Μετά το χθεσινό… back2bck με δυο κείμενα που το καθένα ξεπέρασε τις 1.500 λέξεις (ΕΔΩ και ΕΔΩ), δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα στον μπασκετικό Ολυμπιακό μέσα σε κάτι παραπάνω από ένα 24ωρο. Ο Ντέβιντ Μπλατ αποτελεί παρελθόν από τον ερυθρόλευκο πάγκο. Αυτό και μόνο σηκώνει κάμποση κουβέντα, κυρίως επειδή δεν μπορεί να έχει μονάχα μια ανάγνωση.
Καταρχάς, δεν πρόκειται για μια προσχεδιασμένη απόφαση. Ούτε και πάρθηκε ελαφρά τη καρδία, όπως ίσως νομίζουν πολλοί. Πριν από μια εβδομάδα τον βράβευε ο Μαρτίνς και ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός. Βάλτε και την παγκόσμια προβολή που πήρε το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει και θα καταλάβετε πως μόνο εύκολο δεν ήταν όλο αυτό. Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πριν απ’ όλα είναι τούτο: αν ένας προπονητής απομακρύνεται μετά από μόλις 40 λεπτά στη νέα σεζόν, μήπως δεν θα έπρεπε καν να έχει αναλάβει τον σχεδιασμό;
Χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος. Αν είχαμε μια ιπτάμενη DeLorean όπως ο Μάρτι ΜακΦλάι στο «Επιστροφή στο Μέλλον», όλα θα ήταν πιο απλά. Θα ταξιδεύαμε στον χρόνο, θα βλέπαμε τι θα συνέβαινε και θα γυρίζαμε πίσω για να το αλλάξουμε. Με δεδομένο ότι το πρόβλημα υγείας του Μπλατ ήταν γνωστό πριν το τέλος της περασμένης σεζόν, ίσως αυτό το γεγονός να λειτούργησε ως συναισθηματική παγίδα. Ακόμα κι αν έχεις κάποια παράπονα που λέει ο λόγος, τα καταπίνεις καθότι το θέμα είναι λεπτό και συν τοις άλλοις πρόκειται για μια σπουδαία προσωπικότητα.
Ο Μπλατ κλήθηκε το καλοκαίρι να διαχειριστεί ένα μπάτζετ που ήταν στα ίδια επίπεδα με το περυσινό. Ίσως και λίγο παραπάνω, όσο κι αν ακούγεται περίεργο ή ακόμα και εξοργιστικό. Πήρε την ευθύνη όλων των επιλογών, τόσο για το ποιος θα φύγει όσο και για το ποιος θα έρθει, δίχως την παραμικρή παρέμβαση από τους Αγγελόπουλους. Επαναλαμβάνω, δίχως την παραμικρή παρέμβαση από τους Αγγελόπουλους.
Όσοι με διαβάζουν χρόνια, γνωρίζουν τις απόψεις μου σε ό,τι έχει να κάνει με τους προπονητές. Για να τους αφήσεις εν λευκώ μια ομάδα, θα πρέπει να έχουν αποδείξει ότι το αξίζουν απόλυτα. Είναι άλλο πράγμα ο προπονητής, άλλο ο τζένεραλ μάνατζερ – τεχνικός διευθυντής ή όπως θέλετε πείτε τον. Είτε είναι ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ, ο σχεδιασμός θα πρέπει να γίνεται πάντοτε σε συνεργασία με έναν γνώστη man of the club. Πες μας κόουτς τι χαρακτηριστικά θέλεις και σε ποια θέση κι εμείς θα σου βρούμε τον κατάλληλο (για την τσέπη μας) ή θα σου δώσουμε 2-3 εναλλακτικές για κάθε περίπτωση.
