Ήδη, δεκαοκτώ παιχνίδια σε δύο μήνες (και μία ημέρα) μέσα στο 2021… Ο Ολυμπιακός παίζει ακατάπαυστα. Χωρίς σταματημό. Και πολύ μας αρέσει! Μπήκαμε στην τελική ευθεία της σεζόν και μετράει μόνο το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα επηρεάζει τα πάντα. Άλλη κουβέντα θα γινόταν αν ο Άρης έπαιρνε από το πουθενά την πρόκριση, άλλη γίνεται τώρα με τη δίκαιη πρόκριση του Ολυμπιακού στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας. Εδώ, όμως, θα τα γράψουμε όλα.
Δύο προκρίσεις μέσα σε μία εβδομάδα. Από Πέμπτη σε Πέμπτη. Με το «χρυσό» γκολ στο 88′ η πρώτη πρόκριση στη φάση των «16» του Europa League, στην έδρα της Αϊντχόφεν. Με γκολ στο 87′, στο «Κλεάνθης Βικελίδης», η δεύτερη πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας.
Κάτι εξωφρενικά όμορφο «έχει» αυτή η σεζόν και ο Ολυμπιακός πρέπει να κυνηγήσει με «λύσσα» την τύχη του. Να την προκαλέσει όσο περισσότερο μπορεί και όπου βγει. Μία δουλεμένη ομάδα τριετίας, δίνει και την ψυχή της μέχρι το τελευταίο λεπτό. Παρά τις όποιες «ανορθογραφίες» και τη δεδομένη επιβάρυνση, δεν εγκαταλείπει και δεν τα παρατάει ποτέ. Είναι σημαντικό ότι ο Ολυμπιακός παραμένει στη διεκδίκηση και των τριών στόχων του, έχοντας μόλις δύο νίκες στα τελευταία έξι παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις (2-2-2). Πέτυχε τα γκολ που ήθελε σε Αϊντχόφεν και Θεσσαλονίκη, έχοντας πρώτα κάνει τη δουλειά του στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Ας ζούμε τέτοια θρίλερ, λοιπόν, και ας είναι ψυχοφθόρα. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό που ζήσαμε την τελευταία εβδομάδα. Υπάρχει θεϊκό σημάδι και πρέπει να το αντιληφθούμε και να το ακολουθήσουμε. Να… βαδίσουμε στα χνάρια του. Υπάρχει ποιότητα, κλάση, αξία, αλλά και άστρο. Δεν είναι κάτι που αποδεικνύεται με λόγια, απλά το νιώθεις μέσα σου. Στην καρδιά και την ψυχή σου. Ίσως ήρθε η ώρα της απόλυτης υπέρβασης και αναφέρομαι στην Ευρώπη!
Η «εξυγίανση» δεν ήθελε Ολυμπιακό, αλλά δεν ρώτησε τον Αντρίκο…
Αν έβαζε αυτό το γκολ κάποιος φημισμένος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στο εξωτερικό, θα είχε προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού και θαυμασμού εντός συνόρων. Το ένα άρθρο θα ακολουθούσε το άλλο. Πόσα κείμενα θα γράφονταν, άραγε… Επειδή, όμως, ο πάντα μετρημένος (και χαμηλών τόνων) και αφοσιωμένος μόνο στη δουλειά του, Ανδρέας Μπουχαλάκης, σκόραρε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, οι γνωστοί-άγνωστοι στέκονται κυρίως στην «γκάφα» του Ισπανού τερματοφύλακα των Θεσσαλονικέων. Κάτι προκάλεσε, όμως, αυτό το λάθος. Ο οξυδερκής και πανέξυπνος χαφ του Θρύλου, ο οποίος περίμενε στο δεξί δοκάρι, κινήθηκε αθόρυβα στην πλάτη του Κουέστα, που αιφνιδιάστηκε και ήρθε το πολυπόθητο γκολ της ισοφάρισης στο 87ο λεπτό. Με δύο απλές επαφές με την μπάλα. Κοντρόλ και αριστερό πλασέ στην κενή εστία.
Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης είχε την έμπνευση της σεζόν και, γιατί όχι, πέτυχε και το γκολ της σεζόν! Στην Ελλάδα, σίγουρα. Την ώρα που ο Ολυμπιακός πίεζε ασφυκτικά, αλλά δεν μπορούσε να «ξεκλειδώσει» το αμυντικό «τείχος» που έστησε ο Άκης Μάντζιος στη μεγάλη περιοχή της ομάδας του, ιδιαίτερα μετά το 1-0, ο Έλληνας κεντρικός μέσος είχε το καθαρό μυαλό να σκεφτεί κάτι ασυνήθιστο, με το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού. Κάτι πολυμήχανο, κάτι διορατικό, κάτι μεγαλοφυές, «πιάνοντας» στον ύπνο τον Χουλιάν Κουέστα και όλους τους αντιπάλους του!
Τι τους έκανες, ρε Ανδρέα… Πώς «πετσόκοψες» έτσι την «εξυγίανση» και το «κομάντο» που στάλθηκε με ειδική αποστολή από τη Φινλανδία. Ο Γκεστράνιους έπρεπε να… ξεπληρώσει ένα περυσινό «γραμμάτιο». Η τελευταία φορά που είχε έρθει στην Ελλάδα για να διαιτητεύσει ένα ματς ήταν το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, στις 3 Ιανουαρίου του 2020 (1-0 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»). Τότε, που ο Τάσος Σιδηρόπουλος έβλεπε… πέναλτι παντού στη μεγάλη περιοχή του Ζοζέ Σα, καλώντας τον Φινλανδό να δει δύο φάσεις στο μόνιτορ, όπου δεν υπήρχε… ίχνος παράβασης. Παράλληλα, στο VAR, ήταν ο Πάβελ Γκιλ. Ποιος είναι ο Πολωνός; Είχε τον ίδιο ρόλο, αυτόν του VAR, στον επαναληπτικό με τη Γουλβς στην Αγγλία για τη φάση των «16» του Europa League, όταν μαζί με τον Σίμον Μαρτσίνιακ είχαν στερήσει από τον Ολυμπιακό, με τις καταδικαστικές αποφάσεις τους, την πρόκριση στην προημιτελική φάση της διοργάνωσης.
Τότε, λοιπόν, στις 3/1/2020, ο Γκεστράνιους σφύριζε ό,τι έβλεπε και βρέθηκε στο στόχαστρο της προπαγάνδας, δεχόμενος φτηνό bullying. Δεκατέσσερις μήνες (και μία ημέρα) μετά, επέστρεψε αποφασισμένος στην Ελλάδα για να εκπληρώσει μία συγκεκριμένη αποστολή. Και η πρόκριση αυτή του Ολυμπιακού αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία για τον τρόπο που ήρθε κόντρα σε όλους και όλα! Απέναντι σε ένα ολόκληρο «σύστημα». Αν το πέναλτι που κέρδισε ο Άρης καταλογιζόταν υπέρ του Ολυμπιακού, θα είχε ξεσπάσει «θύελλα» αντιδράσεων και θα ήταν το θέμα συζήτησης για όλο τον Μάρτιο. Πάλι θα έβρισκαν κάτι για να καλύψουν την αγωνιστική γύμνια των ομάδων τους.
Η κάκιστη διαχείριση του Μαρτίνς
Ξέρει πολύ καλύτερα από όλους την ομάδα και τους παίκτες του. Αυτό που έκανε, όμως, στο «Κλεάνθης Βικελίδης» στερείται ποδοσφαιρικής λογικής και αδικεί την τεράστια προσπάθεια όλων. Της δικής του, των συνεργατών του, των ποδοσφαιριστών του. Με «βαθύ» rotation και 10 αλλαγές σε ένα παιχνίδι δίχως αύριο; Με τους Ελ Αραμπί, Φορτούνη, Εμβιλά, Καμαρά και Μπρούμα στον πάγκο;
Η ευστροφία και η στιγμή ιδιοφυΐας του Μπουχαλάκη διόρθωσαν το μεγάλο σφάλμα του Πορτογάλου προπονητή και την τραγική προετοιμασία και διαχείριση που έκανε για το συγκεκριμένο ματς. Γιατί να μη δώσει την ευκαιρία στους παίκτες που έχουν τραβήξει μεγάλο «λούκι» αγωνιστικά να διεκδικήσουν έναν τίτλο; Προσωπικά, προτιμώ να χάνω σε αγώνες δίχως αύριο με τον Φορτούνη και τον Ελ Αραμπί και όχι με τον Τιάγκο Σίλβα (για ένα ακόμα ματς, ο Ολυμπιακός έπαιζε με… 10) και τον Κάιπερς (φιλότιμος, αλλά όχι βασικός σε τέτοιο ματς που «καίει»).
