Ο Πορτογάλος προπονητής Ζοζέ Μουρίνιο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι ο Σκωτσέζος προκάτοχός του, Σερ Αλεξ Φέργκιουσον είναι – στη συνείδηση του κόσμου – οπαδοί του Ρενέ Ντεκάρτ: σκέφτονται, άρα υπάρχουν. Έλεγαν πάντοτε αυτό που σκέφτονταν, χωρίς ποτέ να σκέφτονται τι λένε. Το έλεγαν, όμως. Είναι κι δυο, οι σύγχρονοι «αντάρτες», αρνητές της… παγκοσμιοποίησης! Της ποιάς είπαμε; Της παγκοσμιοποίησης; Και τι δουλειά έχει η μπάλα με την παγκοσμιοποίηση, που υποτίθεται πως είναι «πολιτικός όρος» και διαρκές όραμα των πλουσίων της γης; Η απάντηση είναι η παγκοσμιοποίηση στο ποδόσφαιρο μ’ αυτήν της πολιτικής είναι τόσο… ξένες μεταξύ τους έννοιες, όσο το VAR με την ψευδαίσθηση δικαιοσύνης! Δηλαδή, το ίδιο πράγμα!
Το ποδόσφαιρο είναι η απόλυτη μορφή παγκοσμιοποίησης, το παγκόσμιο διευθυντήριο βρίσκεται στην Ελβετία, είναι η FIFA και ο εκάστοτε πρόεδρός της, ο απόλυτος μονάρχης. Διοικεί περισσότερες χώρες κι από τον ΟΗΕ. Δόγμα τους; Αγαπάνε το ποδόσφαιρο, αδιαφορούν παντελώς για τους ποδοσφαιριστές και τους ποδοσφαιράνθρωπους. Σαν την παγκοσμιοποίηση της πολιτικής, που κατά πολλούς ενδιαφέρεται για την ανθρωπότητα, αλλά αδιαφορεί για τον άνθρωπο… Παρονομαστής και των δυο παγκοσμιοποιήσεων; Το χρήμα.
Αρχές του Μαρτίου η ΦΙΦΑ, αυτό το κονκλάβιο του ποδοσφαίρου, διοργάνωσε το καθιερωμένο «gala», προκειμένου ν’ ανακοινώσεις τους «κορυφαίους» ποδοσφαιριστές και προπονητές, όπως ψηφίστηκαν, δημοκρατικά πάντα, από τους αρχηγούς των εθνικών ομάδων της υφηλίου, τους ομοσπονδιακούς προπονητές και δημοσιογράφους. Πρώτος αναδείχθηκε ο Ισπανός Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, όχι ο Μουρίνιο. Μόνο που η ΦΙΦΑ έκανε το λάθος. Από αυτά τα λάθη που έχουν δυο επίπεδα ανάγνωσης. Το ένα δίνει τροφή στους αμφισβητίες της. Το άλλο, η αδιαφορία της στο… λάθος της. Ποιο ήταν το λάθος;
Ότι ανακοίνωσε τις προτιμήσεις της ψηφοφορίας. «Μου τηλεφώνησαν φίλοι μου προπονητές, με ψήφισαν, αλλά στα κιτάπια της ΦΙΦΑ φάνηκε ότι ψήφισαν άλλους, δήλωσε ο Μουρίνιο στην πορτογαλική τηλεόραση και αρνήθηκε, φυσικά, να πάρει μέρος στο «πανηγυράκι» της ΦΙΦΑ. «Εγώ ψήφισα το Μουρίνιο, αλλά στην κατάσταση της ΦΙΦΑ φαίνεται ότι ψήφισα άλλους, κάτι περίεργο έγινε», οι δημόσιες δηλώσεις του αρχηγού της εθνικής των Σκοπίων, Γκόραν Πάντεφ. Ποιος, όμως, τολμάει να τα βάλει με τη FIFA; Τον απείλησα με τιμωρία και τον… επανέφεραν. Αυτό είναι παγκοσμιοποίηση.