Υπάρχει περίπτωση το σοβαρό πρόβλημα υγεία του Μπλατ να μην του επέτρεπε να εκτελέσει τα καθήκοντά του όπως έπρεπε; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Δε συζητάμε βεβαίως για το πνευματικό κομμάτι, αλλά για το σωματικό. Να μην μπορεί π.χ. να μεταδώσει ένταση και σπιρτάδα κατά τη διάρκεια του ματς ή ενός τάιμ άουτ. Και πάλι πρόκειται για θεωρίες που δεν οδηγούν πουθενά. Πάντα όμως υπάρχει μια σταθερά στην απομάκρυνση ενός προπονητή, πέραν βεβαίως του αποτελέσματος.
Για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ένας κύκλος μπορεί να κλείσει. Και συνήθως κλείνει πρώτα μέσα στα στεγανά των αποδυτηρίων και μετά γίνεται γνωστό και έξω από αυτά. Δε νομίζω να έχει καταγραφεί ποτέ απομάκρυνση ή έστω διαζύγιο κοινή συναινέσει με προπονητή που οι παίκτες του πέθαιναν γι’ αυτόν. Ας μη γελιόμαστε, όταν οι παίκτες παίζουν και για τον προπονητή τους, το καταλαβαίνεις. Ακόμα κι αν δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον προπονητή, καμιά φορά μπορεί απλώς να νιώθουν ότι δεν έχουν την απαραίτητη έμπνευση. Ή την ώθηση που θα μπορούσαν να έχουν.
Αποκλείεται να υπάρχει έστω κι ένας παίκτης στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια που να ήθελε το… κακό του Μπλατ. Από την άλλη, δεν μπορείς να ψέξεις κάποιον αν για τον έναν ή τον άλλο λόγο φτάσει να πιστεύει ότι δεν υπάρχει μέλλον με έναν συγκεκριμένο προπονητή. Καλώς, κακώς, αυτά συμβαίνουν. Καμιά φορά και υποσυνείδητα. Προτού λοιπόν βγει το συναινετικό διαζύγιο – διότι τέτοιο ήταν, από τη στιγμή που και οι δυο πλευρές συμφώνησαν ότι το πράγμα δεν περπατάει έτσι -, είναι βέβαιο πως οι Αγγελόπουλοι πήραν και κλίμα από τα αποδυτήρια. Το γράφω όσο πια απλά γίνεται. Είναι τόσο λεπτό και ιδιαίτερο το θέμα που εδώ δεν χωράνε ατάκες του τύπου «τον έφαγαν οι παίκτες». Απλούστατα διότι δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο. Να το θέσω όμως αλλιώς: σε μια διαδικασία έντονου συναγωνισμού όπως αυτόν που βιώνει ένας επαγγελματίας αθλητής, μην αποκλείετε το γεγονός να αποτελεί «περισπασμό» το πρόβλημα υγείας του καθοδηγητή, του προπονητή εν προκειμένω. Και αντί να αποτελεί πηγή έμπνευσης, υποσυνείδητα να προκαλεί άλλα συναισθήματα…
Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν τον Μπλατ και το πρόβλημά του οι Αγγελόπουλοι ήταν παραπάνω από υποδειγματικός. Ίσως και να κόστισε αγωνιστικά στην ομάδα τους, για ένα ματς, έναν μήνα ή μια σεζόν. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες αν ήταν σωστό που έμεινε ο κόουτς το καλοκαίρι ή αν θα έπρεπε να έχει έρθει το διαζύγιο πολύ νωρίτερα. Εδώ όμως υπήρχαν πολλές ιδιαιτερότητες, συν την πιθανότητα μιας συναισθηματικής παγίδας που έγραψα πιο πάνω.
Το αν θα έρθει ο Μπαρτζώκας, ο Πασκουάλ ή κάποιος άλλος, είναι ένα σοβαρό θέμα που θα απασχολεί το ρεπορτάζ για τις επόμενες μέρες. Για μένα όμως, βρίσκεται αλλού το ζουμί. Λένε και γράφουν κάποιοι ότι «ο κόσμος στήριξε την ομάδα αλλά δεν είδε αποτελέσματα». Συμπαθάτε με, αλλά όσοι το λένε είναι λαϊκιστές και θέλουν να χαϊδέψουν αυτιά. Αν και υπάρχει ακόμη πολύς χρόνος για να βγάλουμε οριστικά συμπεράσματα, τα πρώτα δείγματα μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι. Πρώτα απ’ όλα τα διαρκείας φέτος ήταν λιγότερα από πέρυσι. Μάνι – μάνι, η στήριξη σε αυτό το επίπεδο πάει περίπατο.
