Είθε το γκολ του Αγκιμπού Καμαρά στο 87ο λεπτό να αποδειχθεί καθοριστικό και ο Ολυμπιακός να ολοκληρώσει την αποστολή και την πρόκριση, στα play-off του Champions League, μέσα στη Βουλγαρία. Μπορεί από αυτήν τη σεζόν να μετράει η συνολική διαφορά τερμάτων και να μην ισχύει ο άτυπος κανόνας του εκτός έδρας γκολ στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, αλλά γίνεται αντιληπτό ότι το 1-1 είναι πολύ καλύτερο από το 0-1!
Σε περίπτωση που η Λουντογκόρετς κρατούσε το 0-1 μέχρι το τέλος του πρώτου αγώνα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ο Ολυμπιακός θα ήθελε ένα γκολ στον επαναληπτικό και να μη δεχθεί κανένα προκειμένου απλά να στείλει το ματς στην παράταση… Τώρα, με την ίδια συνθήκη στη ρεβάνς (ένα γκολ στην επίθεση, κανένα στην άμυνα), ο Θρύλος θα εξασφαλίσει την πρόκριση! Το τελείωμα του 20χρονου μεσοπιθετικού Αγκιμπού Καμαρά ήταν αψεγάδιαστο: κοντρόλ με το αριστερό και σουτ με το δεξί, χωρίς να το πολυσκεφτεί, από το ύψος του πέναλτι, δείχνοντας «κρύο αίμα» την κατάλληλη στιγμή, μέσα στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή.
Ακόμα και στην κακή τους ημέρα, οι Πρωταθλητές Ελλάδας έδειξαν χαρακτήρα και έσωσαν την παρτίδα στο φινάλε. Η εικόνα τους ήταν προβληματική, αλλά δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τον κακό εαυτό τους στη συγκεκριμένη περίπτωση και τα διάφορα αγωνιστικά θέματα που έχουν προκύψει λόγω τραυματισμού και κορωνοϊού, αλλά και μία ακόμα εχθρική διαιτησία στην Ευρώπη. Το πράγμα έχει φανεί από τους δύο αγώνες με τη Νέφτσι Μπακού, όπου ιδιαίτερα στο Αζερμπαϊτζάν ο Ολυμπιακός δεν πήρε ούτε… μισό σφύριγμα από τον Ισπανό ντε Μπούργκος. Τα ευρωπαϊκά εμπόδια θα είναι ξανά υψηλά και όχι μόνο αγωνιστικά. Ο διαιτητής Μέιντεν, ο οποίος είχε κάνει τα πάντα για να σταματήσει το αήττητο των Πειραιωτών στη Λεωφόρο την περασμένη σεζόν (14/2/21, 2-1), στην αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, διαμόρφωσε (με τα μη σφυρίγματά του) το αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκης και αποτέλεσε τον… 12ο παίκτη της Λουντογκόρετς από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Τρεις φάσεις και μη αποφάσεις από τον ανεκδιήγητο Σκωτσέζο (με τι άλλα λόγια να τον χαρακτηρίσει κανείς…), όλες εις βάρος του Ολυμπιακού, ο οποίος θα έπρεπε από το 65′ να παίζει με παίκτη περισσότερο και στο 76′ να έχει ένα πέναλτι υπέρ του. Η τρίτη φάση στο 90’+3′ είναι εξίσου κομβική γιατί αν δινόταν κόκκινη κάρτα και όχι κίτρινη στο αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Nεντιάλκοφ πάνω στον Μαντί Καμαρά, η Πρωταθλήτρια Βουλγαρίας δεν θα είχε τον αρχηγό της και βασικό αριστερό μπακ στη ρεβάνς. Έναν από τους λίγους Βούλγαρους ποδοσφαιριστές που διαθέτει στο ρόστερ της. Είναι σκληρό για τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει τέτοια ανισονομία στην Ευρώπη από την UEFA και να περιμένει κάθε φορά τα χειρότερα είτε υπάρχει VAR είτε όχι, όπως συμβαίνει μέχρι το φινάλε και του τρίτου προκριματικού γύρου.
