι Γκριεζμάν, Λούκας Ερναντές και Ρόντρι χωρίς να δημιουργούνται αντιδράσεις. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη της αλλαγής στο στάτους της. Κάτι το οποίο το έχουν αντιληφθεί άπαντες, εξαιρουμένου του Αργεντινού τεχνικού, ο οποίος διαρκώς βάζει τον πήχη χαμηλά. Θα είναι λάθος αν το συνεχίσει και φέτος.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Μιας και λέμε για χαμηλό πήχη, θα κλείσουμε με την Μπαρτσελόνα. Της οποίας δυστυχώς τα πολύ επιτυχημένα χρόνια έχουν παρέλθει. Όχι γιατί δεν κατακτά τίτλους, άλλωστε θα ήταν παράλογο να το πούμε όταν παίρνει με χαρακτηριστική ευκολία το πρωτάθλημα.
Περισσότερο ισχύει γιατί έχει χάσει την ταυτότητα και την αγωνιστική της φιλοσοφία. Κάτι που έχει ξεκινήσει από τη διοίκηση, η οποία προτιμά να δίνει αβέρτα χρήματα και να εκθρονίζει τη Ρεάλ στο κομμάτι των μεγάλων μεταγραφών από το να παρουσιάζει μια ομάδα που όχι μόνο δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά από τον Λιονέλ Μέσι, αλλά και που θα μπορεί να δημιουργεί γύρω από τον σούπερ σταρ ένα υγιές πλαίσιο για να βελτιώνεται και εκείνος. Πόσο περισσότερο βέβαια…
Οι Ισπανοί επισημαίνουν καθημερινά πως ο Νεϊμάρ θα επιστρέψει. Πως στα αποδυτήρια όλοι τον θέλουν. Ειλικρινά δηλαδή, ποιος πραγματικά πιστεύει πως ο Βραζιλιάνος μπορεί να φέρει περισσότερα καλά παρά άσχημα στον σύλλογο; Το ότι είναι φίλους με παίκτες δεν λέει κάτι. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που είναι μόνιμα αρνητικός πρωταγωνιστής και που στον δεύτερο γύρο είναι πάντα τραυματίας. Αναβίωση του MSN αυτή τη χρονική στιγμή μοιάζει με… αυτοκτονία, αφού τα προβλήματα που χρειάζεται να λυθούν είναι αρκετά.
Για παράδειγμα (το πιο απλό), έχει αποκτηθεί ο Γκριεζμάν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται συνωστισμός μεσοεπιθετικά. Ο Γάλλος ήταν ο εκλεκτός της διοίκησης την τελευταία διετία, δεν υπήρχε αμφιβολία πως κάποια στιγμή θα κατέληγε στη Βαρκελώνη. Ακόμα και όταν ο ίδιος πέρυσι απέρριπτε με βιντεάκια (!) τον σύλλογο πριν από έναν χρόνο. Τα 120.000.000 φαίνονται υπερβολικά για έναν παίκτη που ξεζουμίστηκε αρκετά από τον Σιμεόνε. Και επειδή ο ίδιος τείνει με τη συμπεριφορά να του να εξελιχθεί σε προσωπικότητα-βεντέτα, αν έρθει και ο Νεϊμάρ, δεν αποκλείεται τα αποδυτήρια της Μπαρτσελόνα να γίνουν Big Brother.
Η απόκτηση του Ζούνιορ από την Μπέτις με μόλις 30 εκατ. είναι ό,τι πιο ευχάριστο αφού και ο Άλμπα θα αποκτήσει σοβαρό ανταγωνισμό στα αριστερά και ο παίκτης από τη Δομινικανή Δημοκρατία έχει τρομερό potencial και μεγάλη εξέλιξη στο παιχνίδι του. Καλή σέντρα, τελειώματα και συνεχή ανεβάσματα. Παράλληλα, η απόκτηση του Φρένκι Ντε Γιονγκ είναι «λουκούμι», ειδικά για τη θέση «6». Με φιλοσοφία βγαλμένη από τα φυτώρια του Γιόχαν Κρόιφ, ο Ολλανδός μπορεί να αφήσει ιστορία παίζοντας στη μεσαία γραμμή της Μπαρτσελόνα. Η οποία θα έχει τον Αλενιά, τον Αρτούρ, τον Μπουσκέτς, τον Αρτούρο Βιδάλ και τον Σέρχι Ρομπέρτο. Οκ, ο Ράκιτιτς έχει κάνει τον κύκλο του, αλλά προφανώς ο Ερνέστο Βαλβέρδε ίσως κάτι εξακολουθεί να βλέπει. Για βασικός και αναντικατάστατος πια δεν είναι. Στο Άνφιλντ το πιστοποίησε με τον πιο προφανή τρόπο.
Όσο για τον Ισπανό κόουτς; Άλλοι θα είχαν απολυθεί μετά από τέτοια αποτυχία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Του χρεώνονται λιγότερα από όσα του αναλογούν και έχει φανεί πως έχει αγγίξει εδώ και καιρό το ταβάνι του. Ούτε πέρυσι είχε δικαιολογία, ούτε φέτος έχει. Το πρωτάθλημα δεν είναι εξασφαλισμένο (μεγαλύτερος ο ανταγωνισμός) και όλοι πλέον «καίγονται» και για το ευρωπαϊκό τρόπαιο που αν μη τι άλλο πρέπει να ξανακρατήσει στα χέρια του ο Μέσι. Είναι πραγματικά παράξενο πως ο Βαλβέρδε άλλαξε τόσο φιλοσοφία μέσα σε λίγα χρόνια και αντιμετωπίζει όλα τα παιχνίδια τόσο φοβικά. Το χειρότερο είναι πως πλέον όλοι οι αντίπαλοι μυρίζονται από μακριά τον φόβο και πως μια ομάδα που έχει τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου αντιμετωπίζεται ως… γήινη.
Τα κλειδιά του έχουν δοθεί από την πρώτη μέρα. Μέχρι τώρα με τα όσα έχει δείξει στο χορτάρι, έχει κάνει ακόμα και όσους τον πίστευαν να προβληματίζονται. Το αν έβαλε… μυαλό από το κάζο με Λίβερπουλ (και πρόπερσι με Ρόμα) και το αν κατάλαβε πως το πρωτάθλημα την περασμένη σεζόν ήταν υπόθεση ενός (κάτι που δύσκολα θα ισχύσει και φέτος) θα αποδειχθεί στην πράξη.
Καλή αγωνιστική σεζόν να έχουμε, με εκπλήξεις, ωραίο ποδόσφαιρο και νέα ταλέντα να μας κεντρίσουν την προσοχή.