Δεύτερον, θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι κάτι που θεωρούσα αυτονόητο. Όταν κάποιος ζητάει στήριξη, είναι επειδή την έχει ανάγκη. Σε έχει ανάγκη. Χρειάζεται ποτέ κανείς βοήθεια όταν είναι στις χαρές του και γιορτάζει την επιτυχία του; Ασφαλώς όχι. Εκεί σπεύδουν όλοι κοντά του, ακόμα και οι γείτονες που μέχρι πρότινος τον κοιτούσαν με μισό μάτι. Τη στήριξη την έχεις ανάγκη στα δύσκολα. Στα ζόρικα. Άμα περιμένεις «να φτιάξουνε ομαδάρα» για να τους στηρίξεις, υπηρεσίες δεν προσφέρεις. Άσε που όταν «φτιάξουνε την ομαδάρα» μπορεί να μη βρίσκεις καν θέση κοντά τους ή να μη χωράς καν στη γιορτή και τις χαρές τους. Τα «φτιάξτε ομαδάρα κι εγώ εδώ είμαι» δεν είναι για οπαδούς, είναι για πελάτες. Αλήθεια σας λέω, προσπαθήστε να στηρίξετε αυτό το αδιανόητο εγχείρημα που ξεκίνησαν στις 13/2 οι Αγγελόπουλοι και θα δείτε πόσο πιο μεγάλη θα είναι η ικανοποίηση που θα πάρετε όταν αυτό αποφέρει καρπούς…
ΥΓ1. Θα το γράφω μέχρι να λιώσουν τα πλήκτρα μου. Μην αφήνετε τα όποια αγωνιστικά στραβοπατήματα να αλλοιώσουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτή του πολέμου με το σάπιο κατεστημένο της ΕΟΚ και όλους όσους το στηρίζουν. Δείτε ποιοι ειρωνεύονται, ποιοι χτυπούν και τι γράφουν καθημερινά για τον Ολυμπιακό και πάρτε θέση. Εκτός αν προτιμάτε τα «επιχειρήματά» τους, οπότε πάσο. Ίσως οι ορκισμένοι αντιολυμπιακοί να πονάνε περισσότερο από εσάς την αγαπημένη σας ομάδα…
ΥΓ2. Το διαζύγιο με τον Μπλατ δείχνει αντίδραση και αντανακλαστικά και ήταν απόφαση «από καρδιάς» και για τις δυο πλευρές. Άρα, ακόμα και το φτηνό επιχείρημα των αντιολυμπιακών (που δυστυχώς κάποιοι «πλανημένοι» αναπαράγουν) περί ομάδας αφημένης στην τύχη της, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Οι Αγγελόπουλοι είναι εδώ. Με τα σωστά τους, με τα λάθη τους. Σύντομα θα είναι πολύ πιο ισχυροί, άρα τώρα είναι που χρειάζονται συμπαράσταση και στήριξη. Ένα πράγμα μπορώ να υπογράψω, ακόμα και με το αίμα μου: Είναι τόσο πεισμωμένοι και τόσο αποφασισμένοι να καθαρίσουν τη σαπίλα και να ξανακάνουν τον Ολυμπιακό μεγάλο που δεν πρόκειται να τους σταματήσει τίποτα. Και βέβαια, δε διανοούνται αποχώρησή τους από την ομάδα, όσο κι αν κάποιοι καλοθελητές την επιθυμούν γιατί ξέρουν τι θα επακολουθούσε μετά…
ΥΓ3. Θα υπάρξει και συνέχεια στην «αντίδραση»…