Οι δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο, περισσότερο εστιάζουν στην αξία του ποδοσφαιριστή, παρά εκθειάζουν την ικανότητά του. «Ο Μέσι αμείβεται με 28 εκ. ευρώ το χρόνο συν στις διαφημίσεις, 40 εκ. ευρώ». Είναι, φυσικά, «ανώτερος του Μαραντόνα», γιατί πέτυχε περισσότερα γκολ και γιατί ο Μαραντόνα ήταν επίσης αρνητής της χαλασμένης συνείδησης του κονκλαβίου, ουρλιάζοντας ότι τον «έστησαν»στο Μουντιάλ του ’94, όπου έπαιξε, κέρδισε, κατούρησε, έχασε. Ήταν, λέει, ντοπέ. Ο κόσμος πίστεψε το κονκλάβιο, γιατί ο Μαραντόνα είχε «ιστορικό». Ότι παίζοντας με κάποιους Κουτσιούφο, Τζούστι και Ολαρτικοετσέα πήρε μονάχος ένα ολόκληρο Μουντιάλ, το ’86 στο Μεξικό,
Η παγκοσμιοποίηση στο ποδόσφαιρο άρχισε να δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, όταν το 1974 ανέλαβε το τιμόνι της ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χαβελάζε, ο οποίος εισήγαγε τον «πολιτισμό του χρήματος», με παράλληλη καταβαράθρωση της ηθικής. Έσφιξε το χέρι του αιμοσταγή δικτάτορα της Χιλής Αγκούστο Πινοσέτ. Όταν στην Αργεντινή του δικτάτορα Βιντέλα το καθεστώς εφάρμοζε την απάνθρωπη «οριστική λύση» πετώντας αντιφρονούντες και μη από τα αεροπλάνα στον ωκεανό, ο Χαβελάνζε καθόταν δίπλα του ως βασιλεύς του κόσμου στα επίσημα κατά την διάρκεια του Μουντιάλ του ’78. Κι ο αρχηγός της εθνικής Γερμανίας Μπέρτι Φογκτς δήλωνε «η Αργεντινή είναι μία χώρα που βασιλεύει η τάξη, εγώ δεν είδα κανέναν πολιτικό κρατούμενο».
Στο Μουντιάλ του 86΄στο Μεξικό, η παγκοσμιοποίηση είχε ανακαλύψει το θησαυρό της τηλεόρασης. «Κολλάει η γλώσσα μου, ο ήλιος με τρελαίνει», είχε δηλώσει ο Γερμανός γκολκίπερ Χάραλντ Σουμάχερ. «Να βγάλουν το σκασμό και να παίξουν», απάντησε ο Χαβελάνζε.
Να παίξουν. Διότι ο κύριος παγκοσμιάρχης συνέτριψε τους λόγους του Ντεκάρτ και τους αντικατέστησε με δικούς του. «Παίζω, άρα παράγω». Και παράγει πολλά. Σε συνάντηση που είχε με επιχειρηματίες, το 1994 στο Μουντιάλ των ΗΠΑ αποκάλυψε ότι ο ετήσιος κύκλος εργασιών της FIFA τη χρονιά εκείνη ήταν 225 εκατομμύρια δολάρια, ενώ, κομπάζοντας συμπλήρωσε ότι η General Motors είχε μόλις 136 εκατ. δολάρια.
Αυτή η παγκόσμια διακυβέρνηση του ποδοσφαίρου, επειδή σέβεται τον εαυτό της, έχει αρχές και επιβάλει πειθαρχία πάνω σ’ αυτές. Ο κάθε ποδοσφαιριστής, προπονητής, άνθρωπος του ποδοσφαίρου, δεν έχει το δικαίωμα δια να ομιλεί, διότι αντιβαίνει βασικούς κανόνες του συστήματος. Ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον, γιος ανθρακωρύχου, θεωρείται «αριστερός». Συχνά – πυκνά προκαλούσε το σύστημα με τις δηλώσεις του ή τη σιωπή του και τιμωρούταν.
Η ομάδα του σφαγιάστηκε στο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης και αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις, όπως επιβάλει το πρωτόκολλο της UEFA (υπο-κονκλάβιο της ΦΙΦΑ) και τιμωρήθηκε. Διότι ο Φέργκιουσον είναι ένα προϊόν, που πουλάει προϊόντα. Όταν κάνει δηλώσεις, ο τηλεοπτικό φακός εστιάζει στους χορηγούς, που οι μετρ των πωλήσεων επεμβαίνουν στο υποσυνείδητο του κάθε τηλεθεατή, πράξη που είναι ανώτερη οικονομικά, ακόμα κι από το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο Μουρίνιο, που δεν βάζει γλώσσα μέσα όταν αδικείται, κοουτσάρει την ομάδα του από την κερκίδα.