Πώς φτάσαμε, όμως, σε αυτό το 1-1; Υπάρχουν δεδομένα προβλήματα το τελευταίο διάστημα, που δεν επιτρέπουν στον Πέδρο Μαρτίνς να κάνει κανονική και σωστή προπόνηση, όπως τη θέλει και πρέπει να συμβαίνει. Βασικοί παίκτες έχουν ταλαιπωρηθεί από τον κορωνοϊό και είναι φυσιολογικό να μη βρίσκονται σε καλή αγωνιστική κατάσταση, δύο σημαντικοί ποδοσφαιριστές είναι τραυματίες (Φορτούνης, Τικίνιο)… Παράλληλα, έχουν γίνει σπουδαίες και στοχευμένες μεταγραφές (Τικίνιο, Κούντε, Βατσλίκ, Ονιεκουρού), αλλά η ομάδα χρειάζεται και άλλες. Και αυτοί που έχουν έρθει, ουσιαστικά ακόμα δεν έχουν αγωνιστεί, με εξαίρεση του Κούντε…
Είναι ξεκάθαρο πως ο προπονητής του Ολυμπιακού θέλει να κάνει τη δουλειά και στα φετινά ευρωπαϊκά προκριματικά για τέταρτο διαδοχικό καλοκαίρι. Γνωρίζοντας πως η ομάδα έχει θέματα και προβλήματα προς επίλυση και δεν είναι αγωνιστικά έτοιμη, δεν παίρνει το παραμικρό ρίσκο στους αγώνες και στοχεύει στο «μισό μηδέν». Οι Ερυθρόλευκοι είχαν ένα κάκιστο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας άτολμα, χωρίς ένταση και ταχύτητα. Δεν έβγαλαν επιθετικότητα, δεν είχαν ενέργεια, δεν πήραν πρωτοβουλίες και την μπάλα στα πόδια τους, αφήνοντας στην αντίπαλο την κατοχή… Η δύναμη της Λουντογκόρετς είναι από τη μέση και μπροστά. Κυρίως, όμως, στο χώρο του κέντρου. Σίγουρα, έπαιξε ρόλο ότι είχε ένα παραπάνω παίκτη στον κεντρικό άξονα (4-3-3 απέναντι σε 3-4-3 και ουσιαστικά δύο χαφ), αλλά αυτή είναι η «μισή» αλήθεια.
Προφανώς, υπήρξε υπεραριθμία στη μεσαία γραμμή υπέρ των Πρωταθλητών Βουλγαρίας, αλλά ο Ολυμπιακός έπαιζε με δύο «οκτάρια» (Μαντί Καμαρά και Κούντε), που μπορούν να πιέσουν και να μαρκάρουν τον αντίπαλο, όμως κανείς από τους δύο δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του «ισορροπιστή» στο χώρο του κέντρου, που θα ενώσει τις τρεις γραμμές και θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ άμυνας και επίθεσης. Άλλωστε, ο Μαντί παίζει εδώ και πολύ καιρό κάπου ανάμεσα στη θέση «8» και «10», με εντολή να πρεσάρει ψηλά και να αλλοιώνει από ψηλά την κυκλοφορία του αντιπάλου. Επίσης, οι Καμαρά και Κούντε έπαιζαν για πρώτη φορά ως δίδυμο στον κεντρικό άξονα και ήταν αδύνατο να έχουν «χημεία». Από τη στιγμή που παίζει ποδόσφαιρο και η αντίπαλος, η τριπλέτα των Γκονσάλβες, Κάουλι και Μπαντζί διαθέτει ποιότητα και ταχύτητα και δυσκόλεψε πολύ τους Πειραιώτες.
Οι περισσότεροι έχουν εστιάσει αρνητικά στη διάταξη 3-4-3 που επέλεξε ο Μαρτίνς για δεύτερο διαδοχικό επίσημο παιχνίδι στη σεζόν 2021/22 και όχι σε μία συγκεκριμένη λεπτομέρεια. Ξέχωρα από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος σχηματισμός απαιτεί συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου σε καίριες θέσεις, όπως είχα γράψει από τον περασμένο Απρίλιο, προκαλεί απορία ότι αυτή η διάταξη δεν δουλεύτηκε στο βασικό στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας! Μόλις σε ένα φιλικό (με τη ρωσική ΟΥΦΑ) η ομάδα έπαιξε με τρεις στόπερ και για ένα σκάρτο δεκάλεπτο στο φινάλε. Είναι ξεκάθαρο ότι ο εν λόγω σχηματισμός βρίσκεται στο μυαλό του Πέδρο Μαρτίνς από την τελική ευθεία της περασμένης σεζόν, αλλά στο μεσοδιάστημα δεν έπεσε καθόλου το βάρος εκεί στον τομέα της μεταγραφικής ενίσχυσης προκειμένου να έχει τα απαραίτητα «εργαλεία» στη διάθεσή του για να εφαρμόσει αυτήν την τακτική ιδέα πάνω στο χορτάρι με συνέπεια.