Λίγο έλειψε, ο Ολυμπιακός να αποκλειστεί από μία ομάδα που σε 180 λεπτά αγώνα σκόραρε με ένα αυτογκόλ και ένα ανύπαρκτο πέναλτι, χωρίς κλασική ευκαιρία σε δύο αναμετρήσεις! Ο Άρης, πραγματικά, ξεχωρίζει τη φετινή σεζόν στην Ελλάδα. Μετά, φυσικά, τον Ολυμπιακό. Και στα δύο ματς, όμως, δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο και στον επαναληπτικό προημιτελικό, σε ένα ματς που έπρεπε να επιτεθεί και να κυνηγήσει την ανατροπή του 2-1, έπαιξε πιο συντηρητικά συγκριτικά με το πρώτο παιχνίδι. Θα ήταν ένα μεγάλο «κάζο» για τους Ερυθρόλευκους να αποκλειστούν από τον Άρη, χωρίς καν να το καταλάβουν.
Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, το παιχνίδι ήταν «κομμένο και ραμμένο» για ισοπαλία. Οι γηπεδούχοι ήθελαν να πάνε το ματς στο γκολ και πάνω από όλα να κρατήσουν το μηδέν στην άμυνα προκειμένου όσο κυλούσε ο χρόνος να αποκτούν περισσότερη αυτοπεποίθηση και μεγαλύτερο θάρρος. Βρήκαν το γκολ, με τον τρόπο που το βρήκαν, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αστάθμητοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν έναν αγώνα. Για ποιο λόγο να μπει ο Ολυμπιακός σε αυτήν τη διαδικασία; Για ποιο λόγο να βάλει ο ίδιος «τρικλοποδιές» στον εαυτό του και την ομάδα του; Να πρέπει να βρεθεί πίσω στο σκορ και μετά να τρέχει και να μη φτάνει για την ισοφάριση; Να βάζει άρον-άρον μέσα στον αγωνιστικό χώρο ό,τι καλύτερο και λαμπερό έχει στον πάγκο για να βρει το πολυπόθητο γκολ, σε ένα ματς όπου οι ευκαιρίες ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και η πίεση ήταν στην πλευρά του Ολυμπιακού.
Ξεκάθαρα και χωρίς «μισόλογα», το rotation έπρεπε να γίνει με τον Βόλο και όχι με τον Παναθηναϊκό και τον Άρη. Είναι κρίμα αυτός ο εξαιρετικός προπονητής, που θα μείνει για πάντα στην ιστορία του συλλόγου, να παίρνει μία τέτοια απόφαση και ένα ρίσκο χωρίς λόγο σε έναν «τελικό» της ομάδας του. Ευτυχώς, η λανθασμένη αντιμετώπιση του επαναληπτικού προημιτελικού δεν κόστισε έναν ολόκληρο αποκλεισμό, καθώς σε καμία περίπτωση ο Ολυμπιακός δεν άξιζε να μείνει εκτός συνέχειας στο θεσμό από μία ομάδα που πάτησε ελάχιστα τη μεγάλη περιοχή των Ερυθρόλευκων, χωρίς να έχει κλασική ευκαιρία για γκολ σε 180 λεπτά αγώνα.
https://athlosnews.gr/aris-olympiakos-1-1-epiase-koroido-koyesta-kai-exygiansi/