Όποιος ποδοσφαιριστής τολμήσει και εκπέμψει πολιτικό μήνυμα τιμωρείται κι αυτό ισχύει από την εποχή του ισπανικού εμφυλίου όταν η FIFA τιμωρούσε τους παίκτες της Μπαρτσελόνα που έπαιζαν φιλικά εκτός Ισπανίας να μαζέψουν κανένα φράγκο, ώστε να επιζήσουν από τον Φράνκο, τους ξέφυγε ο «Μέγας Ναπολέων του ποδοσφαίρου» πολωνικής καταγωγής Γάλλος Ραϊμόν Κοπά, που μόλις είχε τελειώσει την καριέρα του τέλη του ΄67 και το Μάη του ΄68 στήθηκε στα οδοφράγματα του Μάη στο Παρίσι. Δεν τους ξέφυγε ο Μέσι που ευχήθηκε (σηκώνοντας την φανέλα του) χρόνια πολλά στη μαμά του που είχε γενέθλια. Ούτε ο Ρόμπι Φάουλερ της Λίβερπουλ που τάχθηκε υπέρ του αγώνα των λιμενεργατών της πόλης του. «Απαγορεύεται».
Επίσης, η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση βαρύνεται μ’ ένα σωρό σκάνδαλα, για τα οποία, όμως, δεν υπάρχει δικαστήριο να δικάσει! Το κονκλάβιο… αυτοδικάζεται και τις περισσότερες φορές αθωώνεται. Κι αν οι πρώην πρόεδροι της FIFA, UEFA, Μπλάτερ και Πλατινί αποπέμφθηκαν είναι γιατί ανακατεύτηκε το FBI.
Αυτή παγκοσμιοποιημένη κοινότητα του ποδοσφαίρου, εφηύρε το… VAR. Είναι μία μηχανή – απάτη κι όχι μόνο γιατί αφαιρεί την ανθρώπινη παρέμβαση. Το «σύστημα» αυτό, που υποτίθεται ότι θ’ απέδιδε δικαιοσύνη, το κάνει, αλλά μόνο όταν είναι να υπερασπιστεί τους ισχυρούς και δη τους οικονομικά ισχυρούς. Στο παιχνίδι Γερμανίας – Σουηδίας οι «υπεύθυνοι» του VAR δεν σταμάτησαν το παιχνίδι για να ελέγξουν αν έγινε η όχι πέναλτι στον άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού, Μάρκους Μπεργκ. Το άφησαν να περάσει έτσι. Διότι αν μελετούσαν τη φάση, θα έπρεπε και πέναλτι να δοθεί και ν’ αποβληθεί ο παίκτης των Γερμανών που το έκανε. Στο ματς της Σερβίας με την Ελβετία, δυο Ελβετοί έκαναν «σάντουιτς» τον Σέρβο επιθετικό. Καταφανέστατη περίπτωση πέναλτι. Οι «υπεύθυνοι» του VAR και πάλι αδιαφόρησαν. Δεν γύρισαν πίσω τη φάση να την αναλύσουν.
Όπως και στο παιχνίδι της Ελβετίας με τη Βραζιλία, όπου στο γκολ των Ελβετών γίνεται ξεκάθαρο φάουλ του σκόρερ σε Βραζιλιάνο αμυντικό. Σιωπή ίσον… ξεφτίλα. Το «μηχάνημα» αυτό είναι μια εφεύρεση των πλουσίων εναντίον των φτωχών και τίποτα περισσότερο. Οι φτωχοί να μην έχουν καμία αμφιβολία ότι δικαίως τιμωρούνται όταν δέχονται γκολ και οι πλούσιοι να είναι οι κερδισμένοι της αμφιβολίας για να το αν έπρεπε να τιμωρηθούν. Αυτός είναι ο ύποπτος ρόλος του VAR. Τέθηκε στην υπηρεσία των πλουσίων, σπέρνοντας ψευδαισθήσεις ότι η χρησιμοποίησή θ’ απέφερε περισσότερη… δικαιοσύνη. Κουραφέξαλα. Οι ισχυροί ισχυροποιήθηκαν ακόμα περισσότερο και θα φανεί μέχρι το τέλος. Όσο υπάρχουν αφελείς, οι ισχυροί απλά θα τους εκμεταλλεύονται…