Δεν γίνεται, λοιπόν, μία ομάδα να παίξει 3-4-3 χωρίς λίμπερο, δεξιό και αριστερό μπακ-χαφ υψηλής κλάσης και κλασικό εξάρι! Από τους στόπερ που έχει ο Ολυμπιακός, μόνο ο Σωκράτης μπορεί να ανταποκριθεί σε άμυνα με βάθος, παίρνοντας το ρόλο της «σκούπας» στα μετόπισθεν. Οι Ερυθρόλευκοι δέχονται διαρκώς φάσεις στην πλάτη της άμυνάς τους γιατί δεν έχει τον λίμπερο που θα παίξει με βάθος για να «καθαρίσει» αυτές τις μπαλιές και τους ακραίους αμυντικούς, που θα κάνουν τις διαγώνιες καλύψεις με επάρκεια και επιτυχία.
Παράλληλα, ο Εμβιλά είναι εμφανώς ανέτοιμος λόγω ενός προβλήματος υγείας που πέρασε, ενώ δεν μπορεί να γίνει σοβαρή κουβέντα για τους Λαλά, Ρέαμπτσιουκ και Ανδρούτσο, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν με σταθερότητα, συνέπεια και ως βασικοί σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Όταν ο καλύτερος και ο πιο φιλότιμος από τους τρεις είναι ο Ανδρούτσος, ο οποίος έχει αλλάξει θέση και από τη μεσαία γραμμή έχει μετατοπιστεί στο δεξί άκρο της άμυνας για λόγους ανάγκης, μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί την αγωνιστική ανεπάρκεια των Λάλα και Ρέαμπτσιουκ, ειδικά για το συγκεκριμένο σύστημα. Ο Μολδαβός παίζει με πάθος, έχει τσαγανό, αλλά είναι περιορισμένων αγωνιστικών δυνατοτήτων.
Ο Μαρτίνς δείχνει ότι είναι κάπως μπερδεμένος, τη δεδομένη χρονική στιγμή, έχοντας επηρεαστεί σε σημαντικό βαθμό και από τα πολλά προβλήματα που έχουν προκύψει, αγωνιστικά και μη, σε αυτήν την πρώτη φάση της σεζόν 2021/22. Η ιδέα του 3-4-3, πάντως, αν και δεν εφαρμόστηκε στο βασικό στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας και τα φιλικά παιχνίδια, επιλέχθηκε σε δύο αγώνες λόγω των πολλών προβλημάτων και της ελλιπούς προετοιμασίας για τα συγκεκριμένα ματς των προκριματικών. Ο Πορτογάλος προπονητής του Ολυμπιακού ήθελε αμυντική ασφάλεια και σταθερότητα. Σε γενικές γραμμές, αυτή επήλθε και η ομάδα παραμένει «ζωντανή» στον πρώτο στόχο της νέας αγωνιστικής χρονιάς και την πρόκριση στους ομίλους του Champions League. Το 3-4-3 δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται και επιμένω πως πρέπει να παραμείνει στον αγωνιστικό σχεδιασμό του προπονητή, αρκεί να προστεθούν τα «υλικά» για να υποστηρίζει αυτό το τακτικό σύστημα.
ΥΓ: Ο Κωνσταντίνος Τζολάκης πρέπει να προστατευθεί από τον Πέδρο Μαρτίνς και έχει έρθει η ώρα του Τόμας Βατσλίκ, ο οποίος αποκτήθηκε για να είναι ο βασικός τερματοφύλακας. Ο Τζολάκης είχε πολλές καλές στιγμές κόντρα στη Λουντογκόρετς, αλλά και δύο πολύ σοβαρά λάθη τόσο στη φάση του γκολ των Βούλγαρων όσο και στο 90’+2′, όταν βγήκε λανθασμένα μακριά από την εστία του. Ο 18χρονος τερματοφύλακας δεν είναι ακόμα έτοιμος για αυτό το επίπεδο, ο Τσέχος αποκτήθηκε ξεκάθαρα για να αποτελέσει το νούμερο ένα και κάποια στιγμή πρέπει να μπει στον αγωνιστικό χώρο και να παίξει.
https://athlosnews.gr/as-milisoyme-gia-to-3-4-3/
